Συμβαίνουν μέσα στο σπίτι, μεταξύ Γονέων και Παιδιών, μεταξύ Αδελφών και λοιπών συγγενών, όπως συμβαίνουν και στο χώρο της Εργασίας μεταξύ Προϊστάμενων και Υφισταμένων, Συναδέλφων, και Δημοσίων ή Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του κοινού, είτε είναι Πολίτες είτε είναι Πελάτες.
Τι ακριβώς συμβαίνει και με του «ψύλλου πήδημα» οι άνθρωποι αρπάζονται με το παραμικρό και αρχίζουν να φωνάζουν, μέχρι να κραυγάζουν, και καμιά φορά να αρπάζονται και στα χέρια!
Η επιστήμη της Ψυχολογίας έχει κατανείμει τα προβλήματα των Ανθρώπων σε δύο μεγάλες κατηγορίες.
Όσο και αν ψάξετε, δεν θα βρείτε κανένα «Πρόβλημά» σας που να μην υπάγεται σε μια από τις δύο αυτές κατηγορίες.
Π.χ. ο Θάνατος ή τα προβλήματα Υγείας, υπάγονται στα «Ψυχολογικά» ή «Συναισθηματικά» και στα «Οικονομικά» προβλήματα του Ανθρώπου.
Το ίδιο συμβαίνει με τα «Ερωτικά» προβλήματα του Ανθρώπου, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι περισσότερο «Εγωιστικά», παρά «Ερωτικά». Δηλαδή, η «Ερωτική» απογοήτευση του Ανθρώπου δεν είναι τόσο «Ερωτική» ή «Αγάπης», όσο είναι «Εγωιστική» και έχει να κάνει με το «Επίπεδο της Εικόνας» που έχει ο ‘νθρωπος για τον εαυτό του.
Π.χ. αν το άτομο, άνδρας ή γυναίκα, είναι περισσότερο «Ανασφαλής» από το μέσο όρο της «Ανασφάλειας» που ισχύει στους Ανθρώπους και διατηρεί μια χαμηλή εικόνα για τον εαυτό του, υποφέρει ανάλογα με το βαθμό της «Ανασφάλειας» που κουβαλάει! Όσο πιο «Ανασφαλής» είναι, τόσο περισσότερη «Απογοήτευση», «Περιφρόνηση» «Απόρριψη», αισθάνεται, και τόσο περισσότερο υποφέρει!
Όχι πως δεν υποφέρει ο λιγότερο «Ανασφαλής». Απλώς υποφέρει λίγο λιγότερο από τον περισσότερο «Ανασφαλή».
Το ίδιο ισχύει και με το βαθμό της «Επιθετικότητας». Αυξάνεται ανάλογα με το βαθμό της «Ανασφάλειας» που αισθάνεται το άτομο.
Όσο πιο «Ανασφαλής» είναι, τόσο περισσότερο επιθετικός γίνεται!
Υπάρχουν περιπτώσεις που το ζευγάρι δεν πρόλαβε καλά καλά να γνωριστεί μεταξύ του και σε δύο εβδομάδες από την γνωριμία χωρίζει. Το άτομο που δέχτηκε την απόρριψη τη συλλαμβάνει βαρέως και αισθάνεται πολύ άσχημα. Σχεδόν πάντα αισθάνεται ερωτευμένος. Ο αριθμός αυτών των περιπτώσεων, δεν είναι μικρός!
Τα «Οικονομικά» προβλήματα δημιουργούνται στους Ανθρώπους κυρίως γιατί όλοι οι ‘νθρωποι υποφέρουν από το Σύνδρομο της «Υποκειμενικής Αντίληψης».
Όλοι οι Άνθρωποι, αν μπορούσαν, θα ζητούσαν όσο πιο πολλά μπορούσαν και θα δούλευαν, όσο πιο λίγο μπορούσαν, δοθείσης της ευκαιρίας!
Κανένας δεν μπορεί να αξιολογήσει αντικειμενικά μια συναλλαγή. Όλοι υποθέτουν ότι ο άλλος θα τους παραπλανήσει!
Όλοι νομίζουν ότι οι «κατέχοντες» τα έφτιαξαν εύκολα όταν ακόμη και οι επιχειρηματίες της διαπλοκής, πρέπει να διαθέτουν ορισμένες ικανότητες!
Η «Υποκειμενική Αντίληψη» μας αναγκάζει να γενικεύουμε καταστάσεις και να τα απλοποιούμε κατατάσσοντας όλα τα σχόλια σε άσπρο-μαύρο.
Προσέξτε πώς δύο αντίθετες πλευρές σχολιάζουν η μία την άλλη:
Το κύριο μήνυμα της Ανάλυσης υπαγορεύει ότι ο «’νθρωπος» που θέλει να ξεχωρίσει στη ζωή του, τόσο «Προσωπικά», δημιουργώντας ένα υγιές δεσμό ή έναν ευτυχισμένο γάμο, όσο και «Επαγγελματικά», όποιο επάγγελμα και αν ασκεί, είναι το εξής:
Ο «Ώριμος» άνθρωπος ο οποίος καταφέρνει και αντιπαρέρχεται τις διάφορες προφορικές προσκλήσεις άλλων συνανθρώπων του, χωρίς να αντιδρά καθόλου, σίγουρα ξεχωρίζει, σίγουρα κερδίζει από τους καβγάδες που γλιτώνει και, το σημαντικότερο, δεν χάνει πολύτιμο χρόνο, ούτε χάνει την πολύτιμη «Διάθεσή» του για εργασία ή χαλάρωση!
Αντίθετα κερδίζει και τον αντίπαλο, γιατί η Στάση αυτή δεν ειναι συνηθισμένη!
Ένα ρητό λέει:
«Δεν θύμωσα μαζί σου. Θύμωσα με τον εαυτό μου που του επέτρεψα να θυμώσει από τις ενέργειές σου»!
Ένα άλλο λέει:
«Οι άνθρωποι, τα παιδιά μας, οι υφιστάμενοί μας, δεν είναι ρομπότ ώστε με ένα διακόπτη τον οποίο γυρίζουμε σε όποια κατεύθυνση θέλουμε, να τους υποχρεώνουμε να συμπεριφερθούν με το δικό μας πρότυπο συμπεριφοράς»!
Πολλοί γονείς και προϊστάμενοι δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό το απλό πράγμα!
Το παιδί μετά τα 5 ή 7 χρόνια της ζωής του έχει άποψη!
Οφείλουμε να τη σεβαστούμε για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή του.
Δεν μπορούμε να την απορρίπτουμε και να επιβάλλουμε τη δική μας, επικαλούμενοι το Ενδιαφέρον μας για το «Καλό» του γκρεμίζοντας ταυτόχρονα την «Αυτοπεποίθησή» του και τραυματίζοντας την «Κρίση» του, ιδίως του παιδιού!
Το ίδιο ισχύει και για τους Υφιστάμενους!
Τα παιδιά μας και οι υφιστάμενοί μας δεν ακούνε τι τους λέμε. Βλέπουν και παρατηρούν τι κάνουμε και παραδειγματίζονται!
Όταν λοιπόν σε μια σύγκρουση απόψεων ο «Ώριμος» δεν αντιδράσει απότομα στην τοποθέτηση του άλλου, και παραμείνει ψύχραιμος αγνοώντας τις φωνές ή την έντονη αντίθεση του άλλου, οι πιθανότητες να κερδίσει από τη σύγκρουση είναι πολύ αυξημένες.
Επαναλαμβάνουμε ότι αντιδρούμε ή υπεραντιδρούμε επειδή δεν θέλουμε ο άλλος να μας θεωρήσει «Αδύνατους» ή ότι δεχόμαστε την τοποθέτησή του!
Υπάρχει ένας τρόπος να αποδείξεις στον άλλον ότι δεν είσαι «Αδύνατος» επειδή δεν Αντιδράς, αλλά «Ώριμος» και «Δυνατός» και γι’ αυτό δεν Αντιδράς!
Ο άλλος, σχεδόν πάντα ηρεμεί και σέβεται τη Στάση σου!
Το μήνυμα της Ανάλυσης έχει σχέση με όλα αυτά γιατί αναφέρεται στη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της «Ωριμότητας» και της «Αδυναμίας».
Η συντριπτική πλειονότητα των Ανθρώπων μπερδεύει την «Ωριμότητα» με την «Αδυναμία»: Όταν προκαλείται κάποιος για οποιονδήποτε λόγο, δεν επιθυμεί να νομίζει ο άλλος, ότι είναι «Αδύνατος».
Στην ουσία όμως, αντιδρώντας, επιβεβαιώνουμε την αίσθηση του «Αδύνατου».
Αν μια πρόκληση ή σύγκρουση, ή μια διαφορετική άποψη είναι προφορική, προσωρινή και δεν έχει καμία επίπτωση στον εαυτό μας ή στην οικογένειά μας, οφείλουμε να την αφήσουμε να περάσει απαρατήρητη και να σβήσει!
Τι θα σου συμβεί, αν ο περαστικός οδηγός σε μουντζώσει και σε πει βλάκα;
Τίποτα!
Αν κολλήσουμε ή κολλάμε στην παραμικρή πρόκληση και θυμώνουμε απότομα και υπερβολικά, τότε δεν μπορούμε να χαρακτηριστούμε «Ώριμοι» ‘νθρωποι, αλλά λίγο… Νευρικοί. Ίσως λίγο προβληματικοί!
Ίσως θα πρέπει να εξετάσουμε τη «Συμπεριφορά» μας γιατί είναι πιθανόν να υποφέρουμε σε κάποιο βαθμό από τη λεγόμενη Νόσο της «Νεύρωσης» του Χαρακτήρα μας ή από κάποιας ελαφριάς μορφής «Μαζοχισμού».
Και οι δύο Νόσοι είναι πολύ διαδεδομένοι στην εποχή μας! Εκατομμύρια ‘νθρωποι υποφέρουν από αυτές, σε διάφορους βαθμούς οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας, συζητούν, εργάζονται και συναλλάσσονται χωρίς να δείχνουν κανένα σημάδι, εκτός αν διαφωνήσει κάποιος μαζί τους!
Τότε από το βαθμό της αντίδρασης, καταλαβαίνεις ότι «κάτι δεν πάει καλά» με τον κύριο ή την κυρία και… φυσικά αν είσαι «Ώριμος», φεύγεις! Αν είσαι και εσύ «Ανώριμος» και «Αδύνατος» αγριεύεις και εσύ, γουρλώνεις τα μάτια σου και επιτίθεσαι… Όπως τα κοκόρια επιτίθενται το ένα στο άλλο! Sorry για το παράδειγμα αλλά ίσως συγκρατήσει μερικούς θερμόαιμους!
Οι κύριοι λόγοι που προκαλούν αυτές τις αντιδράσεις είναι «Επίκτητοι» και δημιουργούνται στον ‘νθρωπο από το Περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιέται και ζει. Δημιουργούνται και επηρεάζουν τη Ζωή μας κυρίως στα 5-7 χρόνια της Ζωής μας και επηρεάζουν Ασυνείδητα και τη Συμπεριφορά μας σε όλη τη ζωή μας.
Η «Έμφυτη» Δυστροπία του χαρακτήρα υπάρχει και φαίνεται από τη γέννα του μικρού το οποίο συνήθως γεννιέται με τα φρυδάκια του συνοφρυωμένα!
Το μυστικό της «Ώριμης» Αντίδρασης είναι πολύ απλό, αλλά πολύ δύσκολο:
- Δεν αντιδράς καθόλου.
- Δεν λες τίποτα.
Η Λογική δεν ηρεμεί τον αντίπαλο, τον εξαγριώνει περισσότερο. Δεν κάνεις καμία γκριμάτσα στο πρόσωπό σου αποδοκιμασίας, επιδοκιμασίας ούτε βέβαια ειρωνική!
Παραμένεις ήρεμος, ανέκφραστος και τον κοιτάς στα μάτια σιωπηλός για όσα δευτερόλεπτα χρειάζονται!
Αν επιμένει στις προκλήσεις, επιμένεις στη Στάση σου. Πολύ δύσκολα ο οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί σε αυτή τη Θανατηφόρα Σιωπή!
Την ήρεμη, γαλήνια σιωπή!
Αν ο αντίπαλος επιμένει, μπορείτε μετά από τρεις τουλάχιστον επαναλαμβανόμενες προκλήσεις να πείτε ήρεμα και όσο πιο γλυκά μπορείτε:
Μια μόνο φράση, μια μόνο φορά:
«Να τα πούμε αύριο που θα είμαστε λίγο πιο ήρεμοι».
Αν ακόμα συνεχίσει, τότε μετά από μερικά δευτερόλεπτα σταθερού βλέμματος και σιωπής, γυρίζετε και φεύγετε!
Αν ξεκινήσετε λοιπόν από την πρώτη σύγκρουση που θα εμφανισεί στο σπίτι σας ή στη δουλειά σας και τα καταφέρετε, θα έχετε κάνει ένα τεράστιο βήμα μπροστά.
Όσον αφορά τον κόμπο και το σφίξιμο που θα αισθανθείτε στο στομάχι, είναι φυσιολογικό. Κάντε μια ημίωρη βόλτα ή βρείτε ένα απομονωμένο τρόπο να ξεσπάσετε για να λυθεί ο κόμπος στο στομάχι.
Μια λύση είναι να πάρετε μία κόλλα χαρτί και να γράψετε όλο το υβρεολόγιο που γνωρίζετε και μετά φυσικά να την πετάξετε αμέσως, μη τυχόν και πέσει σε κανένα γνωστό γιατί τότε, η «Ωριμότητα» πάει… περίπατο!
Τι ακριβώς συμβαίνει και με του «ψύλλου πήδημα» οι άνθρωποι αρπάζονται με το παραμικρό και αρχίζουν να φωνάζουν, μέχρι να κραυγάζουν, και καμιά φορά να αρπάζονται και στα χέρια!
Η επιστήμη της Ψυχολογίας έχει κατανείμει τα προβλήματα των Ανθρώπων σε δύο μεγάλες κατηγορίες.
Όσο και αν ψάξετε, δεν θα βρείτε κανένα «Πρόβλημά» σας που να μην υπάγεται σε μια από τις δύο αυτές κατηγορίες.
Π.χ. ο Θάνατος ή τα προβλήματα Υγείας, υπάγονται στα «Ψυχολογικά» ή «Συναισθηματικά» και στα «Οικονομικά» προβλήματα του Ανθρώπου.
Το ίδιο συμβαίνει με τα «Ερωτικά» προβλήματα του Ανθρώπου, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι περισσότερο «Εγωιστικά», παρά «Ερωτικά». Δηλαδή, η «Ερωτική» απογοήτευση του Ανθρώπου δεν είναι τόσο «Ερωτική» ή «Αγάπης», όσο είναι «Εγωιστική» και έχει να κάνει με το «Επίπεδο της Εικόνας» που έχει ο ‘νθρωπος για τον εαυτό του.
Π.χ. αν το άτομο, άνδρας ή γυναίκα, είναι περισσότερο «Ανασφαλής» από το μέσο όρο της «Ανασφάλειας» που ισχύει στους Ανθρώπους και διατηρεί μια χαμηλή εικόνα για τον εαυτό του, υποφέρει ανάλογα με το βαθμό της «Ανασφάλειας» που κουβαλάει! Όσο πιο «Ανασφαλής» είναι, τόσο περισσότερη «Απογοήτευση», «Περιφρόνηση» «Απόρριψη», αισθάνεται, και τόσο περισσότερο υποφέρει!
Όχι πως δεν υποφέρει ο λιγότερο «Ανασφαλής». Απλώς υποφέρει λίγο λιγότερο από τον περισσότερο «Ανασφαλή».
Το ίδιο ισχύει και με το βαθμό της «Επιθετικότητας». Αυξάνεται ανάλογα με το βαθμό της «Ανασφάλειας» που αισθάνεται το άτομο.
Όσο πιο «Ανασφαλής» είναι, τόσο περισσότερο επιθετικός γίνεται!
Υπάρχουν περιπτώσεις που το ζευγάρι δεν πρόλαβε καλά καλά να γνωριστεί μεταξύ του και σε δύο εβδομάδες από την γνωριμία χωρίζει. Το άτομο που δέχτηκε την απόρριψη τη συλλαμβάνει βαρέως και αισθάνεται πολύ άσχημα. Σχεδόν πάντα αισθάνεται ερωτευμένος. Ο αριθμός αυτών των περιπτώσεων, δεν είναι μικρός!
Τα «Οικονομικά» προβλήματα δημιουργούνται στους Ανθρώπους κυρίως γιατί όλοι οι ‘νθρωποι υποφέρουν από το Σύνδρομο της «Υποκειμενικής Αντίληψης».
Όλοι οι Άνθρωποι, αν μπορούσαν, θα ζητούσαν όσο πιο πολλά μπορούσαν και θα δούλευαν, όσο πιο λίγο μπορούσαν, δοθείσης της ευκαιρίας!
Κανένας δεν μπορεί να αξιολογήσει αντικειμενικά μια συναλλαγή. Όλοι υποθέτουν ότι ο άλλος θα τους παραπλανήσει!
Όλοι νομίζουν ότι οι «κατέχοντες» τα έφτιαξαν εύκολα όταν ακόμη και οι επιχειρηματίες της διαπλοκής, πρέπει να διαθέτουν ορισμένες ικανότητες!
Η «Υποκειμενική Αντίληψη» μας αναγκάζει να γενικεύουμε καταστάσεις και να τα απλοποιούμε κατατάσσοντας όλα τα σχόλια σε άσπρο-μαύρο.
Προσέξτε πώς δύο αντίθετες πλευρές σχολιάζουν η μία την άλλη:
- Οι καταναλωτές: Οι έμποροι μας κλέβουν!
- Οι έμποροι: Οι καταναλωτές τα θέλουν όλα τζάμπα!
- Οι εργαζόμενοι: Οι εργοδότες πληρώνουν ελάχιστα!
- Οι επιχειρηματίες: Οι εργαζόμενοι είναι τεμπέληδες!
- Τα παιδιά: Οι γονείς δεν μας καταλαβαίνουν!
- Οι γονείς: Τα παιδιά είναι αχάριστα! Τα θέλουν όλα δικά τους!
- Το κοινό: Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι δεν μας εξυπηρετούν. Είναι αγενείς και προσβλητικοί!
- Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι: Το κοινό είναι απροσδιόριστο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ο καθένας κουβαλάει την τρέλα του.
Όλοι οι άνθρωποι, αν μπορούσαν, θα ζητούσαν όσο πιο πολλά μπορούσαν και θα δούλευαν, όσο πιο λίγο μπορούσαν, δοθείσης της ευκαιρίας!Ακόμα, και στο δρόμο, αν σε αγριοκοιτάξει κανείς, πολλοί είναι αυτοί που θα αντιδράσουν και θα πουν: «Τι κοιτάς έτσι, ρε φίλε, θες τίποτα; Πόσο μάλλον αν σε σπρώξει κάποιος, ή σε βρίσει για τους δικούς του λόγους, παίρνοντας ως αφορμή κάποιο λόγο ή όταν μία διαφορά καταλήξει σε άγριο καβγά!
Το κύριο μήνυμα της Ανάλυσης υπαγορεύει ότι ο «’νθρωπος» που θέλει να ξεχωρίσει στη ζωή του, τόσο «Προσωπικά», δημιουργώντας ένα υγιές δεσμό ή έναν ευτυχισμένο γάμο, όσο και «Επαγγελματικά», όποιο επάγγελμα και αν ασκεί, είναι το εξής:
Ο «Ώριμος» άνθρωπος ο οποίος καταφέρνει και αντιπαρέρχεται τις διάφορες προφορικές προσκλήσεις άλλων συνανθρώπων του, χωρίς να αντιδρά καθόλου, σίγουρα ξεχωρίζει, σίγουρα κερδίζει από τους καβγάδες που γλιτώνει και, το σημαντικότερο, δεν χάνει πολύτιμο χρόνο, ούτε χάνει την πολύτιμη «Διάθεσή» του για εργασία ή χαλάρωση!
Αντίθετα κερδίζει και τον αντίπαλο, γιατί η Στάση αυτή δεν ειναι συνηθισμένη!
Ένα ρητό λέει:
«Δεν θύμωσα μαζί σου. Θύμωσα με τον εαυτό μου που του επέτρεψα να θυμώσει από τις ενέργειές σου»!
Ένα άλλο λέει:
«Οι άνθρωποι, τα παιδιά μας, οι υφιστάμενοί μας, δεν είναι ρομπότ ώστε με ένα διακόπτη τον οποίο γυρίζουμε σε όποια κατεύθυνση θέλουμε, να τους υποχρεώνουμε να συμπεριφερθούν με το δικό μας πρότυπο συμπεριφοράς»!
Πολλοί γονείς και προϊστάμενοι δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό το απλό πράγμα!
Το παιδί μετά τα 5 ή 7 χρόνια της ζωής του έχει άποψη!
Οφείλουμε να τη σεβαστούμε για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή του.
Δεν μπορούμε να την απορρίπτουμε και να επιβάλλουμε τη δική μας, επικαλούμενοι το Ενδιαφέρον μας για το «Καλό» του γκρεμίζοντας ταυτόχρονα την «Αυτοπεποίθησή» του και τραυματίζοντας την «Κρίση» του, ιδίως του παιδιού!
Το ίδιο ισχύει και για τους Υφιστάμενους!
Τα παιδιά μας και οι υφιστάμενοί μας δεν ακούνε τι τους λέμε. Βλέπουν και παρατηρούν τι κάνουμε και παραδειγματίζονται!
Όταν λοιπόν σε μια σύγκρουση απόψεων ο «Ώριμος» δεν αντιδράσει απότομα στην τοποθέτηση του άλλου, και παραμείνει ψύχραιμος αγνοώντας τις φωνές ή την έντονη αντίθεση του άλλου, οι πιθανότητες να κερδίσει από τη σύγκρουση είναι πολύ αυξημένες.
Επαναλαμβάνουμε ότι αντιδρούμε ή υπεραντιδρούμε επειδή δεν θέλουμε ο άλλος να μας θεωρήσει «Αδύνατους» ή ότι δεχόμαστε την τοποθέτησή του!
Υπάρχει ένας τρόπος να αποδείξεις στον άλλον ότι δεν είσαι «Αδύνατος» επειδή δεν Αντιδράς, αλλά «Ώριμος» και «Δυνατός» και γι’ αυτό δεν Αντιδράς!
Ο άλλος, σχεδόν πάντα ηρεμεί και σέβεται τη Στάση σου!
Το μήνυμα της Ανάλυσης έχει σχέση με όλα αυτά γιατί αναφέρεται στη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της «Ωριμότητας» και της «Αδυναμίας».
Η συντριπτική πλειονότητα των Ανθρώπων μπερδεύει την «Ωριμότητα» με την «Αδυναμία»: Όταν προκαλείται κάποιος για οποιονδήποτε λόγο, δεν επιθυμεί να νομίζει ο άλλος, ότι είναι «Αδύνατος».
Στην ουσία όμως, αντιδρώντας, επιβεβαιώνουμε την αίσθηση του «Αδύνατου».
Αν μια πρόκληση ή σύγκρουση, ή μια διαφορετική άποψη είναι προφορική, προσωρινή και δεν έχει καμία επίπτωση στον εαυτό μας ή στην οικογένειά μας, οφείλουμε να την αφήσουμε να περάσει απαρατήρητη και να σβήσει!
Τι θα σου συμβεί, αν ο περαστικός οδηγός σε μουντζώσει και σε πει βλάκα;
Τίποτα!
Αν κολλήσουμε ή κολλάμε στην παραμικρή πρόκληση και θυμώνουμε απότομα και υπερβολικά, τότε δεν μπορούμε να χαρακτηριστούμε «Ώριμοι» ‘νθρωποι, αλλά λίγο… Νευρικοί. Ίσως λίγο προβληματικοί!
Ίσως θα πρέπει να εξετάσουμε τη «Συμπεριφορά» μας γιατί είναι πιθανόν να υποφέρουμε σε κάποιο βαθμό από τη λεγόμενη Νόσο της «Νεύρωσης» του Χαρακτήρα μας ή από κάποιας ελαφριάς μορφής «Μαζοχισμού».
Και οι δύο Νόσοι είναι πολύ διαδεδομένοι στην εποχή μας! Εκατομμύρια ‘νθρωποι υποφέρουν από αυτές, σε διάφορους βαθμούς οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας, συζητούν, εργάζονται και συναλλάσσονται χωρίς να δείχνουν κανένα σημάδι, εκτός αν διαφωνήσει κάποιος μαζί τους!
Τότε από το βαθμό της αντίδρασης, καταλαβαίνεις ότι «κάτι δεν πάει καλά» με τον κύριο ή την κυρία και… φυσικά αν είσαι «Ώριμος», φεύγεις! Αν είσαι και εσύ «Ανώριμος» και «Αδύνατος» αγριεύεις και εσύ, γουρλώνεις τα μάτια σου και επιτίθεσαι… Όπως τα κοκόρια επιτίθενται το ένα στο άλλο! Sorry για το παράδειγμα αλλά ίσως συγκρατήσει μερικούς θερμόαιμους!
Οι κύριοι λόγοι που προκαλούν αυτές τις αντιδράσεις είναι «Επίκτητοι» και δημιουργούνται στον ‘νθρωπο από το Περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιέται και ζει. Δημιουργούνται και επηρεάζουν τη Ζωή μας κυρίως στα 5-7 χρόνια της Ζωής μας και επηρεάζουν Ασυνείδητα και τη Συμπεριφορά μας σε όλη τη ζωή μας.
Η «Έμφυτη» Δυστροπία του χαρακτήρα υπάρχει και φαίνεται από τη γέννα του μικρού το οποίο συνήθως γεννιέται με τα φρυδάκια του συνοφρυωμένα!
Το μυστικό της «Ώριμης» Αντίδρασης είναι πολύ απλό, αλλά πολύ δύσκολο:
- Δεν αντιδράς καθόλου.
- Δεν λες τίποτα.
Η Λογική δεν ηρεμεί τον αντίπαλο, τον εξαγριώνει περισσότερο. Δεν κάνεις καμία γκριμάτσα στο πρόσωπό σου αποδοκιμασίας, επιδοκιμασίας ούτε βέβαια ειρωνική!
Παραμένεις ήρεμος, ανέκφραστος και τον κοιτάς στα μάτια σιωπηλός για όσα δευτερόλεπτα χρειάζονται!
Αν επιμένει στις προκλήσεις, επιμένεις στη Στάση σου. Πολύ δύσκολα ο οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί σε αυτή τη Θανατηφόρα Σιωπή!
Την ήρεμη, γαλήνια σιωπή!
Αν ο αντίπαλος επιμένει, μπορείτε μετά από τρεις τουλάχιστον επαναλαμβανόμενες προκλήσεις να πείτε ήρεμα και όσο πιο γλυκά μπορείτε:
Μια μόνο φράση, μια μόνο φορά:
«Να τα πούμε αύριο που θα είμαστε λίγο πιο ήρεμοι».
Αν ακόμα συνεχίσει, τότε μετά από μερικά δευτερόλεπτα σταθερού βλέμματος και σιωπής, γυρίζετε και φεύγετε!
Αν ξεκινήσετε λοιπόν από την πρώτη σύγκρουση που θα εμφανισεί στο σπίτι σας ή στη δουλειά σας και τα καταφέρετε, θα έχετε κάνει ένα τεράστιο βήμα μπροστά.
Όσον αφορά τον κόμπο και το σφίξιμο που θα αισθανθείτε στο στομάχι, είναι φυσιολογικό. Κάντε μια ημίωρη βόλτα ή βρείτε ένα απομονωμένο τρόπο να ξεσπάσετε για να λυθεί ο κόμπος στο στομάχι.
Μια λύση είναι να πάρετε μία κόλλα χαρτί και να γράψετε όλο το υβρεολόγιο που γνωρίζετε και μετά φυσικά να την πετάξετε αμέσως, μη τυχόν και πέσει σε κανένα γνωστό γιατί τότε, η «Ωριμότητα» πάει… περίπατο!
Η συντριπτική πλειονότητα των Ανθρώπων μπερδεύει την «Ωριμότητα» με την «Αδυναμία»: Όταν προκαλείται κάποιος για οποιονδήποτε λόγο, δεν επιθυμεί να νομίζει ο άλλος ότι είναι «Αδύνατος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου