«Στην 30χρονη ιστορία μου στην DEA και σε σχετικές υπηρεσίας, οι πιο πολλές έρευνές μου στράφηκαν στη CIA».(Ντένις Ντέιλ, πρώην διοικητής ομάδας της DEA (1)
Σημαντικό όπλο στα χέρια της κάθε εξουσίας και του κάθε κράτους είναι τα ναρκωτικά. Οι δόλιοι διακινητές, προπαγανδιστές και έμποροι δεν θα μπορούσαν να σταθούν ούτε λεπτό χωρίς την πολιτική κάλυψη που τους παρέχεται. Πολλές φορές, μάλιστα, αναδεικνύονται και σε παράγοντες που ρυθμίζουν τα της πολιτικής ή κοινωνικής ζωής.
Με το χρυσοφόρο αυτό εργαλείο τα κράτη μπορούν να διαχειρίζονται σημαντικές υποθέσεις που έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση εσωτερικών ή εξωτερικών τους προβλημάτων.
Κάθε συζήτηση και πληροφορία αντιμετωπίζεται, τις περισσότερες φορές, με την σιωπή και την οργανωμένη προσπάθεια απομόνωσης και συκοφαντίας. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του δημοσιογράφου Γκάρι Γουέμπ, ο οποίος αποκλείστηκε από όλα τα μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά) επειδή είχε το θάρρος να μιλήσει για τη σχέση της CIA και άλλων υπηρεσιών με την διακίνηση και το εμπόριο ναρκωτικών. Ο Γκάρι Γουέμπ αυτοκτόνησε στις 9 Δεκεμβρίου του 2004, προδομένος ακόμα κι από τους στενούς συνεργάτες του στη San Jose Mercury.
Τον Αύγουστο του 1996, η San Jose Mercury (SJM) ξεκίνησε μια εκτενή σειρά άρθρων για τη σύνδεση της CIA με την επιδημία κρακ στο LA (Λος Άντζελες). Αν και «δημοφιλή» έντυπα όπως η Washington Post, οι New York Times και οι Los Angeles Times υποβάθμιζαν αυτές τις αναφορές, τα βασικά συστατικά της ιστορίας δεν ήταν καινούργια: ο στρατός της CIA, οι Κόντρας, που πολεμούσαν την αριστερή κυβέρνηση της Νικαράγουας, το γύρισαν στην εισαγωγή κόκας στις ΗΠΑ, με την προστασία της CIA, για να κερδίσουν λεφτά για στρατιωτική και προσωπική χρήση.
Το ιδιαίτερο σ’ αυτά τα άρθρα ήταν α) ότι εμφανίστηκαν σε «επιφανή» καθημερινή εφημερίδα και όχι σε εναλλακτικό τύπο, και β) ότι παρακολούθησαν τη διαδρομή της κόκας στο κέντρο του LA, στα χέρια των Crips και Bloods (συμμορίες του LA: ΣτΜ), την ώρα που τα βαποράκια σκεφτόντουσαν πως θα είναι οι τιμές «λογικές»: αλλάζοντας την ακριβή λευκή σκόνη σε σβώλους κρακ που θα καπνίζονταν σε φτηνή τιμή.
Οι ντήλερ των Κόντρας, κυρίως ο Όσκας Ντανίλο Μπλάντον και το αφεντικό του Χουάν Νόργουιν Μενέσες, από την άρχουσα τάξη της Νικαράγουας, λειτουργούσαν στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο και πούλησαν τόνους κόκας –ναρκωτικό που δεν μπορούσε πριν να αποκτηθεί στις μαύρες γειτονιές– στις συμμορίες του LA. Μετά διοχέτευσαν εκατομμύρια δολάρια στον σκοπό των Κόντρας, ανοίγοντας το δρόμο στο κρακ, που έκανε «μπαμ» στους δρόμους του LA και σε άλλες πόλεις, βοηθώντας τις συμμορίες να αγοράσουν αυτόματα όπλα, πολλές φορές από τον ίδιο τον Μπλάντον.
Το βασικό αντεπιχείρημα ήταν ότι αν αυτό το σενάριο ήταν αλήθεια, δεν αποδείκνυε συμμετοχή της CIA, ή ότι είχε κάποια γνώση. Πάντως, για να φτάσουν σ’ αυτό το συμπέρασμα, έπρεπε να αγνοήσουν στοιχεία της SJM, όπως τα ακόλουθα:
α) Οι πτήσεις με κόκα από την Κεντρική Αμερική προσγειώνονταν ατιμώρητα σε διάφορες τοποθεσίες στις ΗΠΑ, ακόμα και σε βάση της αμερικανικής αεροπορίας στο Τέξας. Το 1985, ένας πράκτορας της DEA ανέφερε στα κεντρικά τις λεπτομέρειες μιας πτήσης κόκας από το Ελ Σαλβαδόρ στις ΗΠΑ. Η DEA δεν έκανε τίποτα άλλο από το να τον διώξει από την υπηρεσία (2).
β) Όταν ο Μπλάντον συνελήφθη το 1986, –αφού το Κογκρέσο έγκρινε και πάλι την χρηματοδότηση των Κόντρας–, και παραδέχτηκε εγκλήματα που έστειλαν άλλους σε ισόβια, το Υπουργείο Δικαιοσύνης τον άφησε ελεύθερο χωρίς όρους, ύστερα από 28 μήνες κράτησης και τον αποζημίωσε με το ποσό των 166.000 δολαρίων.
γ) Σύμφωνα με νομική αναφορά του 1990, σε δίκη για αστυνομική διαφθορά: σε επιδρομή του 1986 στον άνθρωπο που «ξέπλενε» τα λεφτά του Μπλάντον, η αστυνομία απέκρυψε διάφορα έγγραφα που συνέδεαν την αμερικανική κυβέρνηση με τη διακίνηση κόκας και το ξέπλυμα χτημάτων για λογαριασμό των Κόντρας. Προσωπικό της CIA εμφανίστηκε στην αστυνομία μέσα σε 48 ώρες από την επιδρομή και αφαίρεσε τα κατασχεθέντα έγγραφα. Αυτή η υπόθεση κίνησε την προσοχή των ΜΜΕ το 1990, αλλά με απαίτηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ένας ομοσπονδιακός δικαστής διέταξε την παύση οιασδήποτε έρευνας.
δ) Ο Μπλάντον στη συνέχεια έγινε πληροφοριοδότης της DEA. Όταν κατέθεσε το 1996 σαν μάρτυρας κατηγορίας, οι εισαγγελείς έβγαλαν εντολή απαγόρευσης οποιασδήποτε έρευνας σχετικά με τους δεσμούς του με τη CIA.
ε) Αν και ο Μενέσες υπάρχει στη λίστα της DEA σαν βαρόνος των ναρκωτικών και έχει εμπλακεί σε 45 διαφορετικές υποθέσεις από το 1974, ζούσε ανοιχτά και δημόσια στην Καλιφόρνια μέχρι το 1989 και δεν πέρασε ούτε μια μέρα σε αμερικανική φυλακή. Η DEA, τα Τελωνεία και η Αστυνομία του LA, και το Γραφείο Ναρκωτικών της Καλιφόρνια έχουν παραπονεθεί ότι έχουν παρεμποδιστεί οι έρευνες γύρω απ’ αυτόν από τη CIA ή άλλες υπηρεσίες, που δεν κατονομάζονται.
στ) Ο Εισαγγελέας του Σαν Φρανσίσκο έδωσε πίσω σε συλληφθέντα Νικαραγουανό ντήλερ τα 36.000 δολάρια που βρέθηκαν πάνω του. Τα λεφτά επιστράφηκαν δύο μέρες μετά αφ’ ότου δύο ηγέτες των Κόντρας έστειλαν γράμμα στο δικαστήριο, όπου δήλωναν ότι οι δύο συλληφθέντες είχαν τα χρήματα για να «βοηθήσουν στην επαναφορά της δημοκρατίας στη Νικαράγουα». Τα γράμματα αυτά σφραγίστηκαν με την ψήφιση του Νόμου Απόρρητων Πληροφοριών, ενός νόμου που σχεδιάστηκε για να κρύβει πληροφορίες «εθνικής ασφαλείας» κατά τη διάρκεια δικών. Όταν ένας γερουσιαστής υποεπιτροπής των ΗΠΑ ζήτησε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης λεπτομέρειες για το θέμα, βρήκε μόνο τη σιωπή απέναντί του. «Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μάς απέτρεψε από το να έχουμε πρόσβαση σε ανθρώπους, αρχεία, οτιδήποτε» θυμάται ο Τζακ Μπλαμ, πρώην αρχηγός συμβουλίου της υποεπιτροπής του Κογκρέσου που ερευνούσε τυχόν εμπλοκή των Κόντρας στη διακίνηση κόκας. «Ήταν από τις πιο απογοητευτικές στιγμές που μπορώ να θυμηθώ»
Μια σύντομη αναδρομή της Εμπλοκής της CIA στη Διακίνηση Ναρκωτικών:
Γαλλία 1947 με 1951
Όπλα, λεφτά και πληροφορίες βοήθησαν τα συνδικάτα του εγκλήματος στην Κορσική για να αποδυναμώσουν τα εργατικά συνδικάτα της Μασσαλίας. Οι Κορσικανοί απέκτησαν πολιτική επιρροή και έλεγχο στα λιμάνια –ιδανικός όρος για την εγκαθίδρυση συνεργασίας με τη μαφία των ναρκωτικών. Έτσι, η Μασσαλία έγινε η πρωτεύουσα της ηρωίνης της Δύσης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα εργαστήρια ηρωίνης άνοιξαν στη Μασσαλία το 1951, λίγους μήνες αφού οι Κορσικανοί πήραν τον έλεγχο(3).
Αρχές της δεκαετίας του 1950, Νοτιοανατολική Ασία
Ο Εθνικιστικός Κινεζικός Στρατός, οργανωμένος από το CIA για να διεξάγει πόλεμο στην Κομμουνιστική Κίνα, έγινε ο βαρώνος του οπίου στο Χρυσό Τρίγωνο (Ταϊλάνδη, Λάος και τμήμα της Μπούρμα), τη μεγαλύτερη πηγή οπίου και ηρωίνης. Η Air America, βασική αεροπορική εταιρεία της CIA, πετούσε τα ναρκωτικά πάνω από όλη τη Νοτιοανατολική Ασία(4).
Δεκαετία του ’50 με ’70, Ινδοκίνα
Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης στο Λάος και σε άλλα τμήματα της Ινδοκίνας, η Air America πετούσε το όπιο και την ηρωίνη σε όλη την περιοχή. Πολλοί φαντάροι έγιναν χρήστες. Ένα εργαστήριο χτίστηκε στα αρχηγεία της CIA στο βόρειο Λάος και βελτίωνε την ηρωίνη. Μετά από μια δεκαετία επεμβάσεων, η Νοτιοανατολική Ασία ήταν η πηγή του 70% του παγκόσμιου απαγορευμένου οπίου και ο βασικός προμηθευτής πρώτων υλών για την εκτινασσόμενη αγορά ηρωίνης στις ΗΠΑ(5).
Αυστραλία, 1973–80
Η Τράπεζα Nugan Hand στο Σίδνεϋ ήταν μια τράπεζα της CIA σε όλα τα επίπεδα, εκτός από το όνομα. Υπάλληλοί της ήταν στρατηγοί των ΗΠΑ, ναύαρχοι και πράκτορες της CIA, ανάμεσά τους και ο πρώην Διοικητής Γουίλιαμ Κόλμπι, που ήταν επίσης ένας από τους δικηγόρους της. Με παραρτήματα σε Σαουδική Αραβία, Ευρώπη, Νοτιοανατολική Ασία, Νότια Αμερική και στις ΗΠΑ, η τράπεζα Nugan Hand χρηματοδότησε το εμπόριο ναρκωτικών, το ξέπλυμα χρήματος και το διεθνές εμπόριο όπλων. Το 1980, μετά από κάποιους περίεργους θανάτους, η τράπεζα κατέρρευσε, με 50 εκ. δολάρια χρέος(6).
Παναμάς. Δεκαετία του ’70 και του ’80
Για πάνω από μια δεκαετία, ο ισχυρός άντρας του Παναμά Μανουέλ Νοριέγκα, ήταν ένας καλά πληρωμένος συνεργάτης της CIA. Οι αρχές των ΗΠΑ που ήταν υπεύθυνες για την «καταπολέμηση των ναρκωτικών» ήξεραν ήδη από το 1971 ότι ο στρατηγός ήταν βαθιά χωμένος στο ντήλινγκ ναρκωτικών και στο ξέπλυμα. Ο Νοριέγκα βοηθούσε τις πτήσεις που διακινούσαν «ναρκωτικά με αντάλλαγμα όπλα» για τους Κόντρας, παρέχοντας προστασία και πιλότους, όπως και καταφύγια για τα καρτέλ, και εχέμυθες τραπεζικές διαδικασίες. Αξιωματούχοι των ΗΠΑ, ανάμεσά τους και ο τότε Διευθυντής της CIA Γουίλιαμ Γουέμπστερ και πολλοί της DEA, έστελναν στον Νοριέγκα γράμματα υποστήριξης και θαυμασμού για τις προσπάθειές του να καταπολεμήσει τη διακίνηση ναρκωτικών! Αναφέροντας φυσικά στην ανταγωνιστική του δράση με τα καρτέλ του Μεντεγίν. Όταν οι συγκυρίες θέλησαν να τεθεί εκτός δράσης ο Νοριέγκα, η κυβέρνηση Μπους αναγκάστηκε να στραφεί εναντίον του, εισβάλλοντας στρατιωτικά στον Παναμά το Δεκέμβρη του 1989, απαγάγοντας τον στρατηγό και αποδίδοντας ψευδώς την επέμβαση ως «πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά». Η ειρωνεία είναι ότι η διακίνηση ναρκωτικών από τον Παναμά ουδέποτε σταμάτησε μετά την επέμβαση των ΗΠΑ(7).
Κεντρική Αμερική, Δεκαετία του ’80
Ο Ρήγκαν είχε «πωρωθεί» με την ιδέα να ρίξει την αριστερίστικη κυβέρνηση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα. Έτσι, ανεχόταν πλήρως τη διακίνηση ναρκωτικών, αφού οι ντήλερ υποστήριζαν τους Κόντρας. Το 1989, η Υποεπιτροπή της Γερουσίας για την Τρομοκρατία, τα Ναρκωτικά και τις Διεθνείς Επιχειρήσεις (επιτροπή Κέρι), ολοκλήρωσε μια 3χρονη έρευνα με το συμπέρασμα: «Υπάρχουν σαφείς αποδείξεις για τη διακίνηση ναρκωτικών μέσα από τις ζώνες πολέμου από μέλη, προμηθευτές, πιλότους, μισθοφόρους που δούλευαν για τους Κόντρας καθώς και από τους υποστηρικτές τους στην περιοχή». Αξιωματούχοι των ΗΠΑ που δρουν στην Κεντρική Αμερική απέφυγαν να εντοπίσουν το θέμα των ναρκωτικών για να μην διακινδυνεύσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις ενάντια στη Νικαράγουα… Σε κάθε περίπτωση, υπηρεσία ή υπηρεσίες των ΗΠΑ είχαν πληροφορίες για τη διακίνηση είτε κατά τη στιγμή της διακίνησης, ή αμέσως μετά. … Ανώτατοι πολιτικοί διαχειριστές των ΗΠΑ δεν ήταν άσχετοι με την ιδέα ότι τα λεφτά από ναρκωτικά ήταν μια τέλεια λύση για τα προβλήματα χρηματοδότησης των Κόντρας(8).
Στην Κόστα Ρίκα, που λειτούργησε ως το «Νότιο Μέτωπο» για τους Κόντρας (οι Ονδούρα ήταν το Βόρειο), υπήρχαν διάφορα δίκτυα CIA–Κόντρας που διακινούσαν ναρκωτικά, όπως αυτό του Τζον Χαλ, επιχειρησιακού πράκτορα της CIA, του οποίου οι φάρμες στα σύνορα Κόστα Ρίκα–Νικαράγουα χρησιμοποιήθηκαν από τους Κόντρας για επιχειρήσεις. Ο Χαλ και άλλοι υποστηρικτές των Κόντρας που συνδέονταν με τη CIA και πιλότοι ομαδοποιήθηκαν με το Τζορτζ Μοράλες, Κολομβιανό ντήλερ με έδρα το Μαϊάμι, ο οποίος παραδέχτηκε αργότερα ότι έδωσε 3 εκ. δολάρια μετρητά και πολλά αεροπλάνα σε ηγέτες των Κόντρας(9).
Το 1989, αφού η κυβέρνηση της Κόστα Ρίκα παρέπεμψε σε δίκη τον Χαλ για διακίνηση ναρκωτικών, αεροπλάνο μισθωμένο από τη DEA τον φυγάδευσε λαθραία από την Αϊτή στο Μαϊάμι. Οι ΗΠΑ επανειλημμένα αρνήθηκαν την έκδοσή του στην Κόστα Ρίκα για να δικαστεί(10).
Ένα άλλο δίκτυο με βάση στην Κόστα Ρίκα αποτελούνταν από μια ομάδα Κουβανο – Αμερικανών τους οποίους μίσθωσε η CIA σαν στρατιωτικούς εκπαιδευτές για τους Κόντρας, με προϋπηρεσία στη διακίνηση. Χρησιμοποιούσαν αεροπλάνα των Κόντρας και μια εταιρεία με γαρίδες με έδρα την Κόστα Ρίκα, που ξέπλενε χρήματα για τη CIA, για να μεταφέρουν κόκα στις ΗΠΑ(11).
Η Κόστα Ρίκα δεν ήταν η μόνη διαδρομή. Άλλοι σταθμοί στη λεωφόρο της κόκας –με άμεση σύνδεση με τη CIA– ήταν οι μυστικές υπηρεσίες της Γουατεμάλας, που «φιλοξένησαν» πολλούς ντήλερ, και η Αεροπορική Βάση του Ιλοπάνγκο στο Ελ Σαλβαδόρ, βασικός χώρος για την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ ενάντια στους αντάρτες της χώρας(12).
Οι Κόντρας παρείχαν και προστασία και υποδομή (αεροπλάνα, πιλότους, αεροδιάδρομους, αποθήκες, εταιρείες – βιτρίνα και τράπεζες) γι’ αυτά τα δίκτυα διακίνησης της CIA. Τουλάχιστον 4 αεροπορικές εταιρείες που διερευνούνται για διακίνηση ναρκωτικών υπέγραψαν συμβόλαια για μεταφορά μη φονικού υλικού στους Κόντρας(13). Η Southern Air Transport, «πρώην» ιδιοκτησίας της CIA, και αργότερα με συμβόλαια συνεργασίας με το Πεντάγωνο, συμμετείχε επίσης στη διακίνηση ναρκωτικών(14). Αεροπλάνα φορτωμένα με κόκα πετούσαν σε Φλόριδα, Τέξας, Λουιζιάνα και άλλες τοποθεσίες, όπως και σε στρατιωτικές βάσεις. Καθώς ήταν προορισμένες και σφραγισμένες για τους Κόντρας, αυτές οι αποστολές δεν ελέγχονταν. Όταν κάποια υπηρεσία δεν είχε ενημερωθεί και έκανε κάποια σύλληψη, ισχυρά πλοκάμια δρούσαν ώστε να αποσυρθούν οι υποθέσεις, να αθωωθούν οι εμπλεκόμενοι, να μειωθούν οι ποινές τους ή να απελαθούν(15).
Αφγανιστάν. Δεκαετία του 80’ με αρχές της δεκαετίας του ’90
Οι μουτζαχεντίν που υποστηρίζονταν από τη CIA διακινούσαν ναρκωτικά ενώ πολεμούσαν την κυβέρνηση που υποστηρίζονταν από τους Σοβιετικούς και τα σχέδιά της για αναμόρφωση της οπισθοδρομικής αφγανικής κοινωνίας. Ο βασικός πελάτης της Υπηρεσίας (CIA) ήταν ο Γκουλμπουντίν Χεκματιάρ, ένας από τους βαρόνους των ναρκωτικών στη διακίνηση και τη βελτίωση της ηρωίνης. Φορτηγά και μουλάρια που παρείχε η CIA, που κουβαλούσαν όπλα στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά οπίου στα εργαστήρια στα σύνορα Αφγανιστάν – Πακιστάν. Η παραγωγή έφτανε το 50% της ηρωίνης που χρησιμοποιούνταν στις ΗΠΑ και το 75% αυτής στην Ευρώπη. Αξιωματούχοι των ΗΠΑ παραδέχτηκαν το 1990 ότι απέτυχαν να ερευνήσουν ή να δράσουν ενάντια στις επιχειρήσεις διακίνησης από το φόβο να μην προσβάλλουν τους συμμάχους τους στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν(16). Το 1993, αξιωματούχος της DEA ονόμασε το Αφγανιστάν ως τη νέα Κολομβία του «κόσμου» των ναρκωτικών(17).
Αϊτή. Μέσα της δεκαετίας του ’80 με αρχές της δεκαετίας του ’90
Ενώ δούλευε για να διατηρήσει εξέχοντες στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες της Αϊτής στην εξουσία, η CIA έκλεινε τα μάτια στη διακίνηση των πελατών της. Το 1986, η Υπηρεσία προσέθεσε κι άλλα ονόματα στη μισθοδοσία της δημιουργώντας μια νέα οργάνωση στην Αϊτή, την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (SIN). Η SIN υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να καταπολεμήσει το εμπόριο κόκας, όμως οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της SIN συμμετείχαν στη διακίνηση, που στηρίχτηκε από κάποιους από τους στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες της Αϊτής(18).
Το κείμενο είναι του William Blum, συγγραφέα του «Killing Hope: U.S. Military and CIA Interventions Since World War II».
Μετάφραση–Απόδοση: Αναρχικός Πυρήνας ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
- Peter Dale Scott & Jonathan Marshall, Cocaine Politics: Drugs, Armies, and the CIA in Central America, Berkeley: U. of CA Press, 1991, σσ. x–xi.
- Celerino Castillo, Powder Burns: Cocaine, Contras and the Drug War, Mosaic Press, 1994, passim(=σε διάφορα μέρη του βιβλίου).
- Alfred W. McCoy, The Politics of Heroin in Southeast Asia, New York: Harper & Row, 1972, κεφάλαιο 2.
- Christopher Robbins, Air America, New York: Avon Books, 1985, κεφάλαιο 9; McCoy, passim.
- McCoy, κεφάλαιο 7; Robbins, σ. 128 και κεφάλαιο 9.
- Jonathan Kwitny, The Crimes of Patriots: A True Tale of Dope, Dirty Money and the CIA, New York: W.W. Norton & Co., 1987, passim; William Blum, Killing Hope: U.S. Military and CIA Interventions Since World War II, Maine: Common Courage Press, 1995, σ. 420, σημείωση 33.
- a) Scott & Marshall, passim. b) John Dinges, Our Man in Panama, New York: Random House, 1991, passim. c) Murray Waas, «Cocaine and the White House Connection», Los Angeles Weekly, Sept. 30–Oct. 6 and Oct. 7–13, 1988, passim. d) National Security Archive Documentation Packet: «The Contras, Cocaine, and Covert Operations» (Washington, D.C.), passim.
- «Kerry Report»: Drugs, Law Enforcement and Foreign Policy, a Report of the Senate Committee on Foreign Relations, Subcommittee on Terrorism, Narcotics and International Operations, 1989, σσ. 2, 36, 41.
- Martha Honey, Hostile Acts: U.S. Policy in Costa Rica in the 1980s, Gainesville: University Press of Florida, 1994.
- Martha Honey and David Myers, «U.S. Probing Drug Agent’s Activities in Costa Rica,» San Francisco Chronicle, August 14, 1991.
- Honey, Hostile Acts.
- Frank Smyth, «In Guatemala, The DEA Fights the CIA», New Republic, June 5, 1995; Martha Honey, «Cocaine’s Certified Public Accountant,» two–part series, The Source, August and September, 1994; Blum, σ. 239.
- Kerry report, passim.
- Scott & Marshall, σσ. 17–18.
- Scott & Marshall, passim; Waas, passim; NSA, passim.
- Blum, σ. 351; Tim Weiner, Blank Check: The Pentagon’s Black Budget, New York: Warner Books, 1990, σσ. 151–2.
- Los Angeles Times, Aug. 22, 1993.
- New York Times, Nov. 14, 1993; The Nation, Oct. 3, 1994, σ. 346.
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 81, Μάρτιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου