ΦΥΓΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Πάνε γι’ αλλού Φάγε και Κόκα – Κόλα

Ελεύθερη Λαϊκή Αντιστασιακή Συσπείρωση

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πριν, 14.10.12

Η πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης, λόγω λιτότητας, διώχνει από την Ελλάδα εγχώριες και ξένες πολυεθνικές επιχειρήσεις

Τροχιοδεικτική βολή για την αλλαγή κατηγορίας της ελληνικής οικονομίας που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτελεί το κύμα φυγής μεγάλων επιχειρήσεων, υποδεικνύοντας την υποβάθμιση και την περιθωριοποίησή της στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό.

Τον δρόμο, ακριβώς ένα χρόνο πριν, άνοιξε μεγάλη αλυσίδα λιανικού εμπορίου που ειδικεύεται στα ηλεκτρονικά προϊόντα, η γερμανική Saturn, η οποία είδε το τζίρο της να συρρικνώνεται απότομα λόγω της μείωσης της ιδιωτικής κατανάλωσης, ως αποτέλεσμα της λιτότητας. Ακολούθησαν φαρμακευτικές εταιρείες (μετά το «νυστέρι» που μπήκε στις φαρμακευτικές δαπάνες στο πλαίσιο των περικοπών στον τομέα της υγείας), αεροπορικές εταιρείες (ως αποτέλεσμα της πτώσης της επιβατικής κίνησης στο Ελευθέριος Βενιζέλος) και τράπεζες (λόγω της αναδιάρθρωσης που είναι σε εξέλιξη στον κλάδο και της σημαντικής συρρίκνωσης του κύκλου εργασιών τους). 

Το κοινό χαρακτηριστικό σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ήταν πως επρόκειτο για πολυεθνικές, οι οποίες αφού απομύζησαν την ελληνική αγορά όταν βρισκόταν στην ανοδική φάση του κύκλου της, αποφάσισαν να διακόψουν τις εργασίες τους όταν η πτώση του τζίρου μετέτρεψε την δραστηριοποίηση τους σε μη συμφέρουσα, έως προβληματική. Σαν να πρέπει να λειτουργεί και να συντηρείται αντιπροσωπεία πολυτελών αυτοκινήτων Τζάγκουαρ, ή ρούχων Πράδα στο Μπραχάμι. Απλώς δεν βγαίνει…

Στον «τρένο της μεγάλης φυγής» την προηγούμενη εβδομάδα επιβιβάστηκαν και δύο ελληνικές εταιρείες, η γαλακτοβιομηχανία Φάγε (με 3 εργοστάσια στην Ελλάδα κι 1 στην Αμερική και 1.000 εργαζόμενους) που ανακοίνωσε την μεταφορά της στον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου και η Κόκα Κόλα (με 5 παραγωγικές μονάδες και 2.000 εργαζόμενους) που μετέφερε την έδρα της στη Ζυρίχη και την διαπραγμάτευση των μετοχών της στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. 

Οι αιτίες της φυγής τους είναι δύο: 

1. Κατ’ αρχάς το υψηλό κόστος χρηματοδότησης λόγω του ότι είναι ελληνικές επιχειρήσεις και η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας υποβαθμίζει αυτόματα και την δική τους θέση, με αποτέλεσμα να μην έχουν πρόσβαση ούτε καν σε εγγυητικές επιστολές τραπεζών, λόγω του ότι οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές στο εξωτερικό. Άρα στερούνταν την δυνατότητα επέκτασης των δραστηριοτήτων τους εκτός Ελλάδας. 
2. Ο δεύτερος λόγος, που σχετίζεται με το κύμα φυγής πολυεθνικών επιχειρήσεων, αφορά την συρρίκνωση της εγχώριας αγοράς, λόγω του ότι πλέον ο κόσμος δεν έχει χρήματα να αγοράσει ούτε καν γιαούρτια ή αναψυκτικά, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην είναι συμφέρουσα η συντήρηση της έδρας στην Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση τα παραδείγματα της Φάγε και της Κόκα – Κόλα δείχνουν ότι υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που ακολουθούν άλλη τροχιά από την φθίνουσα πορεία που ακολουθεί η ελληνική οικονομία και πολύ περισσότερο οι εργαζόμενοι κι οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα. Μπορούν δηλαδή ακόμη και στο μέσο της χειρότερης κρίσης να θωρακίζουν την θέση τους και να βελτιώνουν τα κέρδη τους, εκμεταλλευόμενες τις δυνατότητες που παρέχει στις επιχειρήσεις το καθεστώς ασυδοσίας από την κατάργηση των φραγμών στην κίνηση των κεφαλαίων.