zougla.gr

Η καταγραφή μιας μεγάλης Γενοκτονίας στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων, βρίσκει την έκφρασή της με την επίσημη ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου -ημέρα που η Σμύρνη πυρπολήθηκε από τα κεμαλικά στρατεύματα- ως Ημέρας εθνικής Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος.

Η ανακήρυξη της μαρτυρικής επετείου, ως ελάχιστη αναγνώριση των θυμάτων της τραγωδίας, έγινε με τη σχετική γνώμη της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος (ΟΠΣΕ), όπως μνημονεύεται και στο Π.Δ. 304/2001.

Σήμερα, οι πολίτες και σωματεία θα αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα.

Ας επιχειρήσουμε μια σύντομη καταμέτρηση και στη συνέχεια μια αναφορά σε σχετικά ντοκουμέντα. Με την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, ξεριζώθηκαν σχεδόν δύο εκατομμύρια Έλληνες από τα χώματα της Ιωνίας και της Μικράς Ασίας. Άγνωστος παραμένει όμως ο συνολικός αριθμός των χριστιανικών πληθυσμών που εξολοθρεύθηκαν με διάφορες μεθοδολογίες την περίοδο 1914–1923. Οι διάφορες μαρτυρίες βεβαιώνουν συνοπτικά ότι 450.000 Έλληνες είχαν εκτοπισθεί και είχαν πεθάνει. Συνολικά 150.000 είχαν εγγραφεί μέσα στα Τάγματα των Εργατών και είχαν πεθάνει. Περίπου 250.000 είχαν φύγει από τη Μ. Ασία και τη Θράκη προς την Ελλάδα και ότι 350.000 εκτοπίστηκαν μετά τους βαλκανικούς πολέμους και πριν το μεγάλο πόλεμο.

Υπάρχουν επίσης μαρτυρίες για τα στίγματα της μεγάλης αυτής Γενοκτονίας που συστηματικά και μεθοδευμένα ξεκίνησε ακόμη και πριν το 1914. Σε καμία περίπτωση δεν εξισώνονται τα «εγκλήματα» του ελληνικού στρατού με την προσχεδιασμένη και μεθοδική εξολόθρευση 700.000–1.000.000 ανθρώπων από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. ΄