Μπορούμε!

analyst

Είναι μάλλον θετικό το ότι οι PODEMOS δεν κέρδισαν τις εκλογές οδηγώντας τη χώρα τους στην καταστροφή, αν μη τι άλλο λόγω της απειρίας τους – ενώ προσέφεραν και προσφέρουν πολύ περισσότερα στην Ισπανία, από ότι εάν είχαν ανέλθει στην εξουσία.

του Ιάκωβου Ιωάννου

Άποψη

Αρκετοί υποστηρίζουν πως οι PODEMOS (=μπορούμε) στην Ισπανία απέτυχαν, αφού παρά τη ραγδαία άνοδο των εκλογικών ποσοστών τους στο 20% μόλις ένα χρόνο μετά την ίδρυση τους, δεν κατάφεραν τελικά να κερδίσουν τις εκλογές – πιθανότατα επειδή ο συνεργάτης τους στην Ελλάδα που ανήλθε στην εξουσία, το ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε τη χώρα αμέσως μετά την πρωτοφανή κυβίστηση του σε μία καταστροφική τρίτη δανειακή σύμβαση, δολοφονώντας την τελευταία ελπίδα των Ελλήνων και επιβαρύνοντας τους με ένα τεράστιο κόστος. Υπενθυμίζουμε εδώ πως το βασικό μήνυμα τους προς τους Ισπανούς σε ελεύθερη μετάφραση ήταν το εξής:

«Θέλουμε να αναδιαρθρωθεί το δημόσιο χρέος μας. Οι Πολίτες οφείλουν να αποφασίσουν ποιό μέρος των χρεών μας θα πληρώσουν και ποιό ίσως όχι – επειδή ένα μέρος των χρεών δημιουργήθηκε από ορισμένους λίγους που ήθελαν να πλουτίσουν εις βάρος των άλλων. Αμέσως μετά θα προβούμε στην ονομαστική διαγραφή του, λέγοντας στους πιστωτές μας τα παρακάτω: Δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, όταν οι άνθρωποι γίνονται συνεχώς φτωχότεροι».

Η δήλωση τους αυτή τους κατέστησε γρήγορα το πιο αγαπημένο κόμμα των Ισπανών στις δημοσκοπήσεις. Εν τούτοις, μετά την εκλογική τους αποτυχία και το κακό ελληνικό παράδειγμα, το οποίο κατέστρεψε την οικονομία μας ενώ μας εξευτέλισε διεθνώς, οι PODEMOS δεν αναφέρονται πια καθόλου σε διαγραφή χρέους. Αντίθετα η πόλη που συγκυβερνούν, η Μαδρίτη, εξοφλεί τα χρέη της με έναν τέτοιο ρυθμό, όσο καμία άλλη στην Ισπανία – αφού οι υποχρεώσεις της μειώνονται κατά 1 δις € κάθε χρόνο, πιθανότατα επειδή η παρουσία του νεαρού κόμματος εμποδίζει τη διαφθορά των παλαιοτέρων που φοβούνται πια να χρηματιστούν (δυστυχώς ούτε εδώ τα κατάφεραν τα ελληνικά κόμματα- παρά το ότι δεν χρειάζεται εξυπνάδα, αλλά απλά εντιμότητα).

Δεν είναι όμως το μοναδικό που πέτυχαν οι PODEMOS, αφού κατάφεραν επί πλέον να μην έχουν το μονοπώλιο στην πολιτική τα παραδοσιακά κόμματα – με αποτέλεσμα οι Ισπανοί ψηφοφόροι να μην είναι πια υποχρεωμένοι να επιλέγουν τη λιγότερο χειρότερη από δύο κακές λύσεις, το μη χείρον βέλτιστο.

Εκτός αυτού έχουν επιτύχει μία ηθική αλλαγή, με την έννοια πως κανένα κόμμα δεν είναι πλέον σε θέση να προτείνει κάποιον υποψήφιο, ο οποίος θα έχει κατηγορηθεί για διαφθορά – οπότε οι Πολίτες ανάκτησαν το ενδιαφέρον τους για την πολιτική, ενώ ενισχύθηκε η νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος. Μπορεί λοιπόν

(α) να άργησαν να καταλάβουν πώς λειτουργεί η Βουλή, ότι δεν πρόκειται για φίλους και εχθρούς αλλά για διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς (κάτι που δυστυχώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη τα ελληνικά κόμματα), καθώς επίσης ότι,

(β) η πολιτική δεν περιορίζεται στην επικοινωνία, ενώ δεν μπορεί να διαχωρίζονται ούτε οι δημοσιογράφοι σε εχθρούς και φίλους, αλλά τελικά κάτι κατάφεραν – ενώ οι δήλωση τους, σύμφωνα με την οποία «υπάρχει μία αλήθεια που οι εκλογείς δεν καταλαβαίνουν, αλλά εμείς θα τους την εξηγήσουμε», δεν είναι καθόλου εκτός τόπου και χρόνου.

Στα πλαίσια αυτά, είναι μάλλον θετικό το ότι οι PODEMOS δεν κέρδισαν τις εκλογές, οδηγώντας τη χώρα τους στην καταστροφή, αν μη τι άλλο λόγω της απειρίας τους – ενώ προσέφεραν και προσφέρουν πολύ περισσότερα στην Ισπανία, από ότι εάν είχαν ανέλθει στην εξουσία.

Δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν δείξαμε το 2015 ανάλογη ωριμότητα με τους Ισπανούς, αν και αυτοί είχαν την τύχη να παραδειγματιστούν από τα δικά μας λάθη – κάτι που φυσικά θα μπορούσε να διορθωθεί στο μέλλον, ενδεχομένως εάν εμφανιζόταν μία έντιμη πολιτική κίνηση που δεν θα ήθελε να καρπωθεί τα οφέλη της εκλογής της στη Βουλή, αλλά να βοηθήσει πραγματικά την πατρίδα της (αν και δεν έχουμε τεκμηριωμένες ελπίδες).

Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα είμαστε πιο αισιόδοξοι για το μέλλον της Ελλάδας, αφού ασφαλώς μπορούμε να τα καταφέρουμε παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί μετά τα συνεχή μνημόνια, το έγκλημα του PSI, την τρίτη δανειακή σύμβαση κοκ. – επειδή η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα, με πολύ ικανούς ανθρώπους, μοναδικό πρόβλημα της οποίας είναι η απίστευτη κομματική διαφθορά.