Η «μαγική φόρμουλα» της διακυβέρνησης

Αναδημοσιεύτηκε από την ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Της Κατερίνας Κιτίδη



Στην Ελβετία, λέει, οι πολιτικοί είχαν ανακαλύψει τη «μαγική φόρμουλα» της διακυβέρνησης ήδη από το 1959. Μ’ αυτή τη φράση χαρακτήριζαν την παράδοση στελέχωσης του επταμελούς κυβερνητικού συμβουλίου από εκπροσώπους των τεσσάρων μεγαλύτερων κομμάτων που αναδεικνύονταν στις εκλογές.

Τα τρία πρώτα κόμματα έπαιρναν από δύο θέσεις στο συμβούλιο και το τέταρτο κόμμα έπαιρνε μία. Τα μέλη του συμβουλίου συνήθως ήταν πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής, ενώ η διαχείριση του δημόσιου βίου γινόταν στη βάση «αμοιβαίων συμβιβασμών και υποχωρήσεων». 

Το σύστημα συμπλήρωνε μια σειρά συχνών δημοψηφισμάτων, που επέτρεπαν την άμεση έκφραση της βούλησης των πολιτών. Και, δούλεψε σαν ελβετικό ρολόι μέχρι τις εκλογές του 2003, όταν η άνοδος του ακραία ξενοφοβικού Λαϊκού Κόμματος ανέτρεψε τις ισορροπίες. Η ιστορία όμως συγκράτησε το ελβετικό παράδειγμα ως πρότυπο σταθερότητας, με τη «μαγεία» του να έγκειται στο ότι… εξαφάνιζε την πιθανότητα μιας ισχυρής αντιπολίτευσης, στο μεγαλύτερο «πλυντήριο» στη Γηραιά Ευρώπη.

Την ίδια ακριβώς σταθερότητα επιδίωκαν και οι «μαθητευόμενοι μάγοι» της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με τη δημιουργία του «μεγάλου» συνασπισμού τους. Εξ ου κι οι κοπιώδεις διαπραγματεύσεις για τη σύνθεση του κειμένου προγραμματικής σύγκλισης των κομμάτων, τη σύσταση του υπουργικού συμβουλίου και τη σύνταξη των προγραμματικών δηλώσεων του πρωθυπουργού. Συχνά, τα μέλη της συγκυβέρνησης, όπως και τα Μέσα που τα στηρίζουν, κάνουν λόγο για μια δύσκολη συμβίωση, ανάμεσα σε κόμματα με σημαντικές διαφορές και αντικρουόμενες πολιτικές. Το παράδειγμα της «κόντρας» Βενιζέλου-Στουρνάρα που κορυφώθηκε την Τετάρτη προβάλλεται ως ενδεικτικό της ενδοκυβερνητικής «μάχης», που δίνεται μέσα σε ένα εχθρικό εξωτερικό περιβάλλον, για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Σε επίπεδο ρητορείας, τα κόμματα σαφώς και παρουσιάζουν διαφορές. Όμως το κλίμα στο εσωτερικό της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά μοιάζει με καύσωνα. Ο λαός μπορεί (;) να απολαύσει τα μπάνια του ελεύθερα, γνωρίζοντας πως, ομονοούσα, η κυβέρνηση θα συνεχίσει το έργο της, εφαρμόζοντας ένα προς ένα τα μνημονιακά μέτρα που έχουν ψηφιστεί και παραπέμποντας το στόχο της επαναδιαπραγμάτευσης για όταν πέσουν τα φύλλα των δέντρων –εκεί, κοντά στις ελληνικές καλένδες.

Τη «μαγική φόρμουλα» που θα τη διατηρήσει στην εξουσία, η ελληνική κυβέρνηση νομίζει πως τη ξέρει καλά. Περιλαμβάνει πρώτα απ’ όλα μια γερή δόση απομάκρυνσης από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Αυτό το επιβεβαίωσε, άλλωστε, και ο Γιάννης Στουρνάρας, λέγοντας στους Financial Times ότι: «Το πρόγραμμα είναι εκτός τροχιάς και δεν μπορούμε να ζητήσουμε κάτι από τους πιστωτές μας, αν δεν το επαναφέρουμε σε σωστή πορεία». Δεύτερο συστατικό της είναι η απόλυτη συμμόρφωση στους όρους των πιστωτών. Τα μέλη της συγκυβέρνησης μπορεί να φαίνεται ότι πιέζονται σκληρά, όταν έχουν ανθρώπους σαν τον Χορστ Ράιχενμπαχ να επιμένουν σε περαιτέρω περικοπές μισθών. Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, τους είχε δώσει κάθε δικαίωμα να το ζητούν, όταν με την επιστολή του στους Ευρωπαίους ηγέτες έσκυβε το κεφάλι για τα καλά. «Η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης» έγραφε στις 27 Ιούνη. Τρίτο και τελευταίο στοιχείο της « φόρμουλας» είναι η χαλαρή επιμονή σε εξασφαλισμένης αποτυχίας μέτρα, όπως η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ο «μαγικός ζωμός» με τον οποίο η τρικομματική κυβέρνηση θα επιχειρήσει να γαντζωθεί στην εξουσία ισοδυναμεί με πικρό ποτήρι για τους Έλληνες πολίτες. Την αμφίβολη αποτελεσματικότητά του έχουν ήδη αρχίσει να την πληρώνουν τα κόμματα στο εσωτερικό τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη ΝΔ είναι η πρόσφατη αποχώρηση του υφυπουργού Εργασίας από την κυβέρνηση. Με τη ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα να συντάσσεται με τις απόψεις του, αυτή σηματοδοτεί μια σημαντική διαφοροποίηση της λαϊκής δεξιάς στο εσωτερικό του κόμματος.

Στο επίπεδο της κοινωνίας, πάντως, μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση μοιάζει να αισθάνεται σιγουριά. Στην τελευταία απ’ τις διαβόητες δημοσκοπήσεις, το 57% δήλωνε πως έχει θετική άποψη γι’ αυτή.  Πριν όμως επαναπαυθούν οι πολιτικοί μας ταγοί, θα ήταν καλό να ρίξουν μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία: Όταν ο κ. Παπαδήμος ανέλαβε την πρωθυπουργία, συγκέντρωνε τη θετική γνώμη του 79,1% του κοινού. Τρεις μήνες αργότερα, περισσότεροι από 6 στους 10 δήλωναν ότι μας επιβλήθηκε από τους πιστωτές, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά τους.

Πηγή : news247.gr