Ο Σαλταδόρος (Θα σαλτάρω)... από την κατοχή του '40 στη σημερινή

* Του Παναγιώτη Σπυρόπουλου

Ένα ιστορικό τραγούδι, ο ύμνος των σαλταδόρων[1] της 1ης Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, αντικατοπτρίζει πως κατόρθωνε ο λαός να επιβιώνει με πολυμήχανες μπαγαποντιές στους Γερμανούς. Ακούγοντας αυτό το ρεμπέτικο ύμνο σε διάφορες εκδοχές του μέχρι σήμερα και κάνοντας τις αλληγορίες, τους συνειρμούς και τη μεταφορά του στα σημερινά δεδομένα, πρέπει να νιώσουμε την ανάγκη να «σαλτάρουμε» και πάρουμε αμπάριζα  το σάπιο και το βρωμερό που μας καταδυναστεύει μέρα με τη μέρα.

Το τραγούδι είναι του Μιχάλη Γενίτσαρη, αλλά ηχογραφήθηκε πρώτα από τον Γιώργο Κατσαρό στις ΗΠΑ το ’45 με άλλους στίχους, διασκευασμένο:

«Δεν τη φοβάμαι τη στενή, το ξύλο, την κουμπούρα, βρε
εκείνη που φοβήθηκα είν' η κομαντατούρα.
Όταν περνούν οι Γερμανοί, περνάνε μ' όλο πόζα,
πηδάω στ' αυτοκίνητο και τους τα κλέβω όλα.
Θα σαρτάρω, θα σαρτάρω, βρε
κι έτσι θα ξαναρεφάρω.


Μπενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε,
γιατ' έχουνε πολλά λεφτά και φίνα την περνάμε.
Θα σαρτάρω, θα σαρτάρω, βρε
και την τσίκα θα φουμάρω.
Ζηλεύουνε, δεν θέλουνε ντυμένο να με δούνε,
μπατίρη θέλουν να με δουν, για να φχαριστηθούνε.
Θα σαρτάρω, θα σαρτάρω, βρε
και την τσίκα θα φουμάρω.
Γεια σου Κατσαρέ, γεια σου».

Η αυθεντική εκτέλεση βέβαια ανήκει στο μεγάλο Μιχάλη Γενίτσαρη:

"Ζηλεύουνε δε θέλουνε ντυμένο να με δούνε
μπατίρη θέλουν να με δούν για να φχαριστηθούνε

Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω

Μα εγώ πάντα βολεύομαι γιατί την εσαλτάρω
σε κανα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω

Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω

Βενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε
γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε

Σάλτα ρίξε τη ρεζέρβα γίνε ντου και σήκω φεύγα

Οι Γερμανοί μας κυνηγούν μα εμείς δεν τους ακούμε
εμείς θα τη σαλτάρουμε ώσπου να σκοτωθούμε

Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω"

Το τραγούδι επανήλθε στο προσκήνιο με το δίσκο "Τα ρεμπέτικα της κατοχής" του Γ. Νταλάρα

Μια διακευή, όμως, που θεωρώ εξαιρετική είναι αυτή του Θανάση Παπακανσταντίνου, από ζωντανή του εμφάνιση στο Αερικό:

Η παρέμβαση του Παπακωνσταντίνου στο στίχο κλεισίματος του τραγουδιού "θα σαλτάρω θα σαλτάρω και τη Μέρκελ θα φουμάρω", πέρα από την εύθυμη - σατιρική διάθεση που δημιουργεί, το προσαρμόζει στα σημερινά δεδομένα.

Από τα ρεμπέτικα της τότε κατοχής στη σημερινή... Οι Γερμανοί, στα πόστα τους όμως τότε και σήμερα, με τους όποιους συμμάχους τους!!! Οι στίχοι όλο και πιο επίκαιροι δημιουργούν και αντίστοιχους συνειρμούς...

Πότε αλήθεια σαλτάρουμε και δε θα μείνει τίποτα;  

Ας κρατήσουμε μέσα μας τους στίχους κι ας τολμήσουμε:

Οι Γερμανοί μας κυνηγούν μα εμείς δεν τους ακούμε
εμείς θα τη σαλτάρουμε ώσπου να σκοτωθούμε

* Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Οικονομολόγος

---

[1] Για τους σαλταδόρους της Κατοχής μιλάμε, ως ιστορική αναφορά, για μια ιδιόμορφη δηλαδή ομάδα παράτολμων νέων μικροκατεργαραίων, που έκαναν «σάλτο-ρεσάλτο» σε καμιόνια, αποθήκες και άλλες γερμανικές εγκαταστάσεις και συναποκόμιζαν ό,τι μπορούσαν και ιδιαίτερα μπιτόνια με συνθετική βενζίνη, ρεζέρβες αυτοκινήτων και άλλα υλικά.
http://pspyropoulos.blogspot.com/2012/02/40.html

Από την Σεισάχθεια