Νέες λεπτομέρειες είδαν το φως της δημοσιότητας στις 20 Ιουλίου από τις ιστοσελίδες Euractiv και Heard in Europe σχετικά με την περίφημη πρόταση του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως γραπτά είχε διατυπωθεί στις 10 Ιουλίου. (Εδώ το πλήρες κείμενο) Η πρόταση του Σόιμπλε, που σε όλη την Ευρώπη πρέπει να είναι ο πλέον …δημοφιλής και …αξιαγάπητος γερμανός μετά τον Αδόλφο Χίτλερ, προέβλεπε πως αν η Ελλάδα δεν αποδεχθεί ένα βαρύ πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν κι η μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας αξίας 50 δισ. ευρώ σε ένα ίδρυμα με έδρα το Λουξεμβούργο, τότε θα πρέπει να μας προσφερθεί μια προσωρινή έξοδο από την ευρωζώνη (τον όρο τάιμ άουτ χρησιμοποιεί το επίσημο έγγραφο), «με πιθανή αναδιάρθρωση του χρέους αν είναι αναγκαίο στο πλαίσιο της Λέσχης του Παρισιού… Η λύση της προσωρινής διακοπής θα πρέπει να συνοδεύεται από την υποστήριξη της Ελλάδας ως μέλους της ΕΕ και του ελληνικού λαού», συνέχιζε η πρόταση.
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Οι νεώτερες πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν θέλουν τον Σόιμπλε να πρότεινε στον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη κι ένα πακέτο, εν είδει μπόνους, ύψους 50 δισ. ευρώ με το οποίο να ξαναστηθεί στα πόδια του το τραπεζικό σύστημα. Τα χρήματα αυτά θα προέρχονταν από δύο πηγές: Τα 35 δις. ευρώ θα ήταν κοινοτικές επιδοτήσεις που έχει να λαβαίνει η Ελλάδα μέχρι το 2020 και τα υπόλοιπα 15 δις. ευρώ κέρδη της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα.
Η σημασία της συζήτησης των σχεδίων του Σόιμπλε είναι διπλή. Αρχικά, γιατί η ντόπια διαπλοκή ταύτισε τις προτάσεις εξόδου από το ευρώ που έχουν κατατεθεί όλα τα τελευταία χρόνια με το σχέδιο του Σόιμπλε. Έτσι, οι υπέρμαχοι του Grexit βρέθηκαν να απολογούνται για τα σχέδια της δυτικογερμανικής βιομηχανικής ελίτ. Ο δεύτερος λόγος που επιβάλλει τη συζήτηση των σχεδίων του Σόιμπλε απορρέει από το γεγονός ότι ουδέποτε αποσύρθηκαν. Η επιλογή της πρώτης εναλλακτικής (βαριά μέτρα λιτότητας) δεν εγγυάται ότι αυτά θα αποδώσουν τα αναμενόμενα, ούτε ότι θα υπάρχει το κατάλληλο πολιτικό κλίμα που θα επιτρέψει την ψήφιση και την εφαρμογή τους. Σε ένα τέτοιο, καθόλου αμελητέο ενδεχόμενο η πρόταση του Σόιμπλε θα τεθεί ξανά στο τραπέζι. Κι αυτή άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που προτάθηκε η οικειοθελής αποχώρηση της Ελλάδας από το νομισματικό Νταχάου του ευρώ. Ανθεί η φημολογία ότι τα ίδιο είχε προταθεί και το Σεπτέμβριο του 2011, στον Β. Βενιζέλο, υπουργό Οικονομικών τότε του Γ. Παπανδρέου.
Η ΕΕ όργανο της Γερμανίας
Αρχικά, η πρόταση του Σόιμπλε είναι δηλωτική του ολοκληρωτισμού που επικρατεί στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αρμόδια όργανα και διαδικασίες που τυπικά αποφασίζουν τέτοιας βαρύνουσας σημασίας θέματα κι αναφέρεται στην Ελλάδα, που τυπικά είναι εξ ίσου ισότιμο μέλος με τη Γερμανία, σα να είναι γερμανικό κρατίδιο. Η πρότασή του επιβεβαιώνει ότι η ευρωζώνη κι η ΕΕ (που για πολλούς ακόμη και τώρα καταστέλλουν κι εκτονώνουν τις επιθετικές επεκτατικές βλέψεις της Γερμανίας) είναι τυφλά όργανα της Γερμανίας κι εργαλεία αναβάθμισης της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής επιρροής στην ήπειρο.
Επί της ουσίας, η πρόταση του Σόιμπλε ως σύνολο δεν συνοδεύεται από κανένα από τα οφέλη που πράγματι θα είχε η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη εάν και μόνο εάν αποφασιζόταν και υλοποιούταν με όρους κυρίαρχου κράτους. Η πρόταση του Σόιμπλε μόνο νέα δεινά θα φέρει, όπως υπονοεί κι η «γενναιόδωρη» πρόταση για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.
Ταυτόχρονα μάλιστα με την ανθρωπιστική βοήθεια προτείνεται κι η παροχή τεχνικής βοήθειας, παραπέμποντας στους γκαουλάιτερ της Τασκ Φορς, που κυκλοφορούσαν σε όλη την δημόσια διοίκηση σαν δυνάμεις κατοχής προσφέροντας, θεωρητικά, την τεχνογνωσία τους. Πρακτικά, η πολυμελής αντιπροσωπεία της Τασκ Φορς από το Σεπτέμβριο του 2011 που ξεκίνησε τις εργασίες της στην Ελλάδα (χωρίς να λείπουν όλα αυτά τα χρόνια και σκάνδαλα που οδήγησαν σε παραιτήσεις μελών της) μεριμνούσε κι επέβαλλε την πολιτική των περικοπών που ζητούσε η Τρόικα. Επομένως και με το «τάιμ άουτ» του Σόιμπλε η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι μια υποβαθμισμένη αποικία του Τέταρτου γερμανικού Ράιχ.
Κηδεμονία στο διηνεκές
Επίσης στο εσωτερικό της Ελλάδας η φτώχεια κι η πείνα θα θερίζουν. Παραμένοντας η Ελλάδα μέλος της ΕΕ, θα εφαρμόζονται αυτόματα όλες εκείνες οι προβλέψεις για τα υπερχρεωμένα μέλη της, που σημαίνουν επιτήρηση και μνημόνια στο διηνεκές. Αναφέρονται για παράδειγμα στον κανονισμό υπ. αρ. 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 «για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών στη ζώνη του ευρώ τα οποία αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα» τα ακόλουθα στο άρθρο 14, με τίτλο «Άσκηση εποπτείας μετά το πρόγραμμα»: «Τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ, ή το ΕΤΧΣ». Αναφέρει μάλιστα ο κανονισμός αμέσως μετά πως «το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να παρατείνει την άσκηση εποπτείας μετά το πρόγραμμα σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα του οικείου κράτους μέλους». Τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία και σχολεία επομένως, μαζί κι οι ταπεινώσεις που συνοδεύουν το καθεστώς κηδεμονίας θα συνεχίσουν να είναι εδώ και μετά το Grexit αλα Σόιμπλε.
Ο σημαντικότερος ωστόσο λόγος για τον οποίο το σχέδιο του Σόιμπλε είναι αντιλαϊκό, δυσφημίζοντας σε τελική ανάλυση την ριζοσπαστική πρόταση εξόδου από το ευρώ και ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας καθώς την προσαρμόζει στα συμφέροντα του γερμανικού επεκτατισμού, σχετίζεται με την τύχη του δημόσιου χρέους. Η υπαγωγή στη Λέσχη του Παρισιού προκρίνεται, όπως αναφέρει το κείμενό του, επειδή η αναδιάρθρωση του χρέους δεν επιτρέπεται με βάση το άρθρο 125 της ιδρυτικής συνθήκης της ΕΕ (Treaty on the Functioning of the European Union). Η ανακολουθία εδώ είναι εξόφθαλμη καθώς η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2012 έγινε χωρίς να ανασταλεί η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ, ενώ αν είναι έτσι τότε πρέπει να γίνει «τάιμ άουτ» κι από την ΕΕ όχι μόνο την ευρωζώνη…
Επί της ουσίας, με την παραπομπή της Ελλάδας στη Λέσχη του Παρισιού, που έχει την ευθύνη να αναδιαρθρώνει διακρατικά χρέη (αντίθετα με τη Λέσχη του Λονδίνου που λειτουργεί κι αυτή προς όφελος των πιστωτών αναλαμβάνοντας όμως τα χρέη των κρατών προς ιδιώτες πιστωτές) υποδεικνύεται μια εξ ίσου αντιλαϊκή λύση με το PSI. Κι αυτό συμβαίνει όταν με την Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής (εδώ το σχετικό κείμενο), το ελληνικό κράτος δικαιούται να προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του δημοσίου χρέους του, απαλλάσσοντας την ελληνική κοινωνία για πάντα από το άχθος της εξυπηρέτησης ενός χρέους που αποδεδειγμένα είναι παράνομο, αθέμιτο, απεχθές και επονείδιστο! Η λύση επομένως για το χρέος δεν μπορεί να είναι ξανά μια αναδιάρθρωση του με ευθύνη των πιστωτών που θα συνοδεύεται από τιμωρητικά αντιλαϊκά μέτρα και θα καταλήξει σε υπερχρέωση, όπως σταθερά συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά η διαγραφή του με όρους κυρίαρχους κράτους, παρά κι ενάντια στα γερμανικά σχέδια. Τίποτε λιγότερο…
Πηγή leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου