Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας; Μεγάλη κουβέντα είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός! Αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται – τουλάχιστον προς το παρόν. Οι όποιες επιτυχίες έχουν σημειωθεί σχεδόν αποκλειστικά στα δημοσιονομικά, και όχι στην πραγματική οικονομία. (Δεδομένο που κατά κάποιον τρόπο ανακυκλώνει τη διαρθρωτική παθογένεια του κρατισμού.) Και ούτε καν στα δημοσιονομικά στο σύνολό τους, αλλά κυρίως στο σκέλος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Η υπεραπόδοση της οικονομίας θα ήταν αληθινή αν είχε σημειωθεί θεαματική πρόοδος στα μεγέθη της απασχόλησης, των επενδύσεων -ιδιωτικών και δημόσιων-, στην εξωστρέφεια, την έρευνα και την καινοτομία, στην πιστωτική επέκταση των τραπεζών. Και πάνω απ’ όλα στην ανάπτυξη, που περικλείει όλα τα παραπάνω.
Μιλώντας όμως για υπεραπόδοση, έστω και μελλοντική, αναπόφευκτα επανερχόμαστε στο Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης, που βρισκόταν στην ατζέντα του προχθεσινού άτυπου Eurogroup (με τη σημασία -αλλά και την ατυχή προϊστορία- του οποίου έχουμε ξαναασχοληθεί).
Σχέδιο ολιστικό αρέσκεται να το αποκαλεί η κυβέρνηση, επιχειρώντας να επαυξήσει τη βαρύτητά του. Σχέδιο που εξακολουθεί να αποτελεί για την ελληνική κοινωνία επτασφράγιστο μυστικό, μολονότι από καιρό έχει υποβληθεί στα ευρωπαϊκά όργανα. Τα οποία πάντως δεν φαίνεται να έχουν δείξει ιδιαίτερο ενθουσιασμό για το περιεχόμενό του – χωρίς αυτό να είναι απαραιτήτως κακό.
Αυτό που είναι όντως καταδικαστικό είναι πως έχει συνταχθεί ερήμην της κοινωνίας. Πόσο «ολιστικό» μπορεί να είναι ένα σχέδιο το οποίο δεν έχει τύχει εκτεταμένης διαβούλευσης από τις κοινωνικές δυνάμεις που θα κληθούν να το εφαρμόσουν; Ένα σχέδιο ανάπτυξης που συντάχθηκε ερήμην των εργαζομένων, των επιχειρηματιών, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του επιστημονικού δυναμικού, των κομμάτων (όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά ουσιαστικά και της συμπολίτευσης);
Εκτός αν η κυβέρνηση το βλέπει απλώς, παρά τις τυμπανοκρουσίες, σαν άλλο ένα μίζερο προαπαιτούμενο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου