ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ: ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ

Αναδημοσίευση από τό 
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Σε πείσμα των εκούσιων ή ακούσιων οργάνων του καθεστώτος, η ενωτική παλλαϊκή μετωπική συγκρότηση του αγώνα του λαού μας θα προχωρήσει.

Αγρότης συναγωνιστής, έδωσε μια γλαφυρή περιγραφή του διακυβεύματος των ημερών μας:“Φανταστείτε τη θέση του καθεστώτος σήμερα. Τι φοβούνται περισσότερο; Ένα ισχυρό μέτωπο αντικαθεστωτικών δυνάμεων, πέρα από τις αγκυλώσεις της κατεστημένης πολιτικής, που θα ανέτρεπε τους συσχετισμούς δυνάμεων και την εξουσία του καθεστώτος κατοχής-δωσιλόγων. Πως να καταπολεμήσουν αυτό τον ολέθριο γι’ αυτούς κίνδυνο; Πολύ απλά: καίγοντας την ίδια την ιδέα του μετώπου!”…

Πέρα κι έξω από προθέσεις, κάθε υπονόμευση, κάθε διχαστική κίνηση “κορυφών” και μηχανισμών, κάθε δυσφήμιση, κάθε ακύρωση της ζωτικής ανάγκης μετωπικής συγκρότησης του αγώνα του λαού μας, εκ των πραγμάτων λειτουργεί υπέρ της διαιώνισης και ενίσχυσης του νεοαποικιοκρατικού καθεστώτος. Με λύπη διαπιστώνω, μαζί με πολλούς/-ές άλλους/-ες συναγωνιστές /-ίστριες, ότι σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται ακόμα και κάποιοι που ομνύουν στα λόγια υπέρ του ενιαίου και παλλαϊκού μετώπου.

Η ανάγκη μετωπικής συγκρότησης του αγώνα οδήγησε στην εξαιρετικά πολύτιμη -με όλη την αντιφατικότητά της- εμπειρία του ΕΠΑΜ. Η κλιμάκωση της δράσης μας στο ΕΠΑΜ, μέχρι το συνέδριο και στο μετασυνεδριακό διάστημα, οδήγησε σε κάποιες σοβαρές πολιτικές διαφωνίες, που επικεντρώθηκαν σε δύο βασικά επίπεδα-θεματικές ενότητες:

1. Ζητήματα εσωτερικής δημοκρατικής λειτουργίας, χαρακτήρα του μετώπου (δημοκρατικό μέτωπο ή αρχηγικού τύπου κόμμα με αντίστοιχο μηχανισμό), ελέγχου και λογοδοσίας της όποιας ηγεσίας και των Μ.Μ.Ε., αποφυγής χειραγωγήσεων όπως αυτές που έλαβαν χώρα στο συνέδριο κ.ο.κ. και

2. Πολιτικές και ιδεολογικές αποφάσεις σχετικές με τη συμμετοχή ή μη σε εκλογές και υπό ποίους όρους, με την πολιτική συμμαχιών-συμπράξεων και τους αντίστοιχους χειρισμούς (π.χ. αλλοίωση ή μη των προταγμάτων μας με κινήσεις ανακοίνωσης προειλημμένων αποφάσεων ως τετελεσμένων την παραμονή της πρώτης συνεδρίασης του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου, είναι άραγε η βέλτιστη επιλογή για την κλιμάκωση του μετωπικού αγώνα αυτή με τη “Δημοκρατική Αναγέννηση” του κ. Σ. Παπαθεμελή και ορισμένης απόχρωσης “συνιστώσες”, ή μήπως προσδίδει στο εγχείρημα ένα στίγμα που μπορεί να ακυρώσει την ελκτική του δύναμη, κ.ο.κ.).

Η πολιτική διαφωνία επί κομβικών ζητημάτων όπως τα παραπάνω, είναι καθ’ όλα θεμιτή και επιθυμητή σε μια ευρεία μετωπική κίνηση. Μόνον ενδυνάμωση του μετώπου θα επέφερε η γόνιμη ανάδειξη της ουσίας των διαφωνιών και ο αντίστοιχος ανοικτός διάλογος που επιδιώξαμε πολλοί ατομικά και συλλογικά.

Ωστόσο, η ανάδειξη των διαφωνιών, κατέδειξε και δύο ριζικά διαφορετικές μεθόδους χειρισμού και αντιμετώπισης των διαφωνιών:

1.       σαφής ανάδειξη της ουσίας των διαφωνιών, ανοικτός, γόνιμος, ισότιμος (και ως προς τη χρήση των διαθέσιμων Μ.Μ.Ε.) και ειλικρινής δημόσιος διάλογος, ώστε με την ορθολογική αναμέτρηση των επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων εκατέρωθεν, να χαραχθεί η περαιτέρω πορεία του μετώπου, βάσει όχι τετελεσμένων και χειραγωγικά εννοούμενης “κομματικής πειθαρχίας”, αλλά βάσει της μετωπικής δημοκρατίας και της συνειδητής πειθαρχίας συναγωνιστών.

2.      συστηματική αποφυγή της αναμέτρησης επί της ουσίας των πολιτικών και οργανωτικών διαφωνιών, φίμωση κάθε σχετικού διαλόγου (καθ’ ότι ‘έχουμε μάχη τώρα”…), χειραγωγήσεις και τετελεσμένα εκ μέρους ενός “αρχηγικού μηχανισμού” και εξ ίσου συστηματική παρελκυστική εκστρατεία εκφυλισμού της αντιπαράθεσης σε επίπεδο προσωπικών επιθέσεων, κατηγοριών, ξεκατινιάσματος κ.ο.κ.

Ορόσημο για τη σαφή διάκριση αυτών των 2 μεθόδων διαχείρισης της διαφωνίας ήταν η παρωδία δημοκρατικών λειτουργιών στο Συνέδριο. Ένα συνέδριο, το οποίο οι φορείς της 2ης “μεθόδου” (ως “έμπειροι περί τα πολιτικά και τα συνέδρια”), προβάλλουν σε συναγωνιστές χωρίς πολιτική γνώση και εμπειρία ως δήθεν “υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας” (“έτσι γίνονται τα συνέδρια”!)…

Επί αυτού του πολιτικού προβληματισμού εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες άνθρωποι, εντός και πέριξ του ΕΠΑΜ, έχουν εκφράσει επιφυλάξεις, ανησυχίες και ειλικρινή αγωνία. Κάποιοι δεν άντεξαν τα γνωστά εκφυλιστικά φαινόμενα και αποχώρησαν με ή χωρίς δημόσιες δηλώσεις. Άλλοι πάλι παραμένουν εντός του ΕΠΑΜ, διατηρώντας το έντονο προβληματισμό τους για τα παραπάνω. Συμμερίζομαι τις ανησυχίες και την αγωνία όλων των συναγωνιστών/-ιστριών, ανεξάρτητα με τις τελικές τους αποφάσεις. Άλλωστε, είμαι βέβαιος, ότι θα συναντηθούμε όλοι/-ες στους δρόμους του μακροχρόνιου και σκληρού αγώνα.

Θα μπορούσα απλώς να αντιπαρέλθω τις προφορικές και γραπτές εκφάνσεις της γνωστής τοξικής διαλυτικής νοσηρότητας, που νοηματοδοτεί την ίδια την ύπαρξη ορισμένων, διότι, ειλικρινά, δεν έχει νόημα να έχεις την παραμικρή (έστω και αρνητική-απορριπτική) σχέση με τέτοια όντα και συμπεριφορές.

Ωστόσο, δυστυχώς, όσο προχωρά ο καιρός, διαπιστώνω ότι αυτή η νοσηρότητα τείνει να γίνει ο επίσημος λόγος που αρθρώνεται από το μηχανισμό που μιλά εξ’ ονόματος του εναπομείναντος από την εκφυλιστική μετάλλαξη ΕΠΑΜ, ως οργανικό στοιχείο της “μεθόδου” διαχείρισης των διαφωνιών που αυτός προτάσσει. Κάποιοι μεθοδευμένα έχουν αφιονίσει και εξαπολύσει φορείς αυτής της νοσηρότητας, ώστε να σπιλώσουν, να κατασυκοφαντήσουν και να καταρρακώσουν ηθικά ότι και όποιον αποπνέει στοιχειώδη αξιοπρέπεια με κάθε μέσο, ακόμα και με τις πλέον φαύλες τακτικές ψεύδους και ασφαλίτικης προβοκάτσιας, προς επίτευξη πολλαπλών σκοπών.

Η 2η “μέθοδος” διαχείρισης της διαφωνίας, περιλαμβάνει στο σενάριο της αφήγησής της (ακόμα και σε επίσημο επίπεδο συνεντεύξεων) και ένα μεγαλόπνοο συνωμοσιολογικό σχέδιο, για να διασφαλίσει τα νώτα του μηχανισμού από κάθε αποτυχία και να στρέψει την απογοήτευση και την οργή απλών ανθρώπων εναντίον στοχευμένων “εχθρών”. Όπου υπάρχουν πολιτικές και οργανωτικές διαφωνίες, οι φορείς του “αρχηγικού μηχανισμού” βλέπουν “οργανωμένη επίθεση”, “εισοδισμούς” και “φράξιες”! Αν οι χιλιάδες ανθρώπων που προβληματίζονται για τα παραπάνω ζωτικής σημασίας προβλήματα της κλιμάκωσης του μετωπικού αγώνα του λαού μας είναι “συνωμότες”, “φραξιονιστές” και “εισοδιστές”, τότε η αντίληψη αυτή είναι χαρακτηριστική του ίδιου του επιπέδου των εμπνευστών της… Βεβαίως, εδώ υπάρχει μια υποσυνείδητη εξήγηση: αυτοί που μεθόδευσαν και εφαρμόζουν τη μοναδική φραξιονιστική πολιτική μονομερούς εκφυλιστικής μετάλλαξης του ΕΠΑΜ σε ακροδεξιάς αναφοράς γκρουπούσκουλο, εξ ιδίων κρίνουν και κράζουν περί “ακροαριστερής” φράξιας…

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό των φορέων οποιουδήποτε λίγο-πολύ γραφειοκρατικοποιημένου και αποξενωμένου απ’ το λαό πολιτικού μηχανισμού, η αδυναμία αντίληψης της ουσίας των προβλημάτων και των διαφωνιών και η συνομωσιολογική ενοχοποίηση “επικίνδυνων και δολίων” υποκινητών και υποκινούμενων σε κάθε εκδήλωσή τους…

Ωστόσο, ο μηχανισμός αυτός ετοιμάζει αποδιοπομπαίους τράγους, στους οποίους επιθυμεί να εκτονώσει την απογοήτευση, τόσο για τις μαζικές αποχωρήσεις συναγωνιστών από το ΕΠΑΜ, όσο και για το όποιο αποτέλεσμα των εκλογών και των ολέθριων πραξικοπηματικών συμπράξεών του. Δύναμη κρούσης για τη διάδοση και εμπέδωση αυτού του σεναρίου, είναι μια ιδιότυπη αναβίωση του αλήστου μνήμης “αυριανισμού”.

Όπως έχει επισημανθεί και στην ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΜ, “γύρω από τον Δ. Καζάκη έχει δημιουργηθεί μια αυλή απαρτιζόμενη από ανθρώπους με μακρά θητεία στο βαθύ καθεστώς και τους μηχανισμούς του, από καιροσκοπικά και ιδιοτελή στοιχεία παλαιοκομματικού τύπου (μια απλή αναζήτηση στο Ιντερνετ θα πείσει και τον πιο δύσπιστο) συνεπικουρούμενη από απελπισμένους χειροκροτητές, που αναζητούν έναν “αρχηγό-σωτήρα-μεσσία” και θαρρούν ότι τον βρήκαν.

Καλλιεργείται μάλιστα ένα νέο διαδικτυακό επικοινωνιακό φαινόμενο, εργαλείο ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, μια ιδιότυπη αναβίωση του αλήστου μνήμης “αυριανισμού”.Εκφράζοντας ένα ιδιότυπο είδος προσωπολατρικού λαϊκισμού με αξιώσεις Ιεράς Εξέτασης, το εργαλείο αυτό ακυρώνει ό,τι πραγματικά προοδευτικό υπήρχε στο ΕΠΑΜ, με ενορχηστρωμένες χυδαίες επιθέσεις ορισμένου τύπου ανώνυμου και απρόσωπου “κοινού” στο Chat, που αποσκοπούν στην ηθική σπίλωση και καταρράκωση ανθρώπων που θέτει στο στόχαστρο η αυλή, καλλιεργώντας φασίζουσες μεθόδους αντιμετώπισης της άλλης άποψης(τύπου “μπάναρε τον …”). Κάθε ορθολογική-επιστημονική προσέγγιση, υποκαθίσταται από φανατικές κραυγές και βωμολοχίες “πιστών”. Τα παραπάνω ενισχύονται και από την συστηματική σπίλωση της διανόησης και της επιστήμης (όλοι δήθεν έχουν αγοράσει τα πτυχία τους και είναι πουλημένοι), γεγονός που υπονομεύει κάθε πιθανότητα μετωπικής συσπείρωσης του αγωνιζόμενου κομματιού αυτού του τόσο ζωτικής σημασίας στρώματος του λαού!

Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα, οποιαδήποτε διαφορετική άποψη από αυτή του έχοντος το μιντιακό προνόμιο-μονοπώλιο, να παρουσιάζεται ως κακοπροαίρετη και σκοτεινή, που σκοπό έχει να αμφισβητήσει την αυθεντία του Ηγέτη!”

Εσχάτως, ορισμένοι προβάλλουν ακόμα και τη συνειδητή επιλογή μου να μην εμπλακώ σε διαδικασία απάντησης στις ποικίλες εναντίον μου συκοφαντίες (επιλογή ενωτικής περιφρούρησης των δεσμών και της προοπτικής του μετωπικού αγώνα, της πολιτικής, ηθικής και οργανωτικής διάστασης της αντιπαράθεσης, σε αντιδιαστολή με την αήθεια του ασφαλίτικου ρουφιανέματος και ξεκατινιάσματος που επιλέγουν κάποιοι), ως δήθεν “αδυναμία απάντησης”, είτε ακόμα και ως “ομολογία ενοχής”!

Δεν ασχολήθηκα με τον ανεκδιήγητο και εγνωσμένου ηθικού αναστήματος λίβελο προγραφών (βλ.http://www.epam-hellas.gr/Politikos_dialogos

/740/Protasi_Steliou_Kazantzidi_kai_Panteli_Mintekidi_gia_tin_apopompi_apo_to_E.Pa.M._tou_Dimitri_Pateli.htm), αλλά φαίνεται ότι η μεθόδευση αυτού του μηχανισμού, που υπόσχεται “πόλεμο και εκκαθαρίσεις” (όχι εναντίον του καθεστώτος, αλλά εναντίον διαφωνούντων συναγωνιστών), προχωρά στην ίδια κατεύθυνση. Τύποι που κατά τα λοιπά ομνύουν στο Συνέδριο, ως ανώτατο όργανο, παρουσιάζοντας τη Σύμπραξη με Παπαθεμελήδες, Αϋφαντήδες κ.ο.κ., ως δήθεν “μοναδική εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου”, κατά παράβαση της σαφέστατης και κατηγορηματικής απόρριψης αυτής της άθλιας μεθόδευσης από το 80% των συνέδρων (κατά ομολογία και του ίδιου του κ. Δ. Κυπριώτη από το “προεδρείο”), έχουν αναρτήσει τον εν λόγω λίβελο και στην κεντρική ιστοσελίδα του ΕΠΑΜ!

Απειλούν μάλιστα για δημοσιοποίηση “ντοκουμέντων”, στοιχείων υποκλοπών από τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μου και συνδιαλέξεις μέσω Skype!

Από το Συνέδριο τους προκαλώ να δημοσιοποιήσουν ότι “ντοκουμέντα” διαθέτουν, προτείνοντας μάλιστα να τα διανέμουν σε DVD με το ΧΩΝΙ… Έτσι θα έδειχναν τόσο τις μεθόδους τους (ασφαλίτικες υποκλοπές) για τις οποίες κατά τα λοιπά κατηγορούσαν άλλους το Νοέμβριο – Δεκεμβριο του 2011, όσο και την ουσία των πολιτικών και οργανωτικών επίδικων. Εγώ προσωπικά, δεν έχω να κρύψω τίποτε.

Δεν το πράττουν, προτιμώντας να παραμυθιάζουν αφελείς με γκεμπελική συκοφαντία.

Επιστρατεύουν και ασύστολα ψεύδη, όπως αυτό του γνωστού ασφαλίτικου λίβελου, βάσει του οποίου δήθεν αποκάλεσα “νέο φίρερ” τον Καζάκη στο Συνέδριο!

Προβάλλουν ως δήθεν ενοχοποιητικό-υπονομευτικό στοιχείο, κάθε ενωτική κίνησή μου, κάθε προσπάθεια εκ μέρους μου για παραμερισμό κάθε διαπροσωπικής χροιάς και εντάσεων, ώστε να επικεντρώνεται ο διάλογος στην πολιτική, οργανωτική και πρακτική ουσία των επίδικων προβλημάτων. Ακόμα και το γεγονός της άρνησής μου να θέσω υποψηφιότητα στο κεντρικό όργανο του ΕΠΑΜ και στα όποια ψηφοδέλτια, το παρουσιάζουν ως δήθεν “υπονομευτικό και αρχηγικό”!…

Και δεν σταματούν εδώ. Είναι αξιοθαύμαστη η επιλεκτική τυφλή εμπιστοσύνη ορισμένων, 

εκδηλούμενη με την εν λευκώ ανάθεση ελέγχου μηχανισμών ενός αντικαθεστωτικού μετώπου και με τη σύμπραξη με δια βίου επαγγελματίες-πυλώνες του βαθέος καθεστώτος, εν αντιθέσει προς τη δυσπιστία-λάσπη προς κάθε “αντιφρονούντα” έναντι των μηχανισμών. Ω καιροί, ω ήθη!

Αισθάνομαι ευτυχής, γιατί κατά το διάστημα της δραστηριοποίησής μου στο ΕΠΑΜ γνώρισα εκπληκτικούς ανθρώπους, αλληλέγγυους, ανιδιοτελείς και οραματιστές συναγωνιστές. Είμαι υπερήφανος για τις σχέσεις και τη συνεργασία που είχα και έχω με αυτούς τους ανθρώπους, που ενσαρκώνουν την προοπτική του αγώνα του λαού μας, που αποπνέουν ότι πιο αληθινό, ωραίο και ηθικό ως προσωπικότητες και ως συλλογικότητες, που έλκουν και εμπνέουν στο δρόμο του αγώνα.

Ωστόσο, λυπάμαι ειλικρινά, που στις τάξεις του ΕΠΑΜ έχουν παρεισφρήσει και άλλων ηθών όντα, που μόνον όνειδος και αποστροφή προκαλεί η όποια συνύπαρξη σε ένα χώρο μαζί τους. Ας τους χαίρονται όσοι απολαμβάνουν τις υπηρεσίες τους.

Σε πείσμα των εκούσιων ή ακούσιων οργάνων του καθεστώτος, η ενωτική παλλαϊκή μετωπική συγκρότηση του αγώνα του λαού μας θα προχωρήσει, μέσα από τον κριτικό αναστοχασμό των επιτυχιών αλλά και των αστοχιών του μέχρι τώρα κινήματος, γιατί είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Η δημοκρατική και ουσιαστική μέθοδος διαχείρισης των διαφωνιών, η συλλογική συνειδητή χάραξη προοπτικής της αναγκαίας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας του λαού, θα είναι εκ των ων ουκ άνευ όρος αυτής της συγκρότησης. Οι αγνοί αγωνιστές/-ίστριες και οι μάχιμες συλλογικότητες που χτίσαμε, θα γίνουν η μαγιά του μεγάλου νικηφόρου κινήματος που έρχεται.

Συναγωνιστικά

Δημήτρης Πατέλης

Υ.Γ. Ο εν Χανίοις γνωστός αρχιεργολάβος της τοξικής διαλυτικής νοσηρότητας και αυλοκολακείας, διαπρεπές μέλος του δοτού προεδρείου του Συνεδρίου, προχωρά παραπέρα το συκοφαντικό έργο, προσάπτοντάς μου: 1. “ρουσφετολογική επιλογή … για να φοιτήσω …σε πανεπιστήμιο της Ε.Σ.Σ.Δ.”, 2. αναξιοκρατική εκλογή μου “μέσω μπόχας και συναλλαγής” ως καθηγητή στο πανεπιστήμιο, 3. ύποπτη επιλογή μου να διδάξω “Ψυχολογία (ψυχολογία ηγετών,ψυχολογική προπαγάνδα κλπ σχετικά προφανώς σε σρατιωτ, σχολή) δηλαδή στον “σκληρό πυρήνα του κράτους” αν και “επαναστάτης κατά του αστικού κράτους”” 4. “περίεργες επιλογές”, καθ’ ότι διετέλεσα επίσημος μεταφραστής!

Είναι όντως τουλάχιστον φαιδρό το πως προσπαθεί να απεκδυθεί το στίγμα του κατάπτυστου “λιβανιστηριού” μιας και στο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, π.χ. κατά δήλωσή του, “διαφώνησε ανοιχτά και με τον ίδιο τον (αντικειμενικά) κορυφαίο του κινήματός μας, τον Δ.Καζάκη στο ότι στο καταστατικό [που- Δ.Π.] πρότεινε και αυτός, να γίνονται [δεκτά – Δ.Π.] (υπό όρους) μέλη κομμάτων μέλη και του ΕΠΑΜ”, δηλώνοντας: “Γιαυτό στο καταστατικό ψήφισα λευκό…”. Τι μας λέει εδώ; Απλώς, ότι ο ίδιος ήθελε ακόμα αρχηγικότερο κόμμα από αυτό που πρότεινε με το καταστατικό του ο “(αντικειμενικά) κορυφαίος του κινήματός μας, Δ.Καζάκης”! Δηλαδή μια επιπλέον επιβεβαίωση αυτού που διακαώς διαλαλεί τελευταία ως επωδό σε κάθε τοξικό διαλυτικό ανδραγάθημα της νοσηρότητάς του: ότι είναι “καζακικότερος του Καζάκη”!… Όπως υπήρξε άλλωστε ΚΚΕδικότερος του ΚΚΕ, ΝΑΡικότερος του ΝΑΡ, Θεοδωρακικότερος του Θεοδωράκη, και ποιος ξέρει τι ακόμα, με παρόμοια εμπαθή μέχρι τυφλώσεως ψυχαναγκαστικά μανιοκαταδιωκτικά συμπτώματα…

Εδώ η αθλιότητα δεν έχει όρια! Τέτοιες συκοφαντίες, ούτε και ο γνωστός κ. Ι. Γρυσπολάκης, που με σύρει στο Ανώτατο Πειθαρχικό Δικαστήριο για Πανεπιστημιακούς και στους Εισαγγελείς δεν έχει τολμήσει να διατυπώσει…

Εκείνο που αρμόζει ως απάντηση σε παρόμοια νοσηρότητα, είναι η παγερή περιφρόνηση για την έσχατη κατάπτωση.

Δεν έχω να απολογηθώ για τίποτε σε κανένα. Όποιος έχει ορθολογικά επιχειρήματα ας αντιπαρατεθεί δημόσια και επί της ουσίας επί των επίμαχων πολιτικών, ιδεολογικών και οργανωτικών διαφωνιών.

Δεν εντάσσομαι σε αυτού του είδους και επιπέδου παρελκυστικό “διάλογο”, που προσιδιάζει μάλλον σε πρακτικές αναβίωσης ενός χυδαίου “αυριανισμού”. Παρά τη βρώμικη προπαγάνδα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και παπαγαλάκια του καθεστώτος κατοχής-δωσιλογισμού (για να σπιλώσουν ότι απέμεινε από το δημόσιο Πανεπιστήμιο, ώστε να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα), δεν είναι όλοι οι πανεπιστημιακοί διεφθαρμένοι, δεν έχουν εξαγοράσει τα πτυχία τους. Κάθε εχέφρων άνθρωπος κατανοεί ότι δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ύποπτη και ενοχοποιητική κάθε επαγγελματική δραστηριότητα, ακόμα και το ίδιο το παιδαγωγικό λειτούργημα. Όσο αφορά δε το περιεχόμενο των τότε παραδόσεών μου, είναι ηχογραφημένο και διαθέσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο: π.χ. Διαλέξεις Ψυχολογίας (Αθήνα, Σχολή Ικάρων, 1995-1996) http://www.ilhs.tuc.gr/gr/omilies.htm .

Σε αντίθεση με την αδιαφάνεια και τη μυστικοπάθεια που επικρατούν σε ορισμένους κύκλους, ο δικός μου επιστημονικός, παιδαγωγικός, κοινωνικός και πολιτικός βίος και η πολιτεία μου, το βιογραφικό μου, είναι δημόσια γνωστά και προσπελάσιμα (file:///home/dpatelis/%CE%88%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B1/_epiteloys_/final_folder_iso/%CE%97%CE%9B%CE%95%CE%9A%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97_%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%97_%CE%A3%CE%A4%CE%9F_%CE%92%CE%99%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%9A%CE%9F_%CE%9A%CE%91%CE%99_%CE%A4%CE%9F_%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%9C%CE%9D%CE%97%CE%9C%CE%91.html ), κυρίως μέσα από την έρευνα, τη συγγραφή, τους αγώνες και την παιδαγωγική μου δράση.