H Επιστολή ενός Προβληματισμένου και Προδωμένου Έλληνα (Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται;;)

Πηγή ....Outside the wall

Διαβάζοντας, ένα κείμενο που έχει γραφτεί το 1973, αντέγραψα τις παρακάτω παραγράφους, γιατί με έκπληξη διαπίστωσα, απίστευτες ομοιότητες με κάποιους σημερινούς εκκολαπτόμενους πολιτικούς σχματισμούς.

Θεωρώ, ότι κάθε δική μου σημείωση ή παρατήρηση, θα υποβάθμιζε την αξία του πρωτότυπου κειμένου.

Αφήνω στην κρίση σας , τα συμπεράσματα και τις εκτιμήσεις. Θα υποβάλλω μόνο μία ρητορική ερώτηση:

Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στη δημιουργία ενός καινούργιου ΠΑΚ , ενός καινούργιου ΠΑΣΟΚ; 

Μήπως μπροτά στα μάτια μας , εκκολάπτεται ένας καινούργιος Αντρέας;

“ Κίνημα μαζῶν: πολιτική ἐπανάσταση - σοσιαλιστική ἀλλαγή Μάιος 1973

Τό ΠΑΚ συνδέεται ἀσφυκτικά μέ τήν προσωπικότητα τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου. Δηλαδή δέν ἔδειξε μέχρι σήμερα ὅτι τό κέντρο ἀποφάσεων βρίσκεται στή βάση του εἴτε σέ κάποιο ἄλλο ὄργανο κορυφῆς. ΠΑΚ σημαίνει Ἀνδρέας Παπανδρέου, καί γι’ αὐτό τό πρόγραμμά του καθώς καί κάθε ἄλλο κείμενο θά πρέπει νά τό δοῦμε πάντα σέ σύνδεση μέ τό πρόσωπο τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου. Λέγεται ὅτι ἡ μορφή τῆς αὐριανῆς κοινωνίας, ὅπως τήν θέλει τό κάθε κόμμα ἤ κίνημα, βρίσκεται ἀπό τώρα μέσα στό ὀργανωτικό του κύτταρο.

Ἄν πάρουμε ὡς βάση αὐτή τήν ἀρχή, τότε ἡ κοινωνία πού μᾶς προτείνει τό ΠΑΚ ἔχει χαρακτήρα πατερναλιστικό. Θά εἶναι μιά σοφή καί «δίκαιη» δικτατορία «ὑπό τήν σκέπη» ἑνός καλοῦ, σοφοῦ καί δίκαιου ἀνδρός.

Ἐδῶ μπαίνει ἕνα ακόμα καίριο ἐρώτημα: «Αὐτή ἡ σοσιαλιστική, δημοκρατική Ἑλλάδα, ὅπως τήν περιγράφει καί ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου στό πρόγραμμα τοῦ ΠΑΚ, εἶναι ποτέ δυνατόν νά εἶναι ἀντικομμουνιστική;

Γιατί ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου διακηρύσσει ἀνοιχτά τόν ἀντικομμουνισμό του, πού δέν εἶναι φυσικά κριτική μόνο στίς ἡγεσίες τοῦ ΚΚΕ, ἀλλά ριζική ἄρνηση ὁλόκληρου τοῦ ἑλληνικοῦ κομμουνιστικοῦ κινήματος, δηλαδή τῆς ἑλληνικῆς Ἀριστερᾶς.

Τί εἶναι ὁ κομμουνιστής; Ὑπάρχει ἕνα κοινό σημεῖο, δηλαδή ἡ ἀποδοχή

τοῦ μαρξισμοῦ-λενινισμοῦ στή θεωρία καί στήν πράξη. Ἀπό κεῖ καί πέρα ἀρχίζουν οἱ γνωστές ἰδιομορφίες. Ἔτσι, στή χώρα μας ἡ ἔννοια τοῦ κομμουνιστῆ, ὅπως αὐτός γεννήθηκε καί ἀνδρώθηκε στή συνείδηση τοῦ λαοῦ μας, σημαίνει ἐκεῖνον πού μπῆκε μπροστά τόν καιρό τῆς Κατοχῆς. Πού δημιούργησε τό ΕΑΜ καί τόν ΕΛΑΣ. Πού ὑπερασπίστηκε τό λαό ἐνάντια στόν κατακτητή, τόν συνεργάτη καί τόν ἐκμεταλλευτή. Πού ἀπελευθέρωσε τή χώρα. Πού ἔδωσε στό λαό ὅραμα καί προοπτική. Πού ἀτσάλωσε τίς νέες γενιές μέσα σέ ἀμέτρητους ἀγῶνες. Εἶναι αὐτός πού πότισε μέ τό αἷμα του ὅλους τούς «γνωστούς τόπους ἐκτελέσεων». Πού ἄφησε τά νιάτα του στίς φυλακές τῆς τυραννίας. Εἶναι αὐτός ὁ ἴδιος πού τόν ξεγέλασαν, πού τοῦ εἶπαν ψέματα πολλά. Κι αὐτός, προδομένος, χωρίς ἡγεσία πού νά τόν ἐκφράζει, ἀφημένος στή λύσσα τῶν χειρότερων καθαρμάτων πού γέννησε ἡ ἑλληνική ἱστορία, δέν ἔχασε τήν πίστη του. Παρέμεινε παντοῦ καί πάντοτε στρατευμένος στήν ὑπόθεση τοῦ λαοῦ. Κι αὐτός, ὁ Ἕλληνας κομμουνιστής, εἶναι ἑκατοντάδες χιλιάδες μάνες, πατεράδες, νέοι, γέροι, καί ὥριμοι ἄντρες. Εἶναι ἀτόφιος ὁ λαός. Εἶναι ἡ καρδιά τῆς Ἑλλάδας, εἴτε τό ὁμολογοῦμε εἴτε ὄχι. Αὐτή ἡ παράταξη ἔχει τά δικά της ἰδεώδη, τή δική της ἀγωνιστική παράδοση.

Ὅμως, ὅσο ἐλεύθεροι καί ἀποδεσμευμένοι αἰσθανόμαστε ἀπέναντι στόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας καί τό κοινό μας παρελθόν τόσο ἀμείλικτα ἀντίθετοι παραμένουμε σέ κάθε ἀπόπειρα φανεροῦ ἤ κρυφοῦ ἀντικομμουνισμοῦ, γιατί ξέρουμε καλά πιά, ποῦ ὁδηγεῖ κάθε εἴδους «σοσιαλισμός» μέ μέτωπο ενάντια στούς κομμουνιστές, ἰδιαίτερα στήν Ἑλλάδα.

Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀληθινή ἐπαναστατική δύναμη μέ μέτωπο πρός τούς Ἕλληνες κομμουνιστές. Τό πολύ πολύ ἡ πορεία μπορεῖ νά εἶναι παράλληλη. Ὅμως, οἱ περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί στάθηκαν ἀνίκανοι νά παίξουν τόν ἱστορικό τους ρόλο, δέν ἄκουσαν τό σάλπισμα τῶν καιρῶν, ἀποκομμένοι καθώς ἦταν οὐσιαστικά ἀπό τό λαό, μέ συνέπεια νά ξεπεραστοῦν καί ἀπό μόνοι τους νά θέσουν τήν ἀνάγκη γιά νέους φορεῖς, νέες ἰδέες, νέους ἀνθρώπους.”

Υπογραφή

Ένας προβληματισμένος

και προδομένος Έλληνας