real.gr
του Νίκου Χατζηνικολάου
ΜΙΑ ΑΠΛΗ ανάγνωση της επίσημης ανακοίνωσης που υπέγραψαν οι ηγέτες των 17 χωρών της ευρωζώνης, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης Πέμπτης, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η υποστήριξή τους προς την Ελλάδα παρέχεται υπό όρους και δεν είναι διόλου δεδομένη. Επομένως, όσοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την αναφορά των 17 στην «ελληνική υπόθεση», ας συγκρατηθούν! Στο κείμενο αυτό η παραμονή της χώρας μας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή στη ζώνη του ευρώ, τίθεται για πρώτη φορά και επισήμως εν αμφιβόλω... Συναρτάται δηλαδή ευθέως με την εφαρμογή και την επιτυχία του πακέτου των μέτρων που θα συμφωνηθεί ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα. Συγκεκριμένα και επί λέξει στην επίμαχη δήλωση στήριξης τίθενται «οι προϋποθέσεις», που «θα επιτρέψουν την ανάκαμψη της ανάπτυξης στην Ελλάδα και θα εξασφαλίσουν το μέλλον της στη ζώνη του ευρώ». Η χώρα μας καλείται από τους εταίρους της όχι μόνο «να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής», αλλά και «να διασφαλίσει την ταχεία εφαρμογή του προγράμματος».
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, το εξαιρετικά σφικτό και πιεστικό χρονοδιάγραμμα δράσεων, συναντήσεων και αποφάσεων των επόμενων 22 -κρίσιμων για τη χώρα μας- ημερών δημιουργεί έντονη ανησυχία στον πρωθυπουργό, στην κυβέρνηση, αλλά και σε αρκετούς ευμενώς διακείμενους προς την «ελληνική υπόθεση» παράγοντες της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Ο φόβος ενός «ελληνικού ατυχήματος», που θα προκαλούσε πιθανότατα αλυσιδωτές αντιδράσεις στην ευρωζώνη, «στοιχειώνει» το κοινό νόμισμα, όπως χαρακτηριστικά γράφει σήμερα ο ανταποκριτής της Realnews στις Βρυξέλλες Θάνος Αθανασίου. Ακόμη και αν όλα πάνε καλά μέχρι το Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου, ακόμη και αν έχουν ψηφισθεί ως τότε από την ελληνική Βουλή τα νέα σκληρά μέτρα, ακόμη και αν ληφθεί οριστική απόφαση για την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ και υπάρξει τελικά συμβιβασμός και συμφωνία Μέρκελ - Λαγκάρντ για το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους μας, ο φόβος του «ελληνικού ατυχήματος» θα εξακολουθήσει να πλανάται απειλητικός πάνω από την ευρωζώνη. Και αυτό γιατί απλούστατα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η εφαρμογή των νέων, εξουθενωτικών για μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, μέτρων να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη και συνεπακόλουθα σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις. Ηδη η πολιτική μας σκηνή, παρά τη φαινομενική νηνεμία, στην πραγματικότητα θυμίζει... κινούμενη άμμο.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ο κίνδυνος της κοινωνικής αναταραχής και της πολιτικής αστάθειας καθίσταται ασυγκρίτως μεγαλύτερος, όσο η πολιτική μας ηγεσία δεν δίνει στους πολίτες πραγματική ελπίδα και προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Οσο το θέμα της εθνικής μας στρατηγικής αντιμετωπίζεται με όρους οικονομίστικους και κατ’ ουσίαν «λογιστικούς», όσο το εθνικό μας... όραμα είναι η πράγματι απαραίτητη εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου ή το όντως κρίσιμο νέο «κούρεμα» του χρέους μας και όχι ο επανασχεδιασμός και η ενδυνάμωση της εθνικής μας παραγωγής, όχι η χάραξη μιας νέας φιλόδοξης και ελπιδοφόρας αναπτυξιακής πορείας, όσο δηλαδή περιοριζόμαστε στη διαχείριση της εθνικής μας μιζέριας και δεν σχεδιάζουμε την ανατροπή και την υπέρβασή της, τόσο θα αυξάνεται η λαϊκή δυσφορία, τόσο θα εντείνεται και θα δυναμώνει η λαϊκή αγανάκτηση. Και επομένως τόσο θα μεγαλώνουν οι πιθανότητες ενός «ελληνικού ατυχήματος», που και τη χώρα θα γυρίσει δεκαετίες πίσω και στην ευρωζώνη θα προκαλέσει σημαντική και πιθανόν ανεπανόρθωτη ζημία...
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. Αντ. Σαμαράς καλείται τώρα να αντλήσει χρήσιμα διδάγματα από την προσωπική του πολιτική ιστορία και να τα αξιοποιήσει για να αλλάξει την κατεύθυνση των εξελίξεων στη χώρα. Εκείνος μίλησε πρώτος για υπέρβαση, πολλά χρόνια πριν, όταν ακόμη βρισκόταν στο τιμόνι της Πολιτικής Ανοιξης, του κόμματος που ίδρυσε μετά τη σύγκρουσή του με τον τότε πρωθυπουργό κ. Κων. Μητσοτάκη. Ας ανασύρει, λοιπόν, την «υπέρβαση» από το πολιτικό του λεξιλόγιο εκείνης της περιόδου και ας την εντάξει στο σημερινό πολιτικό του οπλοστάσιο. Το θέμα της εθνικής μας πορείας δεν είναι... λογιστικό. Δεν θα λυθεί αν πάρουμε τη... δόση μας. Είναι ανάγκη να κάνουμε την εθνική μας υπέρβαση, τη γενναία υπέρβαση της εθνικής μας μιζέριας. Είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε και να ξεκινήσουμε άμεσα μια νέα πορεία ανάπτυξης και ελπίδας. Να συντάξουμε και να εφαρμόσουμε ένα νέο μνημόνιο. Δικό μας! Οχι των δανειστών! Ενα μνημόνιο για την Ελλάδα του μέλλοντος, με έμφαση στην τόνωση της εγχώριας παραγωγής και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ώστε να βγούμε το ταχύτερο δυνατό από την εθνική έρημο της τελευταίας τριετίας. Ο πρωθυπουργός πέρασε στο παρελθόν, όπως ο ίδιος έχει εκμυστηρευθεί, τη δική του δεκαετή προσωπική πολιτική έρημο... Ας χρησιμοποιήσει λοιπόν τώρα την ψυχική δύναμη που απέκτησε τότε, για να χαράξει τον δρόμο της εξόδου της χώρας από την κρίση, τον δρόμο της εξόδου μας από την εθνική μας έρημο. Στις 12 Νοεμβρίου, μετά τις κρίσιμες και προφανώς απαραίτητες -εδώ που φθάσαμε- αποφάσεις του Eurogroup, ας σταματήσει επιτέλους η διαχείριση της μιζέριας... Και ας αρχίσει μια τολμηρή, πανεθνική προσπάθεια για την υπέρβασή της!
ΜΙΑ ΑΠΛΗ ανάγνωση της επίσημης ανακοίνωσης που υπέγραψαν οι ηγέτες των 17 χωρών της ευρωζώνης, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης Πέμπτης, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η υποστήριξή τους προς την Ελλάδα παρέχεται υπό όρους και δεν είναι διόλου δεδομένη. Επομένως, όσοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την αναφορά των 17 στην «ελληνική υπόθεση», ας συγκρατηθούν! Στο κείμενο αυτό η παραμονή της χώρας μας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή στη ζώνη του ευρώ, τίθεται για πρώτη φορά και επισήμως εν αμφιβόλω... Συναρτάται δηλαδή ευθέως με την εφαρμογή και την επιτυχία του πακέτου των μέτρων που θα συμφωνηθεί ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα. Συγκεκριμένα και επί λέξει στην επίμαχη δήλωση στήριξης τίθενται «οι προϋποθέσεις», που «θα επιτρέψουν την ανάκαμψη της ανάπτυξης στην Ελλάδα και θα εξασφαλίσουν το μέλλον της στη ζώνη του ευρώ». Η χώρα μας καλείται από τους εταίρους της όχι μόνο «να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής», αλλά και «να διασφαλίσει την ταχεία εφαρμογή του προγράμματος».
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, το εξαιρετικά σφικτό και πιεστικό χρονοδιάγραμμα δράσεων, συναντήσεων και αποφάσεων των επόμενων 22 -κρίσιμων για τη χώρα μας- ημερών δημιουργεί έντονη ανησυχία στον πρωθυπουργό, στην κυβέρνηση, αλλά και σε αρκετούς ευμενώς διακείμενους προς την «ελληνική υπόθεση» παράγοντες της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Ο φόβος ενός «ελληνικού ατυχήματος», που θα προκαλούσε πιθανότατα αλυσιδωτές αντιδράσεις στην ευρωζώνη, «στοιχειώνει» το κοινό νόμισμα, όπως χαρακτηριστικά γράφει σήμερα ο ανταποκριτής της Realnews στις Βρυξέλλες Θάνος Αθανασίου. Ακόμη και αν όλα πάνε καλά μέχρι το Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου, ακόμη και αν έχουν ψηφισθεί ως τότε από την ελληνική Βουλή τα νέα σκληρά μέτρα, ακόμη και αν ληφθεί οριστική απόφαση για την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ και υπάρξει τελικά συμβιβασμός και συμφωνία Μέρκελ - Λαγκάρντ για το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους μας, ο φόβος του «ελληνικού ατυχήματος» θα εξακολουθήσει να πλανάται απειλητικός πάνω από την ευρωζώνη. Και αυτό γιατί απλούστατα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η εφαρμογή των νέων, εξουθενωτικών για μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, μέτρων να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη και συνεπακόλουθα σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις. Ηδη η πολιτική μας σκηνή, παρά τη φαινομενική νηνεμία, στην πραγματικότητα θυμίζει... κινούμενη άμμο.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ο κίνδυνος της κοινωνικής αναταραχής και της πολιτικής αστάθειας καθίσταται ασυγκρίτως μεγαλύτερος, όσο η πολιτική μας ηγεσία δεν δίνει στους πολίτες πραγματική ελπίδα και προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Οσο το θέμα της εθνικής μας στρατηγικής αντιμετωπίζεται με όρους οικονομίστικους και κατ’ ουσίαν «λογιστικούς», όσο το εθνικό μας... όραμα είναι η πράγματι απαραίτητη εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου ή το όντως κρίσιμο νέο «κούρεμα» του χρέους μας και όχι ο επανασχεδιασμός και η ενδυνάμωση της εθνικής μας παραγωγής, όχι η χάραξη μιας νέας φιλόδοξης και ελπιδοφόρας αναπτυξιακής πορείας, όσο δηλαδή περιοριζόμαστε στη διαχείριση της εθνικής μας μιζέριας και δεν σχεδιάζουμε την ανατροπή και την υπέρβασή της, τόσο θα αυξάνεται η λαϊκή δυσφορία, τόσο θα εντείνεται και θα δυναμώνει η λαϊκή αγανάκτηση. Και επομένως τόσο θα μεγαλώνουν οι πιθανότητες ενός «ελληνικού ατυχήματος», που και τη χώρα θα γυρίσει δεκαετίες πίσω και στην ευρωζώνη θα προκαλέσει σημαντική και πιθανόν ανεπανόρθωτη ζημία...
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. Αντ. Σαμαράς καλείται τώρα να αντλήσει χρήσιμα διδάγματα από την προσωπική του πολιτική ιστορία και να τα αξιοποιήσει για να αλλάξει την κατεύθυνση των εξελίξεων στη χώρα. Εκείνος μίλησε πρώτος για υπέρβαση, πολλά χρόνια πριν, όταν ακόμη βρισκόταν στο τιμόνι της Πολιτικής Ανοιξης, του κόμματος που ίδρυσε μετά τη σύγκρουσή του με τον τότε πρωθυπουργό κ. Κων. Μητσοτάκη. Ας ανασύρει, λοιπόν, την «υπέρβαση» από το πολιτικό του λεξιλόγιο εκείνης της περιόδου και ας την εντάξει στο σημερινό πολιτικό του οπλοστάσιο. Το θέμα της εθνικής μας πορείας δεν είναι... λογιστικό. Δεν θα λυθεί αν πάρουμε τη... δόση μας. Είναι ανάγκη να κάνουμε την εθνική μας υπέρβαση, τη γενναία υπέρβαση της εθνικής μας μιζέριας. Είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε και να ξεκινήσουμε άμεσα μια νέα πορεία ανάπτυξης και ελπίδας. Να συντάξουμε και να εφαρμόσουμε ένα νέο μνημόνιο. Δικό μας! Οχι των δανειστών! Ενα μνημόνιο για την Ελλάδα του μέλλοντος, με έμφαση στην τόνωση της εγχώριας παραγωγής και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ώστε να βγούμε το ταχύτερο δυνατό από την εθνική έρημο της τελευταίας τριετίας. Ο πρωθυπουργός πέρασε στο παρελθόν, όπως ο ίδιος έχει εκμυστηρευθεί, τη δική του δεκαετή προσωπική πολιτική έρημο... Ας χρησιμοποιήσει λοιπόν τώρα την ψυχική δύναμη που απέκτησε τότε, για να χαράξει τον δρόμο της εξόδου της χώρας από την κρίση, τον δρόμο της εξόδου μας από την εθνική μας έρημο. Στις 12 Νοεμβρίου, μετά τις κρίσιμες και προφανώς απαραίτητες -εδώ που φθάσαμε- αποφάσεις του Eurogroup, ας σταματήσει επιτέλους η διαχείριση της μιζέριας... Και ας αρχίσει μια τολμηρή, πανεθνική προσπάθεια για την υπέρβασή της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου