«Να Μ’ Αγαπάς»: Για ποια γράφτηκε ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του Σιδηρόπουλου - Αποκάλυψη 39 χρόνια μετά

Το Ποντίκι

Το «Να μ’αγαπάς» είναι ένα ερωτικό διαχρονικό τραγούδι που καθιέρωσε τον Παύλο Σιδηρόπουλο. 

Ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του που γράφτηκε το μακρινό 1976.

Τριάντα εννέα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ο  άνθρωπος που το έγραψε, ο σκηνοθέτης και τραγουδοποιός Ανδρέας Θωμόπουλος αποκάλυψε στο ogdoo την άγνωστη ιστορία του. 

Όπως αναφέρει, το «Να μ' αγαπάς» γράφτηκε το Πάσχα του 1976, στο σπίτι του Μανούσου Μανουσάκη, στο Χιλιομόδι. Ο Θωμόπουλος το έγραψε για να πείσει την αγαπημένη του να τον παντρευτεί, όπως και… έγινε! 

Ο διπολισμός της Μεταπολίτευσης και ο κακέκτυπος νεο-διπολισμός

Γράφει ο Λαοκράτης Βάσσης  – 

O  «βυθός» της Μεταπολίτευσης και η στρατηγική διάσταση του μεταπολιτευτικού διπολισμού (δικομματισμού) θα έπρεπε να είναι απολύτως φωτισμένος, κυρίως υπό το πρίσμα της χρεοκοπίας. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει. Πέραν της ανυπαρξίας καθορισμού αιτιώδους σχέσης του διπολισμού με τη χρεοκοπία, υπάρχουν και οι βαρύνουσας πολιτικής σημασίας (πρόσφατες) μεροληπτικές αναγνώσεις της Μεταπολίτευσης και του ρόλου βασικών πρωταγωνιστών της από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπενθυμίζω το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου με τις επιλεκτικές «αγιοποιήσεις» του, σκόπιμες ή μη, αλλά και αφελείς υπόρρητες αναζητήσεις και καλλιέργεια αντίστοιχων «δικαιώσεων». Θα προσπαθήσω να φωτίσω, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών, τη μείζονα παραπλανητική διάσταση τόσο του μεταπολιτευτικού διπολισμού, όσο και του κατασκευαζόμενου (ή προκύπτοντος εν τοις πράγμασι), όπως φαίνεται, στις τωρινές συνθήκες.

Ο μεταπολιτευτικός διπολισμός εκτυλίχτηκε επί του αρχιτεκτονημένου απ’ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μεταπολιτευτικού στρατηγικού πλαισίου μιας νέας για τα ελληνικά δεδομένα αστικής νομιμότητας. Επρόκειτο για βαθιά τομή στο πολιτικό μας σύστημα, την οποία η Αριστερά, βραχυκυκλωμένη στην ιστορικότητα της κρίσης της και καθηλωμένη (παρελθοκεντρικά) στον ιδεολογικό της μικρόκοσμο, δεν μπόρεσε να αναγνώσει σωστά. Δεν μπόρεσε να καταλάβει τον πραγματικό χαρακτήρα της δικομματικής διαχείρισης αυτής της νέας αστικής νομιμότητας, οπότε και τον αντι-δικομματικό, έκτοτε, χαρακτήρα μιας επί της ουσίας αντιδεξιάς (αριστερής) πολιτικής.

Όσκαρ Ουάιλντ: Η ψυχή του ανθρώπου στο σοσιαλισμό

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Γιάννη Γεράσιμου

«Η ανυπακοή, στα μάτια όποιου έχει διαβάσει ιστορία, είναι η προπατορική αρετή του ανθρώπου. Από την ανυπακοή γεννήθηκε η πρόοδος, από την ανυπακοή και η επανάσταση!!»

«Μονάχα η Φύση,  που οι απαλές της βροχές πέφτουν “επί δικαίων και αδίκων”, θα μου προσφέρει την αγκαλιά των βράχων της να κρύψω το πρόσωπό μου και θα μ’ αφήσει στις κρυφές κοιλάδες της, στη σιωπή τους, να κλάψω χωρίς οι άνθρωποι να μ’ ενοχλούν. Και θα στολίσει μ’ αστέρια τη νύχτα, για να μπορώ να περπατάω στα σκοτεινά χωρίς να σκοντάφτω, θα στείλει τους ανέμους να σκορπίσουν τ’ αχνάρια των ποδιών μου, για να μην με φτάσουν οι άνθρωποι, και θα με αποκαθάρει στα πλατιά της νερά και θα με γιάνει με τα μυστικά της βότανα».

Αντισυμβατικός, χαρισματικός και διεισδυτικός παρατηρητής και κριτικός της βικτωριανής εποχής και των ηθών της ο Όσκαρ Ουάιλντ θα αναζητήσει μέσα από ένα από τα τελευταία του κείμενα, το «De profundis», τα αόρατα νήματα μιας ταραχώδους ζωής και ενός πεπρωμένου που έμελλε να χαραχτεί ανεξίτηλα από τον στιγματισμό που επέφερε ο κοινωνικός κομφορμισμός της εποχής του βρισκόμενος πίσω από το κελί της φυλακής. Γεννημένος στις 16 Οκτωβρίου του 1854 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας ο Όσκαρ Ουάιλντ, ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους, θεατρικούς συγγραφείς και ποιητές της βικτωριανής ιστορικής περιόδου θα αναδείξει μέσα από το έργο του και τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής του έναν διαφορετικό τρόπο θεώρησης για την τέχνη και την κοινωνική συμβίωση ερχόμενος συχνά σε αντιπαράθεση με τις κυριάρχες αντιλήψεις της εποχής του και τον στιγματισμό που αυτές επέφεραν σε όσους δεν τις υιοθετούσαν. 

Κουφέτα... χωρίς γάμο: To Κίνημα προτείνει αλλά ζορίζεται πολλαπλώς*

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το Κίνημα προτείνει, αλλά ζορίζεται πολλαπλώς

«Αν ο τόπος χρειάζεται μια γενναία τομή, αυτή δεν μπορεί να είναι πολιτικά ουδέτερη». Αυτή η φράση του Αλέξη Τσίπρα, στην απάντησή του προς τη Φώφη Γεννηματά για την επιστολή της με τις προτάσεις για αναθεώρηση του συντάγματος, είναι ίσως το κλειδί για να ερμηνεύσουμε τη σπουδή του πρωθυπουργού να απαντήσει στην πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής.

Όντως το πολιτικό πρόσημο είναι αυτό που αξιολογούν κυρίως το Μαξίμου και η Κουμουνδούρου, που είδαν ως θεόσταλτο δώρο την επιστολή της Γεννηματά.

Η συζήτηση για το σύνταγμα είναι πολλαπλώς ωφέλιμη για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς προσφέρει στο κυβερνών κόμμα ένα πολιτικό πεδίο δράσης στο οποίο μπορούν να εξυπηρετηθούν ταυτοχρόνως αρκετοί στόχοι. Επιγραμματικά:

● Η φιλοτέχνηση ενός προφίλ ήπιου και συναινετικού προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις πλην της Ν.Δ. και της Χρυσής Αυγής.

● Η δυνατότητα να απευθύνεται ευθέως στο εκλογικό κοινό της Κεντροαριστεράς, ώστε να εκπέμπει συνεχώς το μήνυμα ότι το μέλλον αυτού του κόσμου βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ “ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ”: ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

6 Μαρτίου 2018

Από την εκστρατεία της Διαφάνειας (γκλάσνοστ), που συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ, έως το μπαράζ του γερμανικού τύπου κατά της Ελλάδας, το 2009-10, που συνέβαλε στα Μνημόνια και τις Δανειακές, ο «πόλεμος των ιδεών» συνιστά κύριο τμήμα κάθε μορφής πολέμου. Πριν από όλες τις στρατιωτικές επεμβάσεις, είχαμε πάντα καταιγισμό αρνητικών δημοσιευμάτων εναντίον των χωρών που εκπρόκειτο να πληγούν (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη κ.ο.κ.) Συνήθως οι εκστρατείες αυτές δεν είναι ολότελα αυθαίρετες, ούτε στηρίζονται μόνο ή κυρίως σε ψέμματα, χωρίς να λείπουν κι αυτά. Για να είναι αποτελεσματικές στηρίζονται κυρίως σε αληθινά στοιχεία, δυσανάλογα όμως και εκτός πλαισίου προβεβλημένα και στην αποσιώπηση άλλων.

Αυτά συνέβαιναν πάντα, γιατί οι ιδέες αποκτούν υλική δύναμη υιοθετούμενες από τους ανθρώπους. Η εισαγωγή όμως της ιδιωτικής τηλεόρασης, η υπερσυγκέντρωση των Μέσων στα χέρια του χρηματιστικού κεφαλαίου, η εμφάνιση του ‘Ιντερνετ, η φανταστική έκρηξη της κυβερνητικής, των big data και μορφών κυβερνοπολέμου και κυβερνοελέγχου, άλλαξε ριζικά τα δεδομένα. ‘Εχει γίνει πια πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, όχι μόνο στους απλούς πολίτες, αλλά ακόμα και σε πεπειραμένους δημοσιογράφους να σχηματίσουν αντικειμενική άποψη για σοβαρά θέματα.

Πάρτε για παράδειγμα την Βενεζουέλα. Τον τελευταίο χρόνο, η παγκόσμια κοινή γνώμη «υπερενημερώνεται» για την κατάσταση στη χώρα, βομβαρδιζόμενη σχεδόν μόνο με αρνητικά δημοσιεύματα. Αντίθετα, πολύ σοβαρές εξελίξεις σε μεγάλες χώρες της περιοχής (Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό), ούτε καν αναφέρονται.

Το Facebook να σεβαστεί τα προσωπικά δεδομένα; Όχι δα!

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

του Άρη Χατζηστεφάνου

Επί ένα χρόνο προσπαθούσε το φιλελεύθερο κατεστημένο των ΗΠΑ να μας πείσει ότι η Χίλαρι Κλίντον έχασε τις εκλογές γιατί Ρώσοι χάκερ διέδιδαν ψευδείς ειδήσεις. Και τώρα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τη νίκη στον Τραμπ, υποστηρίζει η νέα θεωρία, την έδωσε η βρετανική εταιρεία ανάλυσης δεδομένων CambridgeAnalytica, η οποία απέκτησε πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα 50 εκατομμυρίων χρηστών του ίντερνετ στους οποίους προωθούσε στοχευμένα πολιτικά μηνύματα. «Ευτυχώς», η νέα θεωρία μπορεί να αγνοεί τα πολιτικά και ταξικά στοιχεία που έδωσαν τη νίκη στον δισεκατομμυριούχο βαρόνο της αγοράς ακινήτων αλλά, αν μη τι άλλο, μας επέτρεψε να δούμε, έστω και μέσα από την κλειδαρότρυπα, τον πραγματικό μηχανισμό λειτουργίας του Facebook. 

Παρά τους πομπώδεις τίτλους στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, άλλωστε, η πρακτική της CambridgeAnalytica όχι μόνο δεν είναι παράνομη, αλλά ωχριά μπροστά στη συλλογή δεδομένων από 190 εκατομμύρια χρήστες που είχε πραγματοποιήσει ο Ομπάμα το 2012. Τότε, βέβαια, τα ίδια ΜΜΕ επευφημούσαν την «καινοτόμο» προεκλογική εκστρατεία του.

Ούτε οι συνεργάτες του Τραμπ έκλεψαν, λοιπόν, τα στοιχεία ούτε το Facebook τα «έχασε» λόγω κάποιου κενού ασφαλείας. Οι λεγόμενες πλατφόρμες του διαδικτύου, όπως το Facebook, το Twitter, η Google, αλλά ακόμη και η Amazon που ειδικεύεται στις λιανικές πωλήσεις, στηρίζουν την ύπαρξη και την κερδοφορία τους στη συλλογή και ανάλυση τεράστιου όγκου προσωπικών δεδομένων των χρηστών τους, τα οποία πωλούν σε διαφημιστικές εταιρείες για να προωθούν στοχευμένα μηνύματα και υπηρεσίες. 

Κάποτε στην Βενεζουέλα...

Ούγκο Τσάβες - Φιντέλ Κάστρο (Αβάνα, 1999)

Το 1963, οι Γκιγιέρμο Γκαρσία Πονσέ, Τεοντόρο Πέτκοφ και Λούις Μικιλένα βρίσκονται κλεισμένοι στην στρατιωτική φυλακή Σαν Κάρλος τού Καράκας, κατηγορούμενοι για συνεργασία με την FALN (Fuerzas Armadas de Liberación Nacional - Ένοπλες Δυνάμεις Εθνικής Απελευθέρωσης), δηλαδή την στρατιωτική πτέρυγα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας. Δεν το ξέρουν ακόμη αλλά και οι τρεις θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην ζωή ενός εννιάχρονου εκείνη την εποχή παιδιού, το όνομα του οποίου ούτε καν γνωρίζουν ακόμη: Ούγκο Τσάβες.

Η FALN βρίσκεται σε σύγκρουση με τον κυβερνητικό συνασπισμό της χώρας, τον οποίο αποτελούν η Δημοκρατική Δράση και οι Χριστιανοδημοκράτες. Χρηματοδοτείται, εξοπλίζεται και εκπαιδεύεται κυρίως από την Κούβα αλλά και από την Κίνα και από ιταλούς κομμουνιστές. Μετά την απόφαση της FALN να σαμποτάρει τις εκλογές του 1963 και αφού έχουν προηγηθεί δύο αποτυχημένες εξεγέρσεις, ο πρόεδρος της χώρας Μπετανκούρ, με την στήριξη των ΗΠΑ, διατάσσει μαζική καταστολή και οι τρεις είναι ανάμεσα στους συλληφθέντες. Ακολουθούν συλλήψεις, βασανιστήρια και δολοφονίες.

Οι τρεις οργανώνουν σχέδιο απόδρασης από τις φυλακές, στο οποίο κεντρικός εγκέφαλος είναι ένας σύρος κομμουνιστής, ο Νεχεμέτ Σιμόν. Ο Σιμόν αγοράζει ένα καφενείο απέναντι στις φυλακές και βάζει υπαλλήλους να σκάψουν τούνελ. Η δουλειά παίρνει τέσσερα χρόνια. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1967 γίνεται η απόπειρα. Στο μεταξύ, έχει αποφυλακιστεί ο Μικιλένα, οπότε οι δραπέτες είναι ο Πονσέ, ο Πέτκοφ και ένας τρίτος ονόματι Πομπέγιο Μάρκες, ηγετικό στέλεχος της FALN. Η απόπειρα είναι επιτυχής.

Στο μεταξύ, όμως, η FALN έχει αποδυναμωθεί σημαντικά. Όταν προσφέρεται γενική αμνηστεία το 1968, οι περισσότεροι εκμεταλλεύονται την προσφορά. Ένας από αυτούς που την αρνούνται είναι ο Ντάγκλας Μπράβο. Αρνούμενος να αποκηρύξει την ένοπλη πάλη, ο Μπράβο διαγράφεται από το Κ.Κ.Βενεζουέλας και δημιουργεί νέο κόμμα, το Επαναστατικό Κόμμα Βενεζουέλας, το οποίο συνεχίζει τις ένοπλες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης.

Λεηλατώντας και τρομοκρατώντας στα καλύτερα του ο τουρκικός στρατός στην Αφρίν

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ριζικά νέα δεδομένα και ανατροπή πολυετών σχεδιασμών και φιλοδοξιών σηματοδοτεί η κατάληψη την Κυριακή 18 Μαρτίου από τον τουρκικό στρατό και τους συμμάχους του – κατσαπλιάδες της κουρδικής πόλης Αφρίν στα βόρεια της Συρίας.

Μεγάλος κερδισμένος της απρόσμενα εύκολης κατάληξης της επιχείρησης «Κλάδος Ελιάς» που ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου είναι η Τουρκία. Το καθεστώς Ερντογάν, ενώ ετοιμαζόταν για μια πολύμηνη πολιορκία με σημαντικές απώλειες και ακόμη πιο σημαντικά πλήγματα στη δημόσια εικόνα του εξ αιτίας των εγκλημάτων πολέμου στα οποία θα προέβαινε, κατήγαγε μια απρόσμενη επιτυχία στα όρια του θριάμβου. Η απόφαση των Κούρδων υπερασπιστών του Αφρίν, των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), να παραδώσουν την πόλη χωρίς να πολεμήσουν δικαιώνει την επιλογή του Ερντογάν  να εισβάλεις τη Συρία, προσπερνώντας όχι μόνο διεθνείς αντιδράσεις όταν για παράδειγμα παραβίαζε την εκεχειρία που επέβαλε ο ΟΗΕ, αλλά και ισχυρότατες εσωτερικές αντιδράσεις, εκ μέρους των Κούρδων και της δημοκρατικής αντιπολίτευσης – εδώ προφανώς δεν συμπεριλαμβάνεται το βαθύ κεμαλικό κράτος με το οποίο ο Ερντογάν ενισχύει συνεχώς τους δεσμούς του.

Τα πολιτικά κέρδη της Τουρκίας είναι τόσο σοβαρά ώστε ο Ερντογάν δημόσια δήλωσε πως η κατάληψη της Αφρίν, που ουδέποτε θα είχε συμβεί αν δεν ήθελαν οι Ρώσοι, ήταν μόνο η αρχή κι ο επόμενος στόχος είναι οι Κούρδοι που βρίσκονται στα ανατολικά. Εδώ μάλιστα βγήκε στην επιφάνεια και μια διάσταση, καθαρό αποτέλεσμα της αλαζονείας που προκάλεσε στην Άγκυρα η εξάλειψη του YPG από τον κουρδικό θύλακα του Αφρίν.

Η μάχη της Βάρνας

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

ktzor@naftemporiki.gr

Στις 10 Νοεμβρίου 1444 διεξήχθη μια από τις τελευταίες μάχες των Σταυροφοριών. Στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Ο μικτός χριστιανικός στρατός, υπό τον Λαδίσλαο Γ’, αντιμετώπισε τον αριθμητικά υπέρτερο οθωμανικό στρατό, υπό τον σουλτάνο Μουράτ Β’ και κατατροπώθηκε. Ο Λαδίσλαος, μάλιστα, σκοτώθηκε σε μια παράτολμη προσπάθεια να συλλάβει τον σουλτάνο, κερδίζοντας το προσωνύμιο «Ladislaus Varnensis» στα λατινικά (Λαδίσλαος της Βάρνας).

Η νέα ήττα θα σημάνει την τελευταία προσπάθεια των Δυτικών να αναχαιτίσουν τους Οθωμανούς. Από τη μάχη της Βάρνας στην άλωση της Πόλης μεσολαβούν εννέα χρόνοι όλοι κι όλοι.

Ο Ερντογάν, που επιμένει νεο-οθωμανικά, δεν άλωσε χθες τη Βάρνα. Κορμιά δεν έπεσαν. Έπεσαν αιτήματα. Η Ευρώπη δεν αντέχει -και πολιτικά- νέα μεταναστευτικά κύματα, γι’ αυτό και τα πιο πολλά στοιχήματα πριν από την έναρξη της Συνόδου Ε.Ε. - Τουρκίας τοποθετήθηκαν στα προσχήματα.

Διασταυρωμένα παράλογα

 

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Α.Δ.Παπαγιαννίδη 

skbllz@hol.gr

Θα τις περάσουμε τις εβδομάδες που έρχονται -μέχρι, ας πούμε, το Eurogroup του Ιουνίου, όπου αν δεν έχουν ολοκληρωθεί οι ουσιαστικές συμφωνίες για το μετά-το-Μνημόνιο-3, η ίδια η έννοια της εξόδου («καθαρής», «αρκετά καθαρής» ή «αυτοδύναμης») θα έχει γκριζάρει- με αρκετά παράλογα. Τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.

Όπως πάντα, όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό/στην πραγματική οικονομία/στην καθημερινότητα έχουν σαφώς μεγαλύτερη σημασία, όπως για παράδειγμα εκείνο που περιγράφει στο πρόσφατο Εβδομαδιαίο Δελτίο του ΣΕΒ για τα «παράδοξα [πιο προσεγμένη έκφραση από το δικό μας «παράλογο», αλλά περί του ιδίου πρόκειται] της βελτίωσης στην καταναλωτική εμπιστοσύνη με στασιμότητα στην ιδιωτική κατανάλωση». Όμως, επειδή τα δρώμενα στο διεθνές πιάνουν πιο άμεσα την προσοχή θα ξεκινήσουμε από αυτά.

Ο Α. Δ. Παπαγιαννίδης

Παράλογο πρώτο: ενώ «πηγές των Βρυξελλών», δηλαδή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δηλαδή του κλίματος Μοσκοβισί-Γιουνκέρ άφηναν να διαρρεύσει δυσαρέσκεια για το ότι «ορισμένα μέλη του Eurogroup» (ανάγνωθι: Γερμανία παρά την διαδοχή Όλαφ Σολτς στη θέση του ναφθαλινοποιημένου, πλην πάντα παρόντος στο φόντο, Σόιμπλε, συν Ολλανδία με Βόβκε Χούστρα στη θέση του Ντάισελμπλουμ ως ΥΠΟΙΚ) συνεχίζουν να ζητούν/θέλουν την παραμονή του ΔΝΤ στην ευθύνη της post-Programme εποπτείας/επιτήρησης της Ελλάδας, δεν δείχνουν αντίστοιχα τάση απόκρουσης της πίεσης του Ταμείου για πρόωρη εφαρμογή του μέτρου μείωσης του αφορολογήτου (= αύξησης των φόρων, κατά το ισόποσο 1% του ΑΕΠ) αντί του 2020 το 2019. Και μάλιστα χωρίς να «κρατείται» η λογική των αντίμετρων, που τι θα ήταν; εξισορροπητική κίνηση κοινωνικών δαπανών, εφόσον επιτυγχάνεται το συμφωνημένο πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να μη λειτουργήσουν τα συμφωνημένα μέτρα σε Ασφαλιστικό (2019) και φορολογία (2020) αποθεματικά για μια αναπτυξιακά σερνάμενη οικονομία.

Αχνό το φως στο τούνελ

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Αγγελικής Κοτσοβού

akots@naftemporiki.gr

Το success story της Ελλάδας. Η Αθήνα θα βγει από το μνημόνιο τον Αύγουστο, η οικονομία ανακάμπτει, οι επενδυτές διακρίνουν ευκαιρίες σε ελληνικά ομόλογα και μετοχές. Μήπως όμως αυτό το αφήγημα της επιτυχίας είναι σαθρό; Ναι, η ελληνική οικονομία άφησε πίσω της την ύφεση και αναπτύχθηκε με ρυθμούς 1,4% το 2017. Την ίδια χρονιά, όμως, η οικονομία της Ευρωζώνης έτρεξε με ρυθμούς 2,4%, τους υψηλότερους της δεκαετίας. Η πολυπόθητη ανάπτυξη επέστρεψε, η ανεργία όμως δεν λέει να μειωθεί, παραμένοντας πεισματικά πάνω από το 20%, ενώ στην Ευρωζώνη έχει υποχωρήσει κάτω από το 9%. Η πραγματική εικόνα της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα ίσως να είναι πολύ χειρότερη. Η ΓΣΕΕ σε τελευταία έκθεσή της εκτιμά ότι η πραγματική ανεργία ανέρχεται στο 27,5%, ενώ διατηρούμε τη θλιβερή πρωτιά στην ανεργία των νέων. Και οι έχοντες απασχόληση αμείβονται πενιχρά. Ένας στους δύο εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνει αποδοχές κάτω των 800 ευρώ, με το 14,5% να λαμβάνει μισθό έως 499 ευρώ.

Ζοφερή η εικόνα και στο μέτωπο της Υγείας. Με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι περικοπές των τελευταίων χρόνων έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην καθημερινή διαβίωση των Ελλήνων, με τη μείωση των δαπανών για ιατρική θεραπεία και πρόληψη και τις συνθήκες υποστελέχωσης στα νοσοκομεία της χώρας να έχουν «συμβάλει» στη μείωση το προσδόκιμου ζωής και το τρίτο υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από εγκεφαλικά επεισόδια.

Ο “φόβος του εχθρού”

Γράφει ο Κώστας Μελάς  – 

Ο κόσμος γύρω μας είναι πολύπλοκος και αινιγματικός και συχνά είναι δύσκολο να τον κατανοήσουμε και ακόμα δυσκολότερο να τον χειριστούμε. Οι ψυχολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες της αντίληψης επισημαίνουν συχνά ότι για να διαχειριστεί το πολύπλοκο αυτό σύστημα, ο ανθρώπινος νους αναπτύσσει διάφορους ταξινομητικούς μηχανισμούς, οι οποίοι στηρίζονται σε πλήθος αυθαιρέτων προϋποθέσεων. Μεταξύ αυτών είναι ο «φόβος του εχθρού».

Οι ταξινομητικοί αυτοί μηχανισμοί είναι αναγκαίοι για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο του πολύπλοκου αυτού συστήματος. Η χρήση εξωτερικών οντοτήτων είναι ένας τέτοιος μηχανισμός που μας παρέχει τη δυνατότητα να προβούμε σε συγκρίσεις και αντιπαραβολές. Ο «φόβος του εχθρού» (οι Λατίνοι τον αποκαλούσαν metus hostilis) είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένας τέτοιος μηχανισμός, που μπορεί να οδηγήσει στη συγκρότηση συμμαχιών ανάμεσα σε άτομα, ή ομάδες που προηγουμένως δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους και δεν συνεργάζονταν. Ο «φόβος του εχθρού» προάγει με αυτόν τον τρόπο την εσωτερική ενότητα της κοινωνίας.

Υπάρχουν πλήθος παραδειγμάτων στην ιστορία, τα οποία δύνανται να χρησιμοποιηθούν προς επίρρωση της παραπάνω άποψης. Ακόμη και στις μέρες μας, στη χώρα μας, οι λεγόμενες αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις συναθροίζονται με βάση την αντίληψή τους περί υπάρξεως «εξωτερικού εχθρού», παρότι πολιτικά και ιδεολογικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Οταν η λογοκρισία είναι εδώ, η ζωή πάει αλλού

Η χώρα μας δεν έχει καλές παραδόσεις στην προστασία της ελευθερίας του λόγου. Τα σαθρά θεσμικά αντίβαρα που πρέπει να ξαναχτίσουμε και ο φιλελευθερισμός που δεν μπορεί να υιοθετείται a la cart. 

Γράφει ο Κ. Μαρκάζος.

Η διοίκηση της ΕΡΤ αποφάσισε και διέταξε να «κόψει» την εκπομπή της Εύης Κυριακοπούλου, η οποία επί 17 χρόνια παρουσίαζε την εκπομπή «Η ζωή είναι Αλλού». Η σύμβαση προέβλεπε να παραχθούν δώδεκα συνεντεύξεις, αλλά ενώ προβλήθηκαν οι πέντε, κόπηκαν οι επόμενες επτά.

Στα πρόσωπα βρίσκεται ο δολοφόνος της εκπομπής

Οι συνεντεύξεις αφορούν -εξ ορισμού- πρόσωπα, συνεπώς εδώ βρίσκονται όλες οι πιθανές ερμηνείες. Η δημοσιογράφος ανέφερε ότι «μετά την προβολή της εκπομπής με τον Χωμενίδη, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από στέλεχος της ΕΡΤ. Μου είπε ότι θα σταματήσουν οι προβολές, επειδή μπαίνουμε στο καλοκαίρι».

Ο συγγραφέας Χ. Χωμενίδης ανήκει στους διανοούμενους που χαλάνε το δήθεν Αριστερό αφήγημα της κυβέρνησης και πιθανώς να ήταν η κρίσιμη σταγόνα που έσταξε στο ποτήρι της λογοκρισίας. Αυτό που το ξεχείλισε μάλλον βρίσκεται στους επτά των οποίων η συνέντευξη μπήκε στο αρχείο.

Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ο Ανδρέας Πετρουλάκης, πολιτικός σκιτσογράφος. Ο πρώτος κατάφερε, μετά από χρόνια κυριαρχίας συγκεκριμένων στερεότυπων για την Ιστορία της Αντίστασης και του Εμφύλιου, να διατυπώσει εναλλακτικές θεωρήσεις που να μην είναι της ποιότητας εγχειριδίου του ΓΕΣ περί κομμουνιστοσυμμοριτών, ενώ ο δεύτερος -παρότι είναι και εξαίρετος αρθρογράφος- ενοχλεί καθημερινά με τα σκίτσα του την κυβέρνηση, χωρίς να μπορεί να καταταχθεί στους a priori «φιλελέ» εχθρούς του λαού.

Οι διαφωνίες των οικονομολόγων πρέπει να σταματούν εκεί όπου αρχίζουν οι κανόνες της οικονομίας

Μανώλης Αναστόπουλος

Σε όλους μας είναι γνωστό ότι υπάρχουν διαφορετικές σχολές οικονομικής σκέψης. Οι διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης αφορούν και την ανάλυση των αιτίων που προκαλούν τα οικονομικά προβλήματα αλλά και την υιοθέτηση εκείνων των καταλλήλων πολιτικών που θα οδηγήσουν στην επίλυσή τους.

Ακούγεται αντιφατικό αλλά όσοι έχουμε σπουδάσει οικονομία γνωρίζουμε ότι μπορεί να διαφωνούμε μεταξύ μας και συγχρόνως κανείς μας να μην έχει άδικο.

Βέβαια η διαφορετική οικονομική οπτική δεν μπορεί να εμφανίζεται σε κανόνες που υπάρχουν στην επιστήμη. Αυτοί δεν επιδέχονται διαφορετικής προσέγγισης και ασφαλώς δεν καταργούνται.

Ο υπουργός οικονομικών συναντά τον διοικητή της τραπέζης της Ελλάδος

Διαβάσαμε με ενδιαφέρον τις διαφορετικές συνταγές των Κυρίων Τσακαλώτου και Στουρνάρα (που ακούστηκαν σε πρόσφατη εκδήλωσης του ΙΟΒΕ ) και οι οποίες κατά τη γνώμη τους θα οδηγήσουν την οικονομία της Ελλάδας στην πολυπόθητη ανάπτυξη.

Ανάγκη επανεξέτασης του συστήματος των τεκμηρίων

του Δημ. Σταματόπουλου,

τ. Γενικού Διευθυντή Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομικών,

Διδάκτορα του Παντείου Πανεπιστημίου,

Συγγραφέα Φορολογικού Δικαίου

Η οικονομία είναι δυναμική και εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς. Το ίδιο και η φορολογία, η οποία επιβάλλεται να παρακολουθεί την οικονομία στο σύνολό της, όπως επίσης την αγορά, τους ρυθμούς ανάπτυξης, την κοινωνία και τα προβλήματά της, με στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του κράτους αλλά και την ανάπτυξη της χώρας.

Ο προσδιορισμός του εισοδήματος μέσω των τεκμηρίων, όπως συνηθίζουμε να λέμε συνοπτικά τον εναλλακτικό τρόπο υπολογισμού της ελάχιστης φορολογίας, δεν μπορεί να καταργηθεί με επίπεδα φοροδιαφυγής τόσο υψηλά και τόσο μεγάλο ποσοστό «αδήλωτης οικονομίας» που υπάρχει στη χώρα. Ας σκεφτούμε απλά τα εισοδήματα που διαφεύγουν σε συναλλαγές "χέρι το χέρι" σε χαμηλό επίπεδο όπου όλοι μας συναλλασσόμαστε χωρίς να εκδίδονται αποδείξεις.

Τα τεκμήρια καλύπτουν τη χαμηλού επιπέδου φοροδιαφυγή, η οποία όμως υπάρχει σε μεγάλη έκταση ως ποσοστό στο σύνολο των φορολογουμένων. Η μεγάλη φοροδιαφυγή πρέπει να αντιμετωπίζεται με άλλους τρόπους και μεθόδους.

Τα τεκμήρια δαπανών διαβίωσης, όπως ισχύουν σήμερα, σχεδιάστηκαν με τα οικονομικά δεδομένα αρχές του 2010. Τότε στον ίδιο νόμο που καθιερώθηκαν τα ισχύοντα τεκμήρια (ν.3842/23-4-2010) είχαμε αφορολόγητο 12.000 ευρώ για όλα τα φυσικά πρόσωπα.

Εκκαθαριστικά-σοκ για εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους με ελάχιστα εισοδήματα

iskra

Εξωπραγματικά ποσά φόρου εισοδήματος θα κληθούν να πληρώσουν και φέτος εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι που κατά τη διάρκεια του 2017 ήταν άνεργοι ή περιστασιακά απασχολούμενοι και ταυτόχρονα απέκτησαν πολύ μικρά εισοδήματα από τόκους καταθέσεων ή από ενοίκια ή από αγροτικές δραστηριότητες ή εισέπραξαν οικογενειακά επιδόματα από τον ΟΓΑ.

Άγαμοι ή οικογενειάρχες με πραγματικά ετήσια συνολικά εισοδήματα πολύ χαμηλότερα των 3.000 ευρώ αναμένεται να λάβουν και φέτος από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) εκκαθαριστικά σημειώματα από τα οποία θα χρεωθούν με ποσά φόρων της τάξεως των 2.000-4.500 ευρώ! Σε πολλές περιπτώσεις τα ποσά των φόρων τα οποία θα καταλογιστούν σε φορολογουμένους αυτών των περιπτώσεων θα είναι υπερδιπλάσια έως και τριπλάσια των εισοδημάτων που θα έχουν δηλώσει.

Τα αίτια για τους απίστευτους αυτούς παραλογισμούς που θα επαναληφθούν κατά τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος σε χιλιάδες φετινά εκκαθαριστικά σημειώματα είναι οι στρεβλώσεις που προκαλούν οι διατάξεις για την εφαρμογή των τεκμηρίων διαβίωσης. Οι στρεβλώσεις αυτές δεν έχουν αντιμετωπιστεί στο σύνολό τους από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο χιλιάδες οικονομικά εξαθλιωμένοι φορολογούμενοι με ετήσια πραγματικά εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας να καλούνται να πληρώσουν ποσά φόρου εισοδήματος μεγαλύτερα των 2.000 ευρώ!

Η Κίνα του Μάο Μέσα από Προσωπικές Μαρτυρίες

Στο απόγειο του μαοϊσμού η Κίνα ήταν εξίσου απομονωμένη όπως η σημερινή Βόρεια Κορέα. Το 1966 οι λιγοστοί Δυτικοί που ζούσαν εκεί βίωσαν προσωπικά τις ταραχές που προκάλεσε η Πολιτιστική Επανάσταση.

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ - ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΑ Α ΜΕΡΟΣ

ESTIA TV

Στην εκπομπή αυτή ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ο δρ Κωνσταντίνος Χατζηγιαννάκης μας ξεναγεί στην παγκόσμια εξάπλωση των πελασγικών Ελλήνικών φύλλων.

Τα ακριβή γεγονότα στις Καστανιές και άλλα εθνικά ζητήματα

evprattein

Από την εκπομπή του Ανδρέα Μαζαράκη στον σταθμό Παραπολιτικά FM.

Συνεργάτες οι Γιώργος Τσαγκρινός, Λεωνίδας Αποσκίτης.

Καλεσμένοι οι Γιάννης Μπαλτζώης, στρατηγός εν αποστρατεία, Γιώργος Φίλης, γεωστρατηγικός αναλυτής - διεθνολόγος και ο Σπύρος Δημητρίου, ιατρός.

Το Λουξεμβούργο στ’ άρματα!

Το Ποντίκι

του Στάθη

  Το Λουξεμβούργο ανακαλεί τον πρεσβευτή του στη Ρωσία. Είμαστε στο χείλος παγκόσμιας κρίσης! Φοβάμαι ότι το επόμενο βήμα του Λουξεμβούργου θα είναι να εξαπολύσει μπλίτζκριγκ κατά της Μόσχας – ωπ! επί του πιεστηρίου: το Μαυροβούνιο επίσης ετοιμάζεται και αυτό για κεραυνοβόλο πόλεμο κατά του δικτάτορα (με το 77% του λαού ) Πούτιν.

     Κι όμως! Η κατάσταση δεν έχει καθόλου πλάκα. Μια ψυχροπολεμική υστερία έχει κατακλύσει τον πλανήτη λόγο μιας αμφιλεγόμενης απόπειρας δολοφονίας ενός δευτεράντζα διπλού Ρώσου πράκτορα (μια υπόθεση όπου ούτε η ενοχή της Ρωσίας, ούτε η αθωότης της Βρετανίας έχουν ακόμα αποδειχθεί). Μα, θα έλεγε

     ένας πολίτης, πολιτικώς ορθός ή όχι, «δεν έχει λοιπόν σημασία μια ανθρώπινη ζωή; – έστω και μία;». Βεβαίως και έχει! Τεράστια! Αλλά, όταν σκοτώνεται ένας άνθρωπος από βρετανικά πυρά στη Βασόρα ή από αμερικανικά πυρά στη Βαγδάτη, ρώσικα στη Συρία ή τουρκικά στο Αφρίν, στη Δύση δεν κουνιέται φύλλο.

     Πόσω μάλλον, όταν δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο κάθε φορά, αλλά για μάζες, για πληθυσμούς, άμαχων, προσφύγων, γυναικών, παιδιών, γερόντων και ζώων οικοσιτών και άλλων – όλων!

Η εξέγερση της Κροστάνδης

Τον Μάρτιο του 1921 ο στόλος της Κροστάνδης, από τις κύριες δυνάμεις που στήριξαν την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, αμφισβήτησε το καθεστώς που διαμορφώθηκε από αυτήν. Ναύτες, στρατιώτες και πολίτες της Κροστάνδης απαίτησαν, μεταξύ άλλων, περισσότερες πολιτικές ελευθερίες, ελευθερία δράσης για τα μικρότερα σοσιαλιστικά κόμματα και περιορισμό των μέτρων κατά της μικρής ατομικής ιδιοκτησίας. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 7 Μαρτίου, ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στην πόλη.

Η Κροστάνδη είναι νησιωτική πόλη της βορειοδυτικής Ρωσίας. Βρίσκεται στο νησί Κότλιν, στο κέντρο του Κόλπου της Φινλανδίας. Το 1921 τη Ρωσία κυβερνούσε ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι και η χώρα βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Η βιομηχανική παραγωγή είχε μειωθεί κατά 20% σε σχέση με την τσαρική περίοδο ενώ ο πληθωρισμός είχε εκτοξευθεί στα ύψη.

Τον Φεβρουάριο του 1921 οι εξεγέρσεις των αγροτών ξεπέρασαν τις εκατό, ενώ οι εργάτες στην Αγία Πετρούπολη απεργούσαν διαμαρτυρόμενοι για τη μείωση της ποσότητας του ψωμιού που μοιραζόταν κατά ένα τρίτο μέσα σε δέκα ημέρες.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1921 αντιπρόσωποι του στόλου της Κροστάνδης πήγαν στην Αγία Πετρούπολη για να εξετάσουν την κατάσταση.

Σπαταλημένη ελευθερία

του Χρήστου Γιανναρά 

Ε​θνική επέτειος σήμερα και ο εορτασμός ρουτίνα. Μια αλλαγή στην εόρτια συμπεριφορά μας θα μπορούσε άραγε να γεννήσει κάτι γονιμότερο από πανηγυρισμούς της βιτρίνας, εμβατήρια, παρελάσεις και φτηνά ρητορεύματα; Το τι συνέβη στο ιστορικό παρελθόν να γινόταν αφορμή ή πρόκληση για σχεδιασμό του μέλλοντός μας.

Να λειτουργεί η επέτειος σαν ημέρα συλλογικής περισυλλογής, αργία από συνήθεις περισπάσεις, φλυαρίες και τον μονότονο αναμηρυκασμό της ανημπόριας μας. Συνάξεις παντού, στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στους δήμους, στα υπουργεία, στις εκκλησιές, σε κάθε χώρο συλλογικής δουλειάς και, οπωσδήποτε, σε όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα. Οργανωμένες συζητήσεις για τα προβλήματα που κρίνουν την επιβίωση της ελληνώνυμης κοινωνικής και κρατικής μας υπόστασης.

Μοιάζει κάπως πουριτανική η ιδέα, θυμίζει πρακτικές των πρώτων «σοβιέτ», όπου η «λαϊκή βάση» όφειλε, «κατά παραγγελίαν» να προβληματιστεί σε συγκεκριμένα θέματα. Ομως η διαφορά είναι ότι στην εδώ πρόταση δεν υπάρχει δεοντολογία ιδεολογική. Σε μια εόρτια επέτειο, η σπουδή των κατορθωμάτων ή αποτυχιών του παρελθόντος να υπηρετεί τον προβληματισμό και τον σχεδιασμό για το μέλλον – δίχως νάρθηκες η πρόταση.

«Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα»

iskra

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ήταν 30 Μάρτη 1952. Ήταν Κυριακή.

Κυριακή! Μέρα που κατά της διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις…

Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 4.12’ τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα.

Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία, που θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, δόθηκε σαν σήμερα, πριν από 66 χρόνια.

Σ.Καλεντερίδης: Να μην παγιδευτούμε στο παιχνίδι ισχύος της Τουρκίας

Νέα Κρήτη

Η Τουρκία σε ανάμιξη σε όλο το μέτωπο των Κούρδων σε Συρία και Ιράκ

Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει με λεπτούς χειρισμούς και ουσιαστική δύναμη αποτροπής, να μην πέσουν στη παγίδα προκλήσεων της Τουρκίας, που θέλει να βάλει τη παράμετρο ισχύος στα ενεργειακά σε Αιγαίο και Κύπρο, έχοντας χάσει σε επίπεδο διεθνούς δικαίου και διεθνών εμπορικών συμφωνιών, λέει ο γεωπολιτικός αναλυτής , Σάββας Καλεντερίδης, στον 98.4 .

Τον τρόπο που ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται με κέρδη προς το παρόν , το χάσμα ΗΠΑ και Ρωσίας , σε Συρία και Ιράκ , με κέρδη έναντι των Κούρδων , έστω και πρόσκαιρα , ανέδειξε αναλύοντας την τουρκική διείσδυση σε Συρία και Ιράκ, ο Σάββας Καλεντερίδης, σημειώνοντας ότι τώρα πλέον η δυσφορία μεταφέρεται στο Ιράν.

Την ίδια ώρα όπως επισημαίνει η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει με λεπτούς χειρισμούς και ουσιαστική δύναμη αποτροπής, να μην πέσουν στη παγίδα προκλήσεων της Τουρκίας, που θέλει να βάλει τη παράμετρο ισχύος στα ενεργειακά σε Αιγαίο και Κύπρο.

Κ.Λαπαβίτσας: Όσοι σήκωσαν τα βάρη των μνημονίων , έχουν αφωνία

Νέα Κρήτη

Να δούμε και με όρους οικονομίας την Τουρκία

Το δίλημμα «καθαρή ή μη καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια , είναι πλαστό, αφού μνημονιακές πολιτικές εξυπηρετεί που σε τίποτα δεν άλλαξαν τις δομικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, αλλά την λίμνασαν ακόμη περισσότερο.

Το παράδοξο είναι πως όσοι στη κρίση 8 χρόνων δεν υπέστησαν σχεδόν τίποτα, έχουν άποψη για την χώρα, ενώ όσοι σήκωσαν το βάρος και το πλήρωσαν με συντριβή, έχουν περιέλθει σε αφωνία , ενώ αυτοί θα έπρεπε να έχουν το πρώτο λόγο, λέει στον 98.4 ο πανεπιστημιακός οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας.

Η κυβέρνηση εξάντλησε τα όποια περιθώρια είχε για την οικονομία και ετοιμάζεται για ένα προεκλογικό σχέδιο , ως σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο με την επιτήρηση και μάλιστα σκληρή , σ το διηνεκές, λέει ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας.

Το παράδοξο είναι πως όσοι στη κρίση 8 χρόνων δεν υπέστησαν σχεδόν τίποτα, έχουν άποψη για την χώρα, ενώ όσοι σήκωσαν το βάρος και το πλήρωσαν με συντριβή, έχουν περιέλθει σε αφωνία , ενώ αυτοί θα έπρεπε να έχουν το πρώτο λόγο.

Ο ίδιος για τις προκλήσεις της Τουρκίας, σημείωσε ότι πρέπει να δούμε και με όρους οικονομίας την υπόθεση, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να απαντάει με πομφόλυγες μικρομεγαλισμού, όπως ο Υπουργός Άμυνας, αλλά με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα προάσπισης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Το δίδαγμα που μας κληροδότησε το Ναυαρίνο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Ο δρ. Μελέτης Μελετόπουλος, μιλώντας πρόσφατα στην Παλαιά Βουλή επί τη 197η επετείω της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ανεφέρθη διεξοδικώς στα αίτια που προεκάλεσαν την λυτρωτική για το ελληνικόν έθνος ναυμαχία στο Ναυαρίνο (20 Οκτωβρίου 1827 με το παλαιόν ημερολόγιον). Απέδειξε ότι η αναμέτρηση με τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο ήταν αναπόφευκτη και όχι τυχαία, διότι, όπως είπε στον Ιμπραήμ ο επικεφαλής ναύαρχος Εδουάρδος Κώδριγκτον, εισερχόμενος στον όρμο του Ναυαρίνου με την ναυαρχίδα «Ντάρτμουθ»: «Ήλθον ίνα δώσω διαταγάς και όχι να λάβω»!

Πράγματι, αρχομένου του 1927, η άφιξη του Βρετανού πρεσβευτού στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορτ Κάννινγκ διεμήνυσε στην Υψηλή Πύλη το αγγλορωσσικό πρωτόκολλο του 1826 δια ανακωχή των εχθροπραξιών μεταξύ των εμπολέμων Ελλήνων και Τουρκοαιγυπτίων στην Πελοπόννησον και Ρούμελη. Ο σουλτάνος την απέρριψε ως ένα «λευκό χαρτί» και έδωσε εντολή στον Ιμπραήμ να αποβιβασθή και καταστρέψει την Ύδρα – την τότε θεωρουμένη ως «Μικρά Αγγλία». Όμως, το Χουάητ Χώλλ εν Λονδίνω, υπό τον νέο πρωθυπουργόν Γεώργιον Κάννινγκ είχε άλλες σκέψεις, όπως προκύπτουν από στοιχεία που προσεκόμισε ο δρ. Μελετόπουλος.

Αντιλαμβανομένη η αγγλική εξωτερική πολιτική ότι η τυχόν επικράτηση του Αλβανού Μεχμέτ Αλή (προβλέπτου της Αιγύπτου και πατρός του Ιμπραήμ) στην Ελλάδα υπήρχε κίνδυνος εν συνεχεία καταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Αιγυπτίους και συνεπώς επεμβάσεως της Ρωσίας. Οπότε ο ακρογωνιαίος λίθος της αγγλικής πολιτικής συγκρατήσεως των Ρώσων όπως μη εξέλθουν σε «θερμά νερά» (της Μεσογείου) θα κατέρρεε. Έτσι απεφασίσθη η καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο.

Στ. Χριστακόπουλος: Ανάγκη μίνιμουμ εθνικής συνεννόησης στα εξωτερικά θέματα

Νέα Κρήτη

Ο Ερντογάν μιλάει για πόλεμο , δεν μπορεί να εθελοτυφλούμε

Σε μια περίοδο που η στρατηγική επιλογή της Τουρκίας, είναι οι αναβαθμισμένες προκλήσεις και διεκδικήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, με την Αλβανία επίσης υποκινούμενη από την Τουρκία να επιδεινώνει τις σχέσεις της με τη χώρα μας και το Σκοπιανό να είναι σε «βάλτο» , η μίνιμουμ εθνική συνεννόηση , είναι όρος επιβίωσης για την χώρα στην εξωτερική πολιτική, λέει ο διευθυντής σύνταξης στο «Ποντίκι» στον 98.4.

Ο Ερντογάν το λέει και επίσημα ότι είναι έτοιμος για πόλεμο, σε ότι θεωρεί ως εθνικά του συμφέροντα σε Αιγαίο και Κύπρο, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς ως δύναμη αποτροπής για να μην φτάσουμε σε πόλεμο, λέει ο δημοσιογράφος Σταύρος Χριστακόπουλος.

Στην υπόθεση των δύο ελλήνων στρατιωτικών, υποστηρίζει ότι έγκριτοι τούρκοι αντιφρονούντες δημοσιογράφοι, δηλώνουν πως ο Ερντογάν, δεν το ταυτίζει με τους 8 τούρκους αξιωματικούς, αλλά με συμμετοχή της χώρας του στην ίδρυση τζαμιού στην Αθήνα ή με επιπλέον παραχωρήσεις στην μειονότητα της Θράκης.

Σε μια περίοδο που η στρατηγική επιλογή της Τουρκίας, είναι οι αναβαθμισμένες προκλήσεις και διεκδικήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, με την Αλβανία επίσης υποκινούμενη από την Τουρκία να επιδεινώνει τις σχέσεις της με τη χώρα μας και το Σκοπιανό να είναι σε «βάλτο» , η μίνιμουμ εθνική συνεννόηση , είναι όρος επιβίωσης για την χώρα, υποστήριξε.