Μια πρωτοφανής γεωπολιτική ανατροπή

ardin-rixi

Της Συνταξης της Ρήξης (φ. 137)

Η μη χορήγηση βίζας σε Τούρκους ταξιδιώτες στις ΗΠΑ και η συνάντηση Τσίπρα-Τραμπ, αποτελούν τα τελευταία επεισόδια μιας μεγάλης γεωπολιτικής ανατροπής που με κυριολεκτικά υπερηχητικές ταχύτητες λαμβάνει χώρα στη Μ. Ανατολή.

Όλα ξεκίνησαν με τη λεγόμενη Αραβική Άνοιξη που προκάλεσε την Τουρκία του Νταβούτογλου και του Ερντογάν να συνταχθεί ανοικτά με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και να επιταχύνει την ισλαμοποίηση της τουρκικής πολιτικής. Στην ίδια κατεύθυνση, η Τουρκία οδηγήθηκε σε γενικευμένη αντιπαράθεση με τη Συρία και με την Αίγυπτο, ενώ οξύνθηκαν και οι σχέσεις της με τη Ρωσία και το Ιράν. Παράλληλα, ενίσχυσε το Ισλαμικό Κράτος και την αλ Κάιντα στη λογική της δημιουργίας ενός σουνιτικού διαδρόμου από τη Σ. Αραβία μέχρι την Τουρκία, διασπώντας τον σιιτικό διάδρομο που αρχίζει από το Ιράν και μέσω Ιράκ και Συρίας έφθανε στη Χεσμπολάχ.

Όμως, το μόνο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, ήταν να ενισχυθεί η παρουσία της Ρωσίας, να διαρραγεί ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ, και κυρίως, να αναπτυχθεί η κουρδική παρουσία και στην υπό αποσύνθεση Συρία. Η Τουρκία είχε αποτύχει σε όλα τα μέτωπα. Έφθασε στα πρόθυρα ανοικτής σύγκρουσης με τη Ρωσία, οι Κούρδοι απειλούσαν να φθάσουν μέχρι τη Μεσόγειο, ενώ και το Ισλαμικό Κράτος που άρχισε να ηττάται εστράφη και εναντίον της ίδιας της Τουρκίας. Το αποκορύφωμα υπήρξε το πραξικόπημα του καλοκαιριού του 2016, το οποίο εάν δεν υποκινήθηκε από Ισραηλινούς και Αμερικανούς είχε τη στήριξή τους ενώ πιθανότατα ο Πούτιν ειδοποίησε τον Ερντογάν για το πραξικόπημα…

Ήταν καιρός λοιπόν για την μεγάλη στροφή. Η Τουρκία θα συμφωνήσει με τη Ρωσία για το μοίρασμα των ζωνών επιρροής στη Συρία, με αντιπάλους τους Κούρδους και… τους Αμερικανούς. Το κουρδικό ζήτημα –κομβικής σημασίας για το Ιράκ το Ιράν την Τουρκία και τη Συρία–, οδηγεί σε ανατροπή των συμμαχιών. Η Τουρκία προσεγγίζει το σιιτικό Ιράν και Ιράκ και σταδιακώς τον ίδιο τον Άσσαντ, με την μεσολάβηση της Ρωσίας. Η ρήξη με το Ισραήλ βαθαίνει και εξάλλου στήριξε ανοιχτά το κουρδικό δημοψήφισμα στο Ιράκ. Στο απέναντι στρατόπεδο, κατά παράδοξο τρόπο, οι ΗΠΑ το Ισραήλ και ο …. Κοτζιάς με τον Τσίπρα!

Έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση του μεσανατολικού, όπου οι παλιές συμμαχίες κινδυνεύουν με ανατροπή και ανοίγεται μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της εσωτερικής της ισχύος και στηρίζεται όλο και περισσότερο σε διεθνείς και κάποτε εφήμερες συμμαχίες. Διότι βέβαια, η Τουρκία εξακολουθεί να βρίσκεται στο ΝΑΤΟ και να αποτελεί μείζονα οικονομικό εταίρο της Δύσεως.

Και στις διεθνείς σχέσεις η εσωτερική ισχύς αποτελεί τη μόνη σταθερή βάση της πολιτικής.