ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

 

Τα πιο βασικά ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ επιχειρήματα των ολιγαρχών,  στην προσπάθειά τους να στηρίξουν τον κοινοβουλευτισμό και δια μέσου αυτού το ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού,  είναι πάνω κάτω τα εξής :

1)  «ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΘΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ»
 2) «Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ  ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ  ΣΗΜΕΡΑ  ΕΧΟΥΝ  ΜΕΓΑΛΟ  ΠΛΗΘΥΣΜΟ»
3) «Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ  ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΙΟΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»

4)  «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΘΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥΣ  ΣΥΜΦΕΡΟΝ  ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.»
5) «ΕΙΜΑΣΤΕ  ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»

6)  «Ο  ΛΑΟΣ  ΜΑΣ ΨΗΦΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ»
7) « ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΠΩΣ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΝΩΜΗΣ, ΕΚΛΟΓΕΣ  ΚΛΠ  ΑΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- ΔΗΛΑΔΗ  ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ-»

8)  «ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ, ΝΑ ΠΙΕΖΕΙΣ  κοκ»

9) « ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ;»

10) «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ»

11) «ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ  ΚΑΙ Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ;»

12) « ΑΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΠΑΧΑΛΟ»

13)  «ΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ;»
                                    ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΕΠΙΧΕΊΡΗΜΑ 1^ο .  

«Ο λαός έχει τη δυνατότητα να αλλάζει τους κυβερνώντες κάθε τέσσερα χρόνια»

« Αφήστε το κόμμα να κυβερνάει. Αφήστε το κόμμα να κάνει ό,τι νομίζει. Αφήστε το να ολοκληρώνει αυτό που στοχεύει να κάνει και μην προσπαθείτε να το ανατρέψετε πριν την τετραετία. Μπορεί η κυβέρνηση να κάνει και πράγματα που η πλειοψηφία του λαού να τα θεωρεί άδικα ή και πολύ καταστροφικά γι αυτήν. Εσείς όμως δεν πρέπει να προσπαθείτε να την ανατρέψετε. Να περιμένετε.  Αν τελικά – στο τέλος της τετραετίας – κάνετε έναν απολογισμό και δείτε ότι σας κατέστρεψε τότε έχετε το «δημοκρατικό» - συνταγματικό  δικαίωμα στις επόμενες εκλογές (μετά από 4 χρόνια) να μην το ξαναψηφίσετε».

Ωραίοι  μάγκες είναι αυτοί οι ολιγαρχικοί!!!  Αν δηλαδή τους πει κάποιος «δώστε εσείς την περιουσία σας σε κάποιον να την διαχειριστεί όπως γουστάρει και αν σας τη φάει όλη, εσείς κατόπιν θα έχετε το πολύ  δημοκρατικό δικαίωμα να μην τον ξαναβάλετε διαχειριστή σας.
Θα δεχθούν;»

Η απάντησή τους θα είναι  φυσικά όχι.

Συμπέρασμα; Ψάχνουν για ηλίθιους.

Δηλαδή ουσιαστικά θέλουν να μπορούν να κόβουν σε κάποιον τα χέρια και τα πόδια και αυτός να μην τους εμποδίζει αλλά να περιμένει μετά από τέσσερα χρόνια να μην τους ξαναψηφίσει.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 2^ο

«Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ  ΕΧΕΙ  ΕΙΔΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ  ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ..»

Απάντηση σε αυτό το θανατηφόρο δηλητήριο για τους λαούς δίνουμε στο ιδιαίτερο κείμενο με τίτλο

 « Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ  ΓΝΩΣΗ ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ»  και σε αυτό σας παραπέμπουμε. http://bezedakos.blogspot.com/2012/03/i.html

  
 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 3^ο

 
 «Σήμερα οι κοινωνίες έχουν πολύ μεγάλους πληθυσμούς  και η Δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοστεί όπως στις πόλεις κράτη  άλλων εποχών. Σήμερα τα κοινοβούλια μπορούν και ψηφίζουν 150 περίπου νόμους το χρόνο. Δεν είναι πρακτικά εφικτό και σωστό να πάει ο λαός 150 φορές το χρόνο για να ψηφίζει τον κάθε νόμο..».

Αποκρύπτουν συστηματικά απ το λαό σε ποιόν επιστημονικό αιώνα ζούμε. Αυτό τους συμφέρει. Αποκρύπτουν ότι σήμερα  το να περάσει ΠΛΗΡΩΣ η νομοθετική εξουσία στους λαούς, είναι εκατομμύρια φορές πιο εύκολο από ότι ήταν στην αρχαία εποχή. Σήμερα δια μέσου αδιάβλητων δημοσκοπήσεων  ή ηλεκτρονικά  κλπ, η επιλογή των νόμων καθίσταται πολύ εύκολη υπόθεση, πολύ ευκολότερη σε σχέση με τις ολιγοπληθυσμιακές κοινωνίες. -  Και στην περίπτωση των αδιάβλητων δημοσκοπήσεων η επιλογή καθίσταται περισσότερο εύκολη όσο πιο μεγάλος είναι ο πληθυσμός μιας Χώρας –  Για πιο ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτό το ανόητο ολιγαρχικό επιχείρημα δείτε το κείμενο
« ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ( ΕΠΙΛΕΓΕΙ) ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ»

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 4^ο

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΘΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.

 
Δεν είναι σωστό να επιλέγει η πλειοψηφία τον κάθε νόμο γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί να κοιτάζει μόνο το προσωπικό του συμφέρον και όχι το κοινωνικό. Έτσι δεν θα μπορεί να επιλέγει τους σωστούς νόμους για το κοινό καλό - σε μια αυριανή κοινωνία στην οποία θα υπάρχει  πραγματική δημοκρατία - γιατί θα υπερισχύει η επιλογή του ατομικού του συμφέροντος επί του κοινωνικού. Επομένως θα πρέπει οι κοινωνίες να περάσουν πρώτα από ένα τέτοιο επίπεδο ανάπτυξης-πλούτου όπου να αφήνει στους ανθρώπους αρκετό χρόνο διαθέσιμο για τέτοια μόρφωση που να οδηγήσει τον άνθρωπο να κοιτάζει το κοινωνικό καλό».
Αληθοφανές επιχείρημα. Η πραγματικότητα όμως είναι και θα είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την πιο πάνω ολιγαρχική αντίληψη.

Ας υποθέσουμε ότι στη Δημοκρατία θα υπάρχουν ομάδες ανθρώπων (α,β,γ) με πάνω κάτω τον ίδιο αριθμό μελών.
Η κάθε μια ομάδα κάνει μια εγωπαθή-αντικοινωνική επιλογή.
Η (α) ομάδα θα θέλει να εκτρέφει κοτόπουλα με διοξίνες και ορμόνες για να μειώνει το κόστος παραγωγής και έτσι να βγάζει περισσότερο κέρδος.
Η (β) ομάδα, επειδή είναι κοντά σε μια πηγή νερού,  θα θέλει να αποκλείσει την πηγή από τους άλλους για να το εκμεταλλεύεται η ίδια.
Η (γ) ομάδα θα θέλει να περιφράξει τις παραλίες για να εισπράττει χρήματα  από εκείνους που θα θέλουν να πάνε να κάνουν μπάνιο.

Από αυτό το παράδειγμα συνάγεται ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι στο βάθος κοιτάνε το ατομικό τους συμφέρον και όχι το κοινωνικό.
Όμως τα μέλη της κάθε ομάδας κοιτάνε το προσωπικό όφελος από δύο πλευρές. Η μια πλευρά είναι ότι επιδιώκουν την ΑΠΟΚΟΜΙΣΗ ΚΕΡΔΟΥΣ με πράξεις που θα έχει αρνητικές συνέπειες στους υπόλοιπους και απο την άλλη πλευρά επιδιώκουν όφελος από την ΑΠΟΦΥΓΗ ΖΗΜΙΑΣ που θα τους προκαλέσουν άλλοι με τις πράξεις τους.

Έτσι εδώ στο παράδειγμά μας, στην περίπτωση αποφυγής ζημιάς, θα έχουμε τις εξής σχέσεις:

1) Η ζημιά που θα προκληθεί απ την ομάδα (α) θα έχει αντιπάλους τις ομάδες (β) κ΄(γ) – που τα μέλη τους θα κοιτάνε και αυτά το προσωπικό τους συμφέρον.

2) Η ομάδα (β) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (γ).

3) Η ομάδα (γ) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (β)

Από ετούτο φαίνεται ότι εκείνοι που θα είναι αντίπαλοι σε αντικοινωνικές πράξεις – παρ ότι οι ίδιοι αντικοινωνικοί με τον τρόπο τους- θα είναι η πλειοψηφία των πολιτών.

Επομένως στην πραγματική Δημοκρατία- όπου όλοι οι νόμοι θα είναι εγκεκριμένοι απ την πλειοψηφία- θα έχουμε το φαινόμενο τις ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗΣ των αντικοινωνικών πράξεων.

Αυτό καθίσταται δυνατό επειδή ο κάθε άνθρωπος δεν κοιτά μόνο το συμφέρον του όταν πράττει και οι πράξεις του έχουν επιπτώσεις στους άλλους αλλά το κοιτά και όταν οι πράξεις των άλλων μπορεί να του προκαλέσουν ζημία.

Θέλουμε λοιπόν ο κάθε άνθρωπος να κάνει επιλογές ΠΑΝΤΑ με βάση το πραγματικό ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του συμφέρον και να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!

Αν στην πραγματική Δημοκρατία ο καθένας κοιτάει το πραγματικό  προσωπικό συμφέρον του (και ιδίως στις πράξεις των άλλων που τον ζημιώνουν) τότε πάνω σε κάθε θέμα θα βγαίνει ένα σύνολο ανθρώπων που θα έχει το ίδιο προσωπικό όφελος και τούτο το σύνολο θα είναι η πλειοψηφία. Ε! Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κοινωνία.
Στα πρώτα στάδια, στην πραγματική Δημοκρατία, οι επιλογές θα γίνονται με γνώμονα κυρίως την αποφυγή ζημίας από πράξεις άλλων. Σε μετέπειτα όμως στάδια – μετά από κατάλληλη μόρφωση- οι επιλογές θα γίνονται όλο και περισσότερο στη βάση της αποκόμισης  ωφελιμότητας από την πρόκληση ωφελιμότητας στους άλλους. Πχ θα έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο ότι αν θέλει να χαρεί, να διασκεδάσει θα πρέπει να πάει σε γιορτή, σε πανηγύρι όπου και οι άλλοι είναι χαρούμενοι και όχι να πάει σε κηδεία.

(Σε τούτο το κειμενάκι εγείρεται και θέμα θέσπισης ορίων στη δυνατότητα της εκάστοτε πλειοψηφίας να επιβάλει την θέλησή της στην μειοψηφία. Όρια που θα κάνουν σεβαστά δικαιώματα ατομικά, δικαιώματα μειοψηφιών. Σε κάθε περίπτωση τα όρια θα τα θέτει πάντα η πλειοψηφία σε προγενέστερους χρόνους και σε καταστάσεις που δεν θα είναι εν βρασμό.. Ιδιαίτερα στοιχεία γι αυτό το θέμα θα αναφέρουμε σε άλλο κείμενο.)

 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 4^ο

«Είμαστε οι αντιπρόσωποι του λαού!!!!!!!»

Για να μπορούν να συνεχίζουν να ορίζουν και να καθορίζουν όπως γουστάρουν τη ζωή των άλλων, θα πρέπει να συνεχίζουν να μας παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο, να μας διαστρεβλώνουν και τα πιο απλά και αυτονόητα. Στην προκειμένη περίπτωση βαπτίζουν το κρέας σε ελιά για να μπορούν να μας καταβροχθίζουν καλύτερα .

Σε μια σχέση αντιπροσώπευσης υπάρχει (α) εκείνος που δίνει τις εντολές (εντολέας - αντιπροσωπευόμενος) και (β) εκείνος που εκτελεί τις εντολές (εντολοδόχος) δηλ ο αντιπρόσωπος.

Αλλά όταν εκείνος που πρέπει να λαμβάνει και να εκτελεί εντολές (δηλ, ο (β) αντιστρέφει την κατάσταση και πλέον δίνει αυτός τις εντολές στον (α) (τα αγγούρια να πουλάνε το μανάβη) τότε όχι μόνο έχουμε ολοκληρωτική διάλυση της σχέσης αντιπροσώπευσης αλλά έχουμε μια νέα σχέση που λέγεται ΑΣΥΔΟΣΙΑ.

Στην κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία ο λαός δεν μπορεί να έχει αντιπροσώπους όπως στην πραγματική δημοκρατία αλλά οι εγκληματίες ολιγάρχες του επιβάλλουν να έχει μόνο ΑΣΥΔΟΤΟΥΣ, νταβατζήδες, ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ.

Αυτοί δεν έχουν καμιά σχέση με την αντιπροσώπευση.

Για του λόγου το αληθές.

Πχ σήμερα στη Χώρα μας ο λαός είναι που έδωσε εντολή στους νεοφασίστες της κυβέρνησης να πάρουν αυτά τα μέτρα (του ΔΝΤ) ή αυτοί δίνουν εκβιαστική διαταγή στο λαό να εφαρμόσει τα μέτρα που οι κάποιοι λίγοι αποφάσισαν;

(Πολλή «πλάκα» έχουν οι καθηγητάκοι της νομικής,  όταν διδάσκουν στους φοιτητές τους ότι το κοινοβούλιο και η εκάστοτε κυβέρνηση είναι αντιπρόσωποι του λαού, αντιπρόσωποι του έθνους κλπ. Η ξεφτίλα τους δεν έχει όρια).

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 6^ο

«Μας ψήφισε ο λαός στις εκλογές για να εφαρμόσουμε  το πρόγραμμά μας …»

Μια φρασούλα με πολλά ψέματα και θανάσιμες παγίδες.

α)  Το ψέμα βρίσκεται στο ότι δεν τους ψήφισε καμιά πλειοψηφία (ποσοστό πάνω από 50%). - Όμως και το 90% να τους ψήφιζε δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κάνουν κάτι το συγκεκριμένο το οποίο τελικά δεν θέλει η πλειοψηφία του λαού..

β) Και η παγίδα τους είναι η εξής:

Ενώ το μαχαίρι δεν είναι εξ ορισμού ένα καλό ή κακό εργαλείο, (μπορείς να κόψεις ψωμί αλλά μπορείς και να δολοφονήσεις), το εργαλείο των εκλογών όμως πάνε να το περάσουν στο μυαλό των εργαζομένων ότι είναι εξ ορισμού κάτι μόνο το καλό,για να μπορούν να υλοποιούν καλύτερα τα εγκληματικά τους σχέδια. πόσο καλός θεσμός είναι οι εκλογές στην περίπτωση που ένα  θύμα επιλέγει το ποιος θα τον εκτελέσει;-

Οι εκλογές λοιπόν μπορεί να είναι είτε ολιγαρχικές (επιλογή ασύδοτων εγκληματιών)  είτε δημοκρατικές.

(δηλαδή ολιγαρχικού τύπου ή δημοκρατικού τύπου)
Με τις ολιγαρχικές  εκλογές των ασύδοτων εγκληματιών επιβάλλουν στους λαούς να αποφασίσουν ποιοι θα είναι εκείνοι οι ψυχικά άρρωστοι , τραμπούκοι-νταβατζήδες, που θα τους απαγορεύουν με τη βία να  αποφασίζουν στη συνέχεια για ό,τι συγκεκριμένο αφορά στην κοινωνική τους ζωή.

Δηλαδή στις εκλογές του κοινοβουλευτισμού βάζουν το λαό να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ποιος θέλει να είναι εκείνος όπου με τη βία θα του ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ  ΜΕΤΑ  ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.

 Πχ με το μνημόνιο. Ενώ δεν το θέλει το 85% του λαού δεν του επιτρέπουν να αποφασίσει για τη ζωή του αλλά με τη βία του επιβάλουν να μην μπορεί να αποφασίζει.

Με άλλα λόγια τους επιτρέπεται να αποφασίζουν ΜΟΝΟ ότι τους απαγορεύεται να ξανά αποφασίζουν για τη ζωή τους  και  στο ποιος θα έχει το ρόλο να εφαρμόζει αυτή την απαγόρευση.
(Στις δημοκρατικές εκλογές αντίθετα, ο λαός επιλέγει πρώτα απ όλα τον κάθε νόμο ή τους κανόνες που θέλει να ισχύουν στις κοινωνικές του σχέσεις. Και όταν κάνει εκλογές τις κάνει για ορίσει τους συντονιστές-διοικητές της κοινωνικής πράξης (όχι ηγεμόνες-άρχοντες-τραμπούκους-νταβατζήδες). Οι εκλεγμένοι  είναι απλά εκτελεστικά όργανα των αποφάσεων του λαού  και είναι ανακλητοί ανά πάσα στιγμή.)

 ΛΕΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ- ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ (ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ).

Συνέχεια του  « Μας ψήφισε ο λαός ….»

Είπαμε λοιπόν ότι κατ αρχή δεν τους ψηφίζει καμιά πλειοψηφία. Είναι μια μειοψηφία και με τις ολιγαρχικού τύπου εκλογές. (πχ το ΠΑΣΟΚ στις  εκλογές του 2009 πήρε 44% δηλαδή κάτω από το 51%)
Όμως το «Μας ψήφισε ο λαός» είναι μια φράση ημιτελής και για αυτό παραπλανητική. Η φράση πιο ολοκληρωμένη είναι: «Μας ψήφισε ο λαός ΓΙΑ ΝΑ …»

Και η απάντηση στο «ΓΙΑ ΝΑ..» κρύβει όλη την ουσία της υπόθεσης. 

Γιατί λοιπόν τους ψήφισε ο λαός;

Για πλάκα;  Για να κάνουν πράγματα που ήθελε μόνο μια μικρή μειοψηφία του λαού ή για να κάνουν πράγματα που θα ήθελε η πλειοψηφία του λαού;

Για ποιο λόγο;

Ας συνδυάσουμε αυτή την ερώτηση με το πρώτο ανόητο επιχείρημα των ολιγαρχών. Στο πρώτο επιχείρημά τους που παραθέτουμε, μας λένε ότι αν θέλει ο λαός μετά από τέσσερα χρόνια μπορεί να αλλάξει τους κυβερνώντες του (νταβατζήδες του).

Για ποιο λόγο όμως θα τους άλλαζε η πλειοψηφία του λαού; Θα τους άλλαζε (α) γιατί θα θεωρούσε ότι οι κυβερνώντες είχαν κάνει πράγματα που τα ήθελε ή (β) γιατί θα θεωρούσε ότι οι κυβερνώντες του είχαν κάνει πράγματα που δεν τα ήθελε; Η αυτονόητη απάντηση είναι η (β).

Θα τους άλλαζε ο λαός τους κυβερνώντες γιατί οι κυβερνώντες θα του είχαν κάνει πράγματα που δεν ήθελε να του κάνουν.Επομένως υποτίθεται ότι εκλέγονται για να κάνουν πράγματα που θέλει  ο λαός και όχι για να κάνουν πράγματα που θέλουν αυτοί ή μια μικρή μειοψηφία.

Όμως η εγκληματική στάση τους συνεχίζει με το «τυρί κουμπάρε»:

«Μας ψήφισε ο λαός για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας το οποίο ήθελε η «πλειοψηφία» του λαού -όταν μας ψήφισε-.»

Ωραία λοιπόν. Και αφού τους ψήφισε για να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους (γενικολογίες, αερολογίες κλπ) που υποτίθεται ότι ήθελε η πλειοψηφία του λαού, τώρα, στην καθημερινότητα που πάνε να το εφαρμόσουν στην πράξη, στα μέρη του,- πχ εργασιακά-  γιατί αντιδρά η πλειοψηφία: Γιατί είναι αντίθετη;

 
Γιατί αντιδρά σε κάθε συγκεκριμένο νόμο  που πάνε να του περάσουν;

Εδώ τρία πιθανά πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.

Περίπτωση α) Οι ολιγάρχες τον εξαπάτησαν προεκλογικά. Άλλα του υπόσχονταν και άλλα πάνε να κάνουν στην πράξη.

Περίπτωση β)  Oι ολιγάρχες δεν τον εξαπάτησαν  προεκλογικά (καθότι είναι άγιοι άνθρωποι και ποτέ δεν υπόσχονται πράγματα που δεν πρόκειται να κάνουν). Άρα όπως τα είπαν στο λαό προεκλογικά, αυτά κάνουν και αυτά ακριβώς ήθελε και ο λαός τότε.

Περίπτωση γ)  Ο λαός ΤΟΤΕ δεν καταλάβαινε καλά τι του λέγανε. Δεν καταλάβαινε καλά τα μέρη του προγράμματός τους. Δεν καταλάβαινε καλά τι του λέγανε και έτσι «αυτό- εξαπατήθηκε». 

Περίπτωση δ) Είτε ο λαός (προεκλογικά) είχε καταλάβει σωστά  είτε δεν είχε καταλάβει καλά, ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ. Δεν θέλει πια την εφαρμογή του προγράμματός τους στην πράξη.

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση  ποιοι είναι αυτοί που πάνε ενάντια στη ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ βούληση της πλειοψηφίας του λαού και δεν εφαρμόζουν την μετέπειτα (τελική) θέληση του αλλά εφαρμόζουν με τη βία τη δική τους θέληση;

Να μας πουν.  Ποια είναι η ζημιά τους, ποια είναι τα συγκεκριμένα κέρδη που θα χάσουν αν εφαρμόσουν  την τελευταία θέληση του λαού και για αυτό, «άντε σώνει και καλά»,  επιβάλουν στο λαό με τη βία την δική τους βούληση;

 
Ποιο είναι το συμφέρον τους και δεν εφαρμόζουν την τελευταία θέληση του λαού; Αφού (κοροϊδεύοντας) λένε ότι ο λαός είναι ο κυρίαρχος. Τι σκατά κυρίαρχος είναι αν δεν έχει δικαίωμα να αλλάξει γνώμη, να μετανιώσει για κάτι;

Γιατί δεν κάνουν επαλήθευση με αδιάβλητη δημοσκόπηση  αν συνεχίζει να θέλει το πρόγραμμα τους, αν θέλει το συγκεκριμένο κομμάτι του προγράμματός τους; ( Αφού ο λαός είναι κυρίαρχος τότε θα μπορεί ένα κομμάτι από το πρόγραμμά τους να μην το θέλει.) Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που λένε στο λαό το «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται;» Πότε ο λαός τους έδωσε ρητά και πλειοψηφικά αυτό το δικαίωμα να του βιάζουν τη θέλησή του;

(Ένα τέτοιο βιασμό της θέλησης της πλειοψηφίας του λαού μπορούν να την κάνουν μόνο πιο διεστραμμένες υπάρξεις της ζωής.)

Επί πλέον. Και αν ο λαός συμφωνεί με το 30% του προγράμματος ενός κόμματος, με το 20% ενός άλλου, με το 10% κάποιου άλλου κοκ, γιατί να μην μπορεί να κάνει επιλογές αλλά θα πρέπει να δεχτεί με τη βία την πακέτο εφαρμογή του προγράμματος ενός κόμματος;
Είναι σαν κάποιος να πάει να αγοράσει παπούτσια και ο έμπορας να τον αναγκάζει να αγοράσει πακέτο -πληρώνοντας όλα τα πάρα κάτω- ένα αυτοκίνητο μια τηλεόραση, δύο κινίνα, ένα ψυγείο, πέντε μηχανάκια  και μια οδοντόβουρτσα.

Σχετικά με τα προγράμματά τους

Το βασικό ερώτημα που τίθεται εδώ είναι ΓΙΑΤΙ οι ολιγάρχες θέλουν να λένε ότι ο λαός «πρέπει να ψηφίζει προγράμματα και όχι τον κάθε ένα νόμο ο οποίος θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κοινωνία».
Ποια είναι οι ουσιαστική φύση των προγραμμάτων;

Πρώτον. Όχι μόνο συλλογικότητες αλλά και κανένας άνθρωπος ατομικά  όσο και τέλεια προγράμματα να φτιάξει για την ζωή του, αυτά δεν πρόκειται ποτέ να υλοποιηθούν πλήρως. Κανείς άνθρωπος όποιο πρόγραμμα και να φτιάξει όχι μόνο για μακρινά χρονικά διαστήματα τετραετίας αλλά και προγράμματα μιας μέρας δεν είναι σίγουρο ότι θα υλοποιηθεί πλήρως. Στη ζωή, διαρκώς, μας παρουσιάζονται έκτακτα γεγονότα που μας αναγκάζουν να παίρνουμε νέες καθοριστικές αποφάσειςείτε για να προσαρμόζουμε τα νέα δεδομένα σε προηγούμενα προγράμματα είτε να αλλάζουμε μέρη προγραμμάτων είτε να φτιάχνουμε εντελώς καινούργια προγράμματα. Ποια προγράμματα λοιπόν μας «τσαμπουνάνε» ότι πρέπει να ψηφίζουμε;

Πάντοτε οι νέες καθοριστικές  αποφάσεις που θα χρειάζονται να παίρνονται, θα είναι πολύ περισσότερες από τις αποφάσεις που ήδη είχαν παρθεί για να φτιαχτεί ένα πρόγραμμα.

Αυτές λοιπόν τις νέες καθοριστικές αποφάσεις ποιος θα τις παίρνει; Ποιος θα τις ψηφίζει; Αν λοιπόν ο λαός ψηφίζει μόνο ένα πρόγραμμα τότε όλες τις νέες αποφάσεις- που θα είναι εκτός προγράμματος- θα τις παίρνουν οι λίγοι. Αυτό θέλουν. Με αφορμή κάθε νέα πραγματικά ή ψεύτικα γεγονότα, να μπορούν κατόπιν σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση να προωθούν την εφαρμογή της δικής τους ολιγαρχικής βούλησης και όχι της βούλησης του λαού. (Πχ όπως μας είπε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι δεν ήξερε για το χρέος και για το έλλειμμα κλπ. κλπ).

Δεύτερον. Τα προγράμματα τους περιέχουν, στο μεγαλύτερο μέρος τους,γενικολογίες, αοριστολογίες και αερολογίες. Στην ουσία είναι οι χρησμοί της Πυθίας - σε πιο προχωρημένη μορφή- οι οποίοι στην πράξη επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες.  Έτσι πχ  όταν λένε λεφτά υπάρχουν μπορούν να μας πουν μετά ότι εννοούσαν ότι λεφτά υπήρχαν και σαν αποτέλεσμα της δεύτερης φράσης να περάσουν στο λεφτά δεν υπάρχουν καθόλου αφού υπήρχαν μόνο πριν ή όταν λένε «θα εκσυγχρονίσουμε την κοινωνία» μπορεί να εννοούν εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις ή να εννοούν την νομιμοποίηση στα «φρουτάκια» κοκ.

Θέλουν λοιπόν να προβάλουν την επιλογή προγραμμάτων και όχι την επιλογή του κάθε νόμου για να μπορούν  να ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ το λαό και ΤΕΛΙΚΑ στην πράξη – με τον κάθε ιδιαίτερο «νόμο» τους- να εφαρμόζεται η θέληση των λίγων οικονομικοπολιτικών ολιγαρχών. Αυτοί οι ψυχασθενείς είναι ικανοί να κάνουν τα ΠΑΝΤΑ για να μην αποφασίζει τελικά για τη ζωή του ο λαός, για να μην αποφασίζει τελικά για τον κάθε νόμο της κοινωνίας.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 7^ο

« Αφού έχουμε τα στοιχεία όπως: Σχετική ελευθερία γνώμης, εκλογές, δικαίωμα στις διαδηλώσεις κλπ άρα ΤΕΛΙΚΑ έχουμε  δημοκρατία».

Οι ταχυδακτυλουργικές ικανότητες των πιο διεστραμμένων ανθρώπων της κάθε κοινωνίας είναι ασυναγώνιστες.

1) Αν κάποια γυναίκα κάνει κατά 99,9% αυτά που πρέπει για να μείνει έγκυος αλλά όμως δεν τα καταφέρνει, μπορούμε σε τούτη την περίπτωση να πούμε ότι η γυναίκα ΤΕΛΙΚΑ είναι έγκυος ή ολίγον έγκυος;

2) Αν ο χειρουργός κάνει κατά 99,9% τις προβλεπόμενες επιστημονικά διαδικασίες εγχείρησης  αλλά ο ασθενής πεθαίνει, μπορούμε να πούμε ότι ΤΕΛΙΚΑ η εγχείρηση πέτυχε πλήρως ή μερικώς;

3) Αν έχουμε τα δημοκρατικά στοιχεία όπως τη σχετική ελευθερία γνώμης κλπ αλλά στο τέλος, το τι θα γίνεται στην κοινωνία, τι νόμοι θα τίθενται σε εφαρμογή  αν το αποφασίζει μια μικρή μειοψηφία αντί της πλειοψηφίας του λαού, ΤΕΛΙΚΑ θα έχουμε  δημοκρατία δηλαδή εξουσία του λαού; Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο υπάρχει;

4) Ας πάρουμε δύο χημικές ενώσεις: Η2Ο(νερό) και Η2SO4 (θειικό οξύ ή βιτριόλι) που είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικές.

Όπως όμως βλέπουμε, το Η και το Ο2 είναι στοιχεία και του νερού και του θειικού οξέος (και από το σε ποιο ΠΛΑΙΣΙΟ βρίσκονται εξαρτάται αν βοηθούν ή αν καταστρέφουν τη ζωή).

Όπως λοιπόν δύο εντελώς διαφορετικές χημικές ενώσεις μπορεί να έχουν κάποια κοινά στοιχεία έτσι και δύο εντελώς διαφορετικά πολιτικοοικονομικά συστήματα μπορεί να έχουν κάποια κοινά στοιχεία. Μπορεί δηλαδή και στη δημοκρατία και στην ολιγαρχία να υπάρχουν κοινά στοιχεία όπως η σχετική ελευθερία στην έκφραση της γνώμης κλπ.
(Αυτό το εκμεταλλεύονται τέλεια, πολλά χρόνια τώρα, οι εγκληματίες ολιγάρχες για να κατατάξουν το απάνθρωπο και κτηνώδες ολιγαρχικό σύστημά τους στην κατηγορία της δημοκρατίας και έτσι να παραπλανούν καλύτερα τους λαούς.)

Το νερό (Η2Ο) είναι χημική ένωση που δίνει ζωή. Το βιτριόλι ή θειικό οξύ (Η2SΟ4) είναι ένωση που καταστρέφει τη ζωή.

Έτσι και με τα δημοκρατικά στοιχεία . Αν καταστρέφουν ή αν βοηθούν τη ζωή  εξαρτάται από το σε ποιο σύστημα βρίσκονται.
 Δηλ από το σε ποιόν ανήκει πραγματικά και ουσιαστικά η νομοθετική εξουσία.Ανήκει στους λίγους ή στους πολλούς;

Η νομοθετική εξουσία είναι κλειδί. Είναι ο μεσαίος κρίκος.
Είναι απαραίτητη για όποιο υποκείμενο θέλει να έχει τον έλεγχο-κατοχή της οικονομίας και γενικότερα την ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων. (όποιος κατέχει πλήρως και ουσιαστικά την νομοθετική μπορεί να κατέχει την οικονομική)

Για να  κατέχει όμως την νομοθετική είναι απαραίτητο να ελέγχει-κατέχει την εκτελεστική.

 Όμως οι άρρωστοι ολιγάρχες με τα τσιράκια τους κάνουν αυτή την παραπλανητική  προπαγανδιστική κίνηση. Ταυτίζουν τα δημοκρατικά στοιχεία με την ουσία της δημοκρατίας. 
Ενώ η ουσία της δημοκρατίας ή της ολιγαρχίας βρίσκεται στο σε ποιόν ανήκει τελικά και ουσιαστικά η νομοθετική εξουσία, οι άρρωστοι πετάνε με δύναμη τη μπάλα όχι στην εξέδρα αλλά στα κεφάλια των εργαζομένων και βάζουν κάποια στοιχεία της στη θέση της ουσίας της όπως θα έβαζε οποιοσδήποτε ταχυδακτυλουργός απατεώνας που θα ήθελε να πουλήσει σε κάποιον φασολάδα χωρίς φασόλια.

ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ή ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ .

ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ Ή ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ;

(Κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία έχουμε σήμερα και όχι δημοκρατία. Η έννοια της δικτατορίας βγαίνει από το ρήμα dictar που σημαίνει υπαγορεύω, επιβάλω. Δεν είναι ένα ξεχωριστό πολιτικό σύστημα. Η υπαγόρευση-επιβολή μπορεί να γίνει από διάφορα υποκείμενα. Στην προκειμένη περίπτωση, στο πολιτικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού, η επιβολή γίνεται από το κοινοβούλιο και σε άλλες περιπτώσεις- όταν οι οικονομικά κυρίαρχοι εξυπηρετούνται καλύτερα από στρατιωτικούς- κάνουν τη στρατιωτική ολιγαρχική δικτατορία. Το ίδιο παραπληροφόρηση γίνεται με την έννοια της χούντας. Χούντα σημαίνει ένωση κάποιων και αυτή η ένωση μπορεί να είναι πολιτικών ή στρατιωτικών.)

Όμως με τις πιο πάνω  ταχυδακτυλουργίες έχουν κατορθώσει να μπερδέψουν τη σκέψη όχι μόνο απλών εργαζομένων αλλά και ανθρώπων που συνειδησιακά θέλουν να κάνουν πράγματι αντισυστημικό αγώνα και τους σπρώχνουν να ψάχνουν τη δημοκρατία είτε σε τρόπους εκλογής των ηγεμόνων ή αλλού ή ακόμα να αποδέχονται το σημερινό ολιγαρχικό σύστημα σαν δημοκρατία και να το ονομάζουν είτε δημοκρατία είτε αστική δημοκρατία (αστική εξουσία του λαού!!!!) είτε αντιπροσωπευτική δημοκρατία κλπ.

Τώρα τελευταία ακούμε από το χώρο της «αριστεράς» την παν-βλακώδη θέση ότι ο σημερινός κοινοβουλευτισμός, λόγω κρίσης, μετατρέπεται σε ολιγαρχία, χούντα κλπ  ενώ πιο παλιά ήταν δημοκρατία  - (Γιατί όμως λένε αυτά;) Απαντούμε με το κείμενο «ΓΙΑΤΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».

Η καταπάτηση σήμερα κάποιων δημοκρατικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να γίνει με πρόταγμα την προστασία του κοινοβουλευτισμού αλλά με πρόταγμα τη διάλυσή του και την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας.

( Οι άρρωστοι ολιγάρχες κάθε φορά που ακούνε κάποιον εργαζόμενο να αποκαλεί τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία, κάνουν μια τούμπα από τη χαρά τους γιατί νοιώθουν ότι επιτυγχάνουν το στόχο τους ).

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 8^ο

Στον κοινοβουλευτισμό μπορείς να κάνεις

 «ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ- ΠΙΕΣΕΙΣ- ΔΙΑΛΟΓΟ»

Αυτό το επιχείρημα από άποψη ηλιθιότητας βαθμολογείται με άριστα και τόνο.

Για να δούμε λοιπόν αυτό το φοβερό δικαίωμα.

Σήμερα η κεντρική εξουσία  μειώνει το μισθό στους εργαζόμενους και πριν οι εργαζόμενοι προλάβουν  να διαμαρτυρηθούν για αυτό, τους αυξάνουν την τιμή της βενζίνης, των διοδίων κλπ ενώ η δημοτική ολιγαρχική αρχή τους αυξάνει τα δημοτικά τέλη και ένα υπουργείο δίνει άδεια να φτιαχτεί εργοστάσιο λιγνίτη που μολύνει το περιβάλλον ..κοκ.
Δηλ. άλλοι (ελάχιστοι) θα αποφασίζουν για τους πολλούς και αν οι πολλοί δεν συμφωνούν  θα πρέπει να τρέχουν κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να πιέζουν την εξουσία να αλλάξει γνώμη; Μα έτσι δεν θα τους μένει καιρός  για να ζήσουν τίποτα.

Επί πλέον τι να το κάνει κανείς το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για να πιέζει; Αν «στη φάση» παίζεται πολύ «λιλί» δηλ παίζονται πολλά συμφέροντα, όσο και να πιέσει κάποιος δεν θα κάνει τίποτα. Αν η αλλαγή της απόφασης του εξουσιαστή θα σημαίνει πρακτικά όφελος για τον διαμαρτυρόμενο και μεγάλη ζημιά για εκείνους που εξυπηρετεί ο εξουσιαστής τότε η απόφαση δεν αλλάζει. (και αν αλλάξει θα είναι μια προσωρινή κίνηση τακτικής για να κερδίσει χρόνο και να την «φέρει από πίσω στο διαμαρτυρόμενο» σε άλλη περίπτωση ή σε άλλο χρόνο και να ισοφαρίσει έτσι τις προσωρινές απώλειές του).

Η άλλη μεγάλη απάτη είναι ο «διάλογος». Ένας πχ υπουργός καλεί σήμερα σε διάλογο κάποιους διαμαρτυρόμενους. Να κάνει τι τον διάλογο (εκτός από το να στήσει μια επικοινωνιακή παγίδα) αφού ό,τι  επιχειρήματα και να του φέρουν τα άλλα μέρη, η τελική απόφαση δεν θα είναι πλειοψηφική αλλά θα είναι ολιχαρχική;  Τι να τον κάνεις τον διάλογο όταν τελικά θα αποφασίσει ο ένας, ο υπουργός-νταβατζής;
Και στο κάτω κάτω τι να τα κάνει αυτά τα δικαιώματα ο εξουσιαζόμενος; Γιατί να μπαίνει σε τέτοιους κόπους,  όταν θα μπορούσε κάλλιστα να έχει την νομοθετική στα χέρια του και έτσι να μην είναι αναγκασμένος να παρακαλάει, να πιέζει κλπ και έτσι να χάνει «τζάμπα» χρόνο και ένα μεγάλο κομμάτι από τη ζωή του;

(παρ΄ ’όλα ταύτα για την ανάπτυξη του αντιολιγαρχικού κινήματος είναι απαραίτητη η μαχητική κινητοποίηση των εργαζομένων ακόμα και για τα πιο μικρά προβλήματα).

       
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 9^ο

                           
« ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ;»
«Ήμαρτον!!!». Σε ατομικό επίπεδο αν κάποιος από εμάς θέλει να επιλέξει και να αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια,  θα πρέπει πρώτα να συνεννοηθεί με τους κατοίκους όλης της Χώρας;

Έτσι και σε κοινωνικό επίπεδο. Όταν θα έχει μπροστά του κάποια νομοσχέδια και θα πρέπει να επιλέξει ποιο κατά τη γνώμη του είναι το καλύτερο δεν θα πρέπει να συνεννοηθεί με εκατομμύρια άλλους. ΜΟΝΟ την ατομική του προτίμηση θα πρέπει να εκφράσει. Όταν λοιπόν ο καθένας θα εκφράζει την ατομική του επιθυμία στο τέλος θα καταγραφεί τι θέλει η πλειοψηφία. Άρα στο μόνο που θα πρέπει να έχει συμφωνήσει εκ των προτέρων με όλους τους άλλους θα είναι το «να εφαρμόζεται η θέληση της πλειοψηφίας».

(Τώρα αν υπάρχει κάποια ένσταση σχετικά με το αν το άτομο επιλέγει στη βάση του ατομικού του συμφέροντος ή στη βάση του κοινωνικού συμφέροντος η απάντηση βρίσκεται στο κείμενο
« Η ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ¨») 


ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 10^ο

«ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ»
Μπορεί να υπάρξουν καλοί ολιγάρχες ή αυτό θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν τα πρωινά ο ήλιος θα βγαίνει απ τη δύση;
Το κεντρικό ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το «για ποιο λόγο οι ολιγάρχες δεν θέλουν να αφήνουν το λαό να αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή του αλλά αντίθετα τον εμποδίζουν με τη βία να το πράττει; Γιατί δεν τον αφήνουν ελεύθερο να αποφασίζει για τη ζωή του αλλά αντίθετα του επιβάλουν τη δική τους θέληση;Υπάρχει περίπτωση ψυχικά υγιής άνθρωπος να θέλει να καθορίζει με τη βία τη ζωή των άλλων συνανθρώπων του αφαιρώντας τους την ελευθερία να αυτοκαθορίζονται επιλέγοντας τον κάθε νόμο, τον κάθε κοινωνικό κανόνα;» 
Ασφαλώς και όχι. Επομένως τα άτομα αυτά είναι ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ψυχικά διεστραμμένα, εγκληματικά, κομπλεξικά και αμετανόητα καθίκια.
Εδώ οι ολιγάρχες ίσως να νομίζουν ότι είναι αλάθητοι, παντογνώστες και γι αυτό να θέλουν να προστατέψουν το λαό. Αν όμως πιστεύουν κάτι τέτοιο τότε  είναι  βαριά ψυχικά ασθενείς και κυριολεκτικά για δέσιμο. Απο την άλλη, αν δεν πιστεύουν ότι είναι αλάθητοι  τότε ο μόνος λόγος που υπάρχει για να θέλουν να επιβάλλονται στους άλλους,  είναι μια ψυχική, «υποχθόνια», διεστραμμένη, εγκληματική ανάγκη που τους σπρώχνει με τρομερή δύναμη προς μια τέτοια συμπεριφορά. 

ΟΛΟΙ τους, πολιτικοί ή στρατιωτικοί ολιγαρχικοί εξουσιαστές, κατά βάθος διακατέχονται από το ίδιο «σατανικό» πάθος με το οποίο διακατεχόταν η Ειρήνη η Αθηναία όταν τύφλωνε το γιό της Κωνσταντίνο φοβούμενη μήπως της πάρει την εξουσία και αν οι συνθήκες τους το επιτρέπουν είναι βέβαιο ότι θα φέρονται με ακόμα χειρότερο τρόπο.

(θα βομβαρδίζουν παιδάκια, θα αιματοκυλούν λαούς, θα βασανίζουν ανθρώπους κλπ  αν νιώθουν ότι ο εγκληματικός μηχανισμός τους που τους επιτρέπει τη ικανοποίηση του αρρωστημένου πάθους τους κινδυνεύει να καταστραφεί απ τους λαούς).

Όμως ταυτόχρονα η «διαβολική» τους ύπαρξη είναι προικισμένη με τέτοιο ταλέντο ώστε μπορούν και αποκρύπτουν απο τους λαούς αυτή την ψυχικά πολύ άρρωστη φύση τους και έτσι οι λαοί παρασύρονται ακόμα στο να ψάχνουν να βρουν καλύτερους ολιγάρχες.

Περισσότερα γι αυτό το θέμα έχουμε γράψει στο κείμενο «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΨΥΧΑΣΘΕΝΗΣ»  και στο κείμενο «Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ»

Άλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι τα τελευταία 10.000 χρόνια δεν υπάρχει ολιγάρχης που να κατέκτησε την εξουσία και που να μην εγκλημάτησε είτε εναντίον του λαού της Χώρας του είτε εναντίον άλλων λαών. Και αν κάποιος το αμφισβητεί δεν θα του ανταπαντήσουμε με ιστορικά στοιχεία που θα αποδεικνύουν ότι αποκρύπτει ιστορικά δεδομένα (για να μην χάνουμε χρόνο) αλλά θα του ζητήσουμε να μας πει πόσους θεωρεί ότι ήταν καλοί ολιγάρχες αυτά τα 10.000 χρόνια. Φυσικά θα είναι πολύ δύσκολο να βρει δέκα τέτοιους. Αν βρει τελικά τόσους θα του ζητήσουμε να κάνει μια διαίρεση. Να διαιρέσει τα 10.000 χρόνια με τον αριθμό των δέκα καλών ολιγαρχών. Τότε θα βρει ότι κάθε χίλια χρόνια υπήρχε και ένας καλός ολιγάρχης!!!

Αυτή είναι η φοβερή πρόταση που μπορούν οι σημερινοί ολιγάρχες να κάνουν στο λαό. Να ψάχνει καλούς ολιγάρχες μήπως του ¨κάτσει¨κανένας καλός κάθε 1000 χρόνια!!!!

Αλλά δεν υπάρχουν ούτε 10 αλλά ούτε κανένας.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 11^ο

«ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ;»

Ενώ στα ολιγαρχικά καθεστώτα, ο σκληρός πυρήνας των ατόμων της μικρής μειοψηφίας που αποφασίζει για τη ζωή των άλλων, σχεδόν δεν αλλάζει (πλουτοκρατία και οι πέριξ αυτής βολεψάκηδες)   δηλ. παραμένει ο ίδιος  για τα περισσότερα θέματα, στη δημοκρατία αντίθετα η σύνθεση της μειοψηφίας χαρακτηρίζεται από μια διαρκή ρευστότητα.
Στη Δημοκρατία, κάποιο άτομο όπου σήμερα σε ένα θέμα βρίσκεται με την άποψη-βούληση της μειοψηφίας, αύριο για κάποια άλλα θέματα πιθανότατα να βρίσκεται με την άποψη της πλειοψηφίας.
Έτσι όπως ο ίδιος θα ήθελε, όταν θα βρίσκεται με την άποψη της πλειοψηφίας, ημειοψηφία να τον ακολουθεί, έτσι και αυτός όταν βρίσκεται στη μειοψηφία θα πρέπει να ακολουθεί την πλειοψηφία (ισότιμη σχέση όλων των μελών της κοινωνίας).
Φυσικά δεν θα επιτρέπεται (με απόφαση της πλειοψηφίας)  σε καμιά πλειοψηφία να πάρει αποφάσεις και να τις επιβάλει πάνω σε άτομα ή μειοψηφίες όπου οι προτιμήσεις τους και οι συμπεριφορές τους δεν επηρεάζουν τις κοινωνικές σχέσεις.

Αυτά τα δικαιώματα του ατόμου και των μειοψηφιών θα τα έχει εκ των προτέρων ορίσει η πλειοψηφία (όχι εν βρασμώ) και αυτά θα έχουν καταγραφεί στο Σύνταγμα της Χώρας.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 12^Ο

   «ΑΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΠΑΧΑΛΟ»

Απαντάμε πρώτα με ένα συμπέρασμα που βγαίνει απ τη ζωή και μετά αναφέρουμε παραδείγματα.

Η αυστηρότητα των κανόνων ή η αυστηρή εφαρμογή αυτών δεν εξαρτάται καθόλου από το ποσοτικό μέγεθος του υποκειμένου που ψηφίζει τους κανόνες (λίγοι ή πολλοί) αλλά από άλλους παράγοντες  όπως ο παράγοντας των διαμορφωμένων αναγκών, των διαμορφωμένων αντιλήψεων, των διαμορφωμένων συμφερόντων, των διαμορφωμένων συσχετισμών δύναμης κλπ.

Για παράδειγμα. Σήμερα σε ορισμένα επαγγέλματα για να εξυπηρετηθούν οι υπήκοοι πρέπει να δώσουν «φακελάκι».
Στις καθημερινές συζητήσεις όμως οι υπήκοοι αγανακτισμένοι προτείνουν νόμο που να αφαιρεί για πάντα το δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος σε όποιον συλλαμβάνεται να ζητά ή να δέχεται «φακελάκι» ή κάποιοι άλλοι ζητούν τη δήμευση των περιουσιών των «επίορκων» κοκ.

Σήμερα λοιπόν οι ολιγαρχικοί δεν έχουν αυστηρούς κανόνες σε διάφορα θέματα και γι αυτό δεν υπάρχει η ανάλογη πειθαρχία σε αυτά.  (Μέσα στα πλαίσια της πολιτικής τους να δημιουργήσουν ένα ποσοστό διεφθαρμένων το οποίο αυτό ποσοστό να είναι στήριγμα του καθεστώτος και ταυτόχρονα αντίπαλος του λαού).

Επίσης υπάρχουν κοινότητες σε άλλες Χώρες όπου η πλειοψηφία των κατοίκων θέλει πχ την ποινή του θανάτου για τις μοιχαλίδες ενώ τοπικοί Κυβερνήτες εναντιώνονται σε αυτήν  κλπ.

Καμιά λοιπόν σχέση μεταξύ του ποσοτικού μεγέθους του υποκειμένου που θέτει τους κανόνες και της αυστηρότητας των κανόνων και της αυστηρής εφαρμογής αυτών.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 13^ο

                             

«ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ;ΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ;»
Και εμείς τους κάνουμε τις πιο κάτω ρητορικές ερωτήσεις:
Πρώτη:

ου στοχεύει μια  από τις κορυφαίες σε ηλιθιότητα (και σε αντικοινωνικότητα συνάμα) ερώτηση όπως αυτή;

Απαντούμε με βεβαιότητα ότι κατ΄ αρχήν στοχεύει στο να πάρει από τον ερωτώμενο την απάντηση του ΠΟΥΘΕΝΑ. Μετά θέλει να χρησιμοποιήσει αυτή την απάντηση για να εκφοβίσει εκείνο το τμήμα του πληθυσμού, το οποίο έχει διαπαιδαγωγηθεί-διαμορφωθεί από το σύστημα για να ακολουθεί στη ζωή του, κατά κανόνα, την πεπατημένη οδό. Έχει διαπαιδαγωγηθεί μπροστά σε οτιδήποτε καινούργιο ή άγνωστο να αντιδρά με άγχος, να  του προκαλείται ανασφάλεια και ενίοτε φόβος. Ετούτα τα συναισθήματα με τη σειρά τους σπρώχνουν τέτοια άτομαστο να θεωρούν ότι είναι ΑΔΥΝΑΤΗ η υποκειμενική τους ενεργοποίηση προς την κατεύθυνση της υλοποίησης ενός στόχου με παρόμοια χαρακτηριστικά και άρα «σωστό» είναι να κάθονται στα αυγά τους.
Η επιδιωκόμενη  λοιπόν διαδικασία-παγίδα είναι η εξής: ΝΕΟ-ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ- ΑΔΥΝΑΤΗ (η υποκειμενική ενεργοποίηση)-ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ (αποδοχή του υπάρχοντος)
Δεύτερη:
Γιατί όμως δεν πάνε αυτοί οι εγκληματίες, να πουν και να ζητήσουν  τα ίδια στους ερευνητές βιολόγους-γιατρούς που προσπαθούν να ανακαλύψουν φάρμακα για τις ανίατες μέχρι σήμερα ασθένειες; Γιατί δεν πάνε να τους ρωτήσουν: «αυτό που ψάχνεται, που αλλού στο παρελθόν έχει βρεθεί, ποιος άλλος το έχει ξαναβρεί;» Γιατί δεν πάνε; Απλά γιατί Φοβούνται τις σάπιες ντομάτες.

Τρίτη:Πριν πρώτο πάει ο άνθρωπος στο διάστημα είχε ξανά πάει; Πριν πρώτο φτιαχτεί το αεροπλάνο είχε ξανά φτιαχτεί; Πριν φτιαχτεί το πρώτο αυτοκίνητο είχε ξανά φτιαχτεί;

Συμπέρασμα:
Αν η ανθρωπότητα είχε ακολουθήσει το πιο πάνω σκεπτικό των καθαρμάτων της εξουσίας, το ανθρώπινο είδος θα είχε εξαφανιστεί εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Το ανθρώπινο είδος είναι αναγκασμένο από τη φύση του να κάνει ασταμάτητα νέες συνθέσεις παλαιότερων στοιχείων-επιτευγμάτων, να κάνει διαρκώς νέες συνθέσεις παλαιότερων συνθέσεων για να δημιουργεί ασταμάτητα καινούργια πράγματα. Διαφορετικά εξαφανίζεται. Αλλά όμως αυτοί οι άρρωστοι, είναι απόλυτα βέβαιο, ότι προτιμούν την εξαφάνιση ανθρώπων και πλανήτη παρά να χάσουν τη δυνατότητά τους να ικανοποιούν τη διαστροφή τους.

Άλλωστε η ερώτηση πρέπει να αντιστραφεί και να απευθυνθεί προς αυτούς και να είναι «Πείτε μας, το να μην ψηφίζει τον κάθε νόμο ο λαός που έχει πετύχει; Είναι επιτυχημένο ή αποτυχημένο ιστορικά το ολιγαρχικό σύστημα που μας προτείνετε; Ποιοι και πόσοι ολιγάρχες τα τελευταία 10.000 χρόνια δεν εγκλημάτησαν είτε εναντίον του λαού της Χώρας τους είτε εναντίον άλλων λαών;»


bezedakos.blogspot.com