Ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα
Η νέου τύπου, βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη πρέπει να στηρίζεται στην πραγματική μας οικονομία. Η στροφή στην πραγματική οικονομία είναι αδήριτη ανάγκη και προϋπόθεση για την αύξηση της παραγωγής, την δημιουργία θέσεων εργασίας, τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και την τόνωση της δραστηριότητας των μικρών και μεσαίων παραγωγικών και μεταποιητικών επιχειρήσεων, που αποτελούν την κύρια συνιστώσα της ελληνικής οικονομίας.
Σε αυτή τη λογική ο ρόλος του αγροτικού τομέα είναι καθοριστικός. Ο πρωτογενής τομέας περιλαμβάνει τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη δασοπονία και την αλιεία. Πρόκειται για κλάδους δυναμικούς που έχουν σημαντική παραγωγική ικανότητα, συντηρούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, αφορούν ευέλικτες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και που προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο. Ο τομέας αυτός είναι η ραχοκοκαλιά της πραγματικής μας οικονομίας, είναι η δύναμη της χώρας μας.
Ο αγροτικός τομέας από τη φύση του και την εκτεταμένη παρουσία του στην ενδοχώρα παρουσιάζει υψηλό δείκτη συνέργειας με άλλους κλάδους και τομείς της πραγματικής οικονομίας: μεταποίηση, εξαγωγές, τουρισμός, πολιτισμός, εστίαση, αυτό-κατανάλωση, κοκ. Όλοι αυτοί οι τομείς συνδέονται με τον αγροτικό χώρο, επηρεάζονται από τις δραστηριότητές του, εξαρτώνται από τις πρώτες ύλες του (δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, μέλι, κρέας, γάλα, ξυλεία, αλιεύματα, κοκ) και αποτελούν τη βάση για την ανάπτυξη συναφών υπηρεσιών (οικοδομή, μεταφορές, ενέργεια, περιβάλλον, τοπικές δράσεις υπέρ της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής κοκ). Οι τομείς αυτοί συνολικά συνθέτουν έναν ευρύτερο κύκλο που αποκαλώ «σύστημα αγροσυνεργειών». Το σύνολο των θέσεων εργασίας αυτού του συνόλου αφορά όλες τις οικογένειες και είναι διάσπαρτο σε ολόκληρη την επικράτεια.
Η μεγέθυνση και η ανασύνθεση του ΑΕΠ θα προέλθει μόνο μέσα από την αύξηση της παραγωγής των κλάδων της πραγματικής οικονομίας και κυρίως του αγροτικού τομέα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να εμπεδωθεί μια διαφορετική αντίληψη σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη: μια ανάπτυξη βιώσιμη και ποιοτική, με αναζωογόνηση της υπαίθρου, με ενίσχυση της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Η έκδηλη και γενικευμένη οικονομική κρίση και οι πολιτικές λιτότητας προκαλούν στη χώρα μας δραματική αύξηση της ανεργίας και κυρίως ανεργία των νέων. Η μετεγκατάσταση των ανέργων στο χωριό, στην επαρχία και η ένταξή τους στην αγροτική παραγωγή και στο ευρύτερο σύστημα των «αγροσυνεργειών» με οργανωμένο τρόπο, τεχνικοεπιστημονική υποστήριξη, διοικητική υποβοήθηση και παραγωγικά κίνητρα θα δώσει διέξοδο σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους και νέες και παράλληλα θα αυξήσει την εθνική παραγωγή, μειώνοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές.
Επιστροφή στο χωριό λοιπόν. Ένα χωριό σύγχρονο, αφού η πρόσβαση είναι πλέον εύκολη, οι υποδομές λειτουργικές, η ποιότητα ζωής καλύτερη σε σχέση με το δράμα των πόλεων, και η καθημερινότητα ανθρώπινη. Ένα χωριό που παράγει, που αποτελεί οργανωμένη και αλληλέγγυα τοπική κοινότητα ανθρώπων, που κάνει χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών, που ζει μέσα από τη συνεργασία των επιχειρηματιών-παραγωγών, των βιοτεχνιών, του εμπορίου και των καταναλωτών.
Για την προώθηση του νέου συστήματος των αγροσυνεργειών απαιτείται ριζικός επανασχεδιασμός των δημοσίων πολιτικών, επανεξέταση των κοινοτικών και εθνικών επιδοτήσεων, αξιοποίηση της νέας ΚΑΠ, αναθεώρηση της τεχνικής εκπαίδευσης, σύνδεση της παραγωγής με την εγχώρια και τη διεθνή αγορά, εθνική πολιτική γης. Το νέο οικονομικό μοντέλο θα είναι δυναμικό, παραγωγικό, ποιοτικό, εξωστρεφές. Κι αυτό σημαίνει εργασία, επενδύσεις, συνέργειες, ώστε να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, αμοιβαίο όφελος και ανάδειξη του εθνικού δυναμικού μέσα από μια πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη.
Η προώθηση του οικονομικού μοντέλου των αγροσυνεργειών συνεπάγεται ριζική ανατροπή του σημερινού υπερσυγκεντρωτικού κράτους: θα επιφέρει ουσιαστική αποκέντρωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, αναδιοργάνωση του κράτους με επίκεντρο την περιφέρεια, μεγάλης κλίμακας μετεγκατάσταση ανέργων και νέων από την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις στην ύπαιθρο και διασφάλιση επιβίωσης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού σε εποχή κρίσης, φτώχειας και εγκληματικότητας. Η απάντηση στην κρίση είναι η αγροτική παραγωγή.
Αθανάσιου Θεοδωράκη από τη Ρήξη (φ. 85)
Το σημερινό οικονομικό μοντέλο της
χώρας είναι ξεπερασμένο. Οι λόγοι της αποτυχίας του έχουν αναλυθεί
αρκετά και τα αποτελέσματά της είναι πλέον ορατά. Η χώρα βρίσκεται σε
τραγικό αδιέξοδο, η κοινωνίας μας βιώνει την ανεργία και την αυξανόμενη
φτώχεια. Η υπέρβαση της κρίσης δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Μια
οικονομική ανάπτυξη νέου τύπου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την
εθνική ανάταση. Πέρα από τα μακροοικονομικά μεγέθη, υπάρχουν οι
άνθρωποι, η οικογένεια, η κοινωνία.
Η νέου τύπου, βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη πρέπει να στηρίζεται στην πραγματική μας οικονομία. Η στροφή στην πραγματική οικονομία είναι αδήριτη ανάγκη και προϋπόθεση για την αύξηση της παραγωγής, την δημιουργία θέσεων εργασίας, τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και την τόνωση της δραστηριότητας των μικρών και μεσαίων παραγωγικών και μεταποιητικών επιχειρήσεων, που αποτελούν την κύρια συνιστώσα της ελληνικής οικονομίας.
Σε αυτή τη λογική ο ρόλος του αγροτικού τομέα είναι καθοριστικός. Ο πρωτογενής τομέας περιλαμβάνει τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη δασοπονία και την αλιεία. Πρόκειται για κλάδους δυναμικούς που έχουν σημαντική παραγωγική ικανότητα, συντηρούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, αφορούν ευέλικτες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και που προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο. Ο τομέας αυτός είναι η ραχοκοκαλιά της πραγματικής μας οικονομίας, είναι η δύναμη της χώρας μας.
Ο αγροτικός τομέας από τη φύση του και την εκτεταμένη παρουσία του στην ενδοχώρα παρουσιάζει υψηλό δείκτη συνέργειας με άλλους κλάδους και τομείς της πραγματικής οικονομίας: μεταποίηση, εξαγωγές, τουρισμός, πολιτισμός, εστίαση, αυτό-κατανάλωση, κοκ. Όλοι αυτοί οι τομείς συνδέονται με τον αγροτικό χώρο, επηρεάζονται από τις δραστηριότητές του, εξαρτώνται από τις πρώτες ύλες του (δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, μέλι, κρέας, γάλα, ξυλεία, αλιεύματα, κοκ) και αποτελούν τη βάση για την ανάπτυξη συναφών υπηρεσιών (οικοδομή, μεταφορές, ενέργεια, περιβάλλον, τοπικές δράσεις υπέρ της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής κοκ). Οι τομείς αυτοί συνολικά συνθέτουν έναν ευρύτερο κύκλο που αποκαλώ «σύστημα αγροσυνεργειών». Το σύνολο των θέσεων εργασίας αυτού του συνόλου αφορά όλες τις οικογένειες και είναι διάσπαρτο σε ολόκληρη την επικράτεια.
Η μεγέθυνση και η ανασύνθεση του ΑΕΠ θα προέλθει μόνο μέσα από την αύξηση της παραγωγής των κλάδων της πραγματικής οικονομίας και κυρίως του αγροτικού τομέα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να εμπεδωθεί μια διαφορετική αντίληψη σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη: μια ανάπτυξη βιώσιμη και ποιοτική, με αναζωογόνηση της υπαίθρου, με ενίσχυση της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Η έκδηλη και γενικευμένη οικονομική κρίση και οι πολιτικές λιτότητας προκαλούν στη χώρα μας δραματική αύξηση της ανεργίας και κυρίως ανεργία των νέων. Η μετεγκατάσταση των ανέργων στο χωριό, στην επαρχία και η ένταξή τους στην αγροτική παραγωγή και στο ευρύτερο σύστημα των «αγροσυνεργειών» με οργανωμένο τρόπο, τεχνικοεπιστημονική υποστήριξη, διοικητική υποβοήθηση και παραγωγικά κίνητρα θα δώσει διέξοδο σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους και νέες και παράλληλα θα αυξήσει την εθνική παραγωγή, μειώνοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές.
Επιστροφή στο χωριό λοιπόν. Ένα χωριό σύγχρονο, αφού η πρόσβαση είναι πλέον εύκολη, οι υποδομές λειτουργικές, η ποιότητα ζωής καλύτερη σε σχέση με το δράμα των πόλεων, και η καθημερινότητα ανθρώπινη. Ένα χωριό που παράγει, που αποτελεί οργανωμένη και αλληλέγγυα τοπική κοινότητα ανθρώπων, που κάνει χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών, που ζει μέσα από τη συνεργασία των επιχειρηματιών-παραγωγών, των βιοτεχνιών, του εμπορίου και των καταναλωτών.
Για την προώθηση του νέου συστήματος των αγροσυνεργειών απαιτείται ριζικός επανασχεδιασμός των δημοσίων πολιτικών, επανεξέταση των κοινοτικών και εθνικών επιδοτήσεων, αξιοποίηση της νέας ΚΑΠ, αναθεώρηση της τεχνικής εκπαίδευσης, σύνδεση της παραγωγής με την εγχώρια και τη διεθνή αγορά, εθνική πολιτική γης. Το νέο οικονομικό μοντέλο θα είναι δυναμικό, παραγωγικό, ποιοτικό, εξωστρεφές. Κι αυτό σημαίνει εργασία, επενδύσεις, συνέργειες, ώστε να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, αμοιβαίο όφελος και ανάδειξη του εθνικού δυναμικού μέσα από μια πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη.
Η προώθηση του οικονομικού μοντέλου των αγροσυνεργειών συνεπάγεται ριζική ανατροπή του σημερινού υπερσυγκεντρωτικού κράτους: θα επιφέρει ουσιαστική αποκέντρωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, αναδιοργάνωση του κράτους με επίκεντρο την περιφέρεια, μεγάλης κλίμακας μετεγκατάσταση ανέργων και νέων από την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις στην ύπαιθρο και διασφάλιση επιβίωσης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού σε εποχή κρίσης, φτώχειας και εγκληματικότητας. Η απάντηση στην κρίση είναι η αγροτική παραγωγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου