του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Είναι λίγο άβολο, να λέει κανείς θετικά πράγματα για ένα εγχείρημα στο οποίο έστω και εκ κάποιας αποστάσεως συμμετέχει. Όμως, να, η συζήτηση μεταξύ των βασικών υποψηφίων για την ηγεσία της ΔηΣυμπ /της ΚεντροΑριστεράς/της ΣοσιαλΔημοκρατίας/του Κέντρου (ο καθείς ονοματίζει κατά προαίρεσιν) που οργανώθηκε ευρηματικά από το τηλεοπτικό Action 24 με κεντρική πρωτοβουλία Γιώργου Κουβαρά και δημοσιογραφική στήριξη Αγγελικής Σπανού/Γιάννη Πολίτη, υπήρξε αυτό που λέμε «συνεισφορά στον δημόσιο διάλογο». Συμμετείχαν στην διοργάνωση αυτή Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Καμίνης, Νίκος Ανδρουλάκης, Γιώργος Μανιάτης και Γιάννης Ραγκούσης. Η Φώφη Γεννηματά επέλεξε να μην προσέλθει, αυτοπεριχαρακωμένη στα "επίσημα» debates που (θα) οργανωθούν από την Επιτροπή Αλιβιζάτου ενώ ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος δήλωσε προσερχόμενος – αλλά με ατύχημα.
Η διοργάνωση αυτή έκανε κάτι πολύτιμο – κι ας αυτοπεριορίστηκε σε κανόνες «τηλεοπτικής αντιπαράθεσης», με σφιχτούς χρόνους και κλειστή δομή, κουδούνια στην λήξη χρόνου κλπ.: δημιούργησε χώρο, κάτι με τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που ήταν γνήσιες ερωτήσεις και όχι «πατήματα» ή πάσες ή κεντρίσματα ή αυτοδοξοαστικές ατάκες, ώστε οι προσερχόμενοι συζητητές να δώσουν κάτι από το πολιτικό τους στίγμα ή/και τις προθέσεις τους. Ευρήματα όπως το να κληθούν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες να διασταυρώσουν ερωτήσεις ( ο Γιάννης Ραγκούσης, ευγενικά, αρνήθηκε), ή πάλι να «μεταφερθούν» ζωντανά ερωτήσεις δρόμου, ενίσχυσαν κάπως την συζητητικότητα/το μη-στημένο. Το παράπονο κάποιων τηλεθεατών, ότι η αστυνόμευση χρόνου δεν άφηνε τους συζητητές να ξεδιπλώνουν την σκέψη τους, αντισταθμίστηκε από την – πώς να το πούμε; - καλόβολη προσέλευση και των 5 στην λογική που τους προτάθηκε. Θα χρησιμοποιήσουμε μια παλιοκαιρινή έκφραση: προέκυψε μια πολιτισμένη συζήτηση πολιτισμένων ανθρώπων. Με τα καρφιά τους, με τις αντιθέσεις τους, με τις χαρακτηρολογικές τους γωνίες: αλλά… συζήτηση.
«Ωραία, και τι βγάλατε;» μαντεύουμε το ερώτημα του αναγνώστη. Πέρα από τις πιο κοφτές αντιθέσεις – ο Γιάννης Ραγκούσης έδωσε προτεραιότητα στο να διασαφηνίσει ότι πάντως για Κυβέρνηση Μητσοτάκη ουδέποτε θα προσερχόταν σε στήριξη, ο Σταύρος Θεοδωράκης τόνισε ότι στο δικό του σχήμα το ζήτημα είναι να συνυπάρξουν Κεντροαριστεροί και Σοσιαλδημοκράτες και Κεντρώοι και Φιλελεύθεροι και Οικολόγοι, και πέρα από πρακτικά ζητήματα όπως του πώς θα στηθεί η χρήση χρόνου του (Δημάρχου) Γιώργου Καμίνη αν βρισκόταν επικεφαλής του νέου σχήματος – και πέρα από το on air αλλά και (όπως φάνηκε) off- screen καλό κλίμα μεταξύ των συνυποψηφίων, εκείνο που για μας αναδείχθηκε είναι ότι όλη αυτή η ιστορία είναι μια πορεία αναζήτησης. (Αυτό το βαραίνει ακόμη περισσότερο η άρνηση της – προπορευόμενης – Φώφης Γεννηματά να προσέλθει στην ανοιχτότερη αυτή λογική debate).
«Εντάξει, αλλά θέσεις για το αύριο, για το τι ακριβώς θα κάνουν ξεκαθαρίστηκαν;». Όχι διεξοδικά, όχι ικανοποιητικά. Αλλά σε σχέση με την αδιαφάνεια άλλων εποχών και άλλων πολιτικών σχημάτων, θεωρούμε ότι υπήρξε πρόοδος. Μεγάλη. «Καλά, και άμα τελειώσει αυτή η εκλογική διαδικασία, οι χαμένοι θα παραμείνουν/θα στηρίξουν τον νικητή;». Πάλιν η πράξη – και μόνον η πράξη! – θα δείξει: αλλά τουλάχιστον υπήρξε η ρητή/πανηγυρική δέσμευση αυτών των 5 ότι κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο. «Και θα προκύψει ενιαίο (έστω πολιτικά, αλλά στον 21ο αιώνα είμαστε!) κόμμα, ή γαλαξίας σχηματισμών;». Δεν ξεκαθάρισε, αληθινά, αυτό (άλλωστε Φώφης απούσης…), όμως δόθηκε ένα σήμα ότι δύσκολα αυτό το καίριο ερώτημα θα παρακαμφθεί μέχρι τις κάλπες. «Υποχώρησε/προσγειώθηκε ο μικρομεγαλισμός της ΔηΣυμπ, που στιγμές στιγμές δείχνει να πιστεύει ότι θα είναι δικαιωματικά αύριο ο δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος;». Κάπως, αν και όχι – θαρρούμε – αρκετά. «Και ποιος κέρδισε, έστω στα σημεία;». ΑΠΟΛΥΤΑ προσωπικό το ερώτημα. Όμως θεωρώ ότι ο ευρεθείς στην δύση του εγχειρήματος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ Σταύρος τα πήγε αισθητά καλύτερα.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου