Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Keynes: Ένας hedge fund επενδυτής της εποχής


του Gavyn Davies*
Η οικονομική του θεωρία είναι πασίγνωστη. Ελάχιστοι όμως ξέρουν τις επενδυτικές του επιτυχίες. Εφηύρε τεχνικές που ακολουθεί σήμερα ο Buffett και επινόησε πρωτοποριακές επενδυτικές στρατηγικές σε μετοχές. 
Η μακροοικονομική θεωρία του John Maynard Keynes εξακολουθεί να κυριαρχεί στην παγκόσμια συζήτηση περί οικονομικής πολιτικής ακόμη και σήμερα. Πολλοί, όμως, μπορεί να έχουν ξεχάσει ότι ο μεγάλος αυτός πνευματικός άνδρας ήταν επίσης ένας από τους πιο ενεργούς επενδυτές της εποχής του.

Δημιούργησε και έχασε πολλές περιουσίες για τον εαυτό του, τους φίλους του, το κολέγιό του (το King’s College του Cambridge) και για ιδρύματα όπου προέδρευε ή τα οποία ίδρυσε. Κατά μία άποψη, ήταν ένας από τους πρώτους hedge fund επενδυτές, αρχικά στη μακροοικονομία, κατά τη δεκαετία του 1920 και στη συνέχεια σε μετοχές τη δεκαετία του 1930. Έγινε τελικά ένας από τους πιο επιτυχημένους επενδυτές του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα, αλλά παράλληλα πήρε πολλά μαθήματα που έχουν απήχηση ακόμη και στις μέρες μας.

Οι επενδυτικές του δραστηριότητες ξεκίνησαν στις αρχές του 1920, όταν πείστηκε ότι οι συναλλαγματικές ισοτιμίες των οικονομιών που καταστράφηκαν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας) σύντομα θα κατέρρεαν υπό το βάρος του υψηλού πληθωρισμού. Με την εκτίμηση αυτή σύντομα έβγαλε αρκετά χρήματα. Οπλισμένος με υπερβολική αυτοπεποίθηση, διακήρυξε ότι «με λίγη επιπλέον γνώση και ειδική εμπειρία το χρήμα έρχεται μόνο του».


Δεν ήταν, όμως, έτσι ακριβώς. Τον Μάιο του 1920, στις αγορές υπήρξε μία προσωρινή αισιοδοξία ως προς τις εξελίξεις στη Γερμανία και οι θέσεις υπερβολικής μόχλευσης στην αγορά γρήγορα ανατράπηκαν. Ο Keynes και το συνδικάτο του πρακτικά εξαφανίστηκαν. Κατάφερε να επιβιώσει δανειζόμενος χρήματα από τον πατέρα του. Μέχρι το 1922 ξεπλήρωσε τα μέλη του συνδικάτου και συγκέντρωσε περιουσία 21.000 στερλινών.

Η μακροοικονομική του θεωρία αποδείχθηκε, όπως πάντα, σωστή. Παρ' όλα αυτά, πήρε ένα βασικό μάθημα: η αγορά μπορεί να είναι σε λάθος τροχιά για περισσότερο καιρό από όσο αντέχει η ρευστότητα των επενδυτών.
Ο Keynes δεν αποθαρρύνθηκε. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 πίστευε ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα μπορούσε να διατηρήσει υψηλό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης, επειδή ο πληθωρισμός βρισκόταν υπό έλεγχο. Κατά συνέπεια, αύξησε την έκθεσή του σε μετοχές και ειδικότερα σε εμπορεύματα την περίοδο 1928-1929, όταν η Fed αιφνιδιαστικά προχώρησε σε σύσφιγξη της νομισματικής της πολιτικής και το παγκόσμιο καρτέλ ελαστικών κατέρρευσε.

Κατέγραψε και πάλι σημαντικές ζημίες όταν ξεκίνησε η Μεγάλη Ύφεση. Σε αυτό το σημείο, το μάθημα ήταν διπλό: μην παλεύεις ενάντια στη Fed και ποτέ μην παρερμηνεύεις τη Fed (αν και το τελευταίο εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις).

Ο D. E. Moggridge, στην εξαιρετική βιογραφία που δημοσιεύθηκε το 1992, αναφέρει ότι ο Keynes «ήταν πολύ πεισματάρης, κατά τη διάρκεια των βραχυπρόθεσμων διακυμάνσεων στις αγορές». Η υπερβολική αυτοπεποίθηση σε συνδυασμό με το πείσμα είναι ένας πολύ κακός συνδυασμός για έναν επενδυτή. Έτσι, η πορεία του τη δεκαετία του 1920 δεν ήταν εντυπωσιακή.

Ο Keynes, όμως, έμαθε την ταπεινότητα…, κάτι που τελικά μαθαίνουν όλοι οι επενδυτές. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ήταν πεπεισμένος ότι ο πρόεδρος Franklin Roosevelt θα πετύχαινε στην ανάκαμψη της οικονομίας των ΗΠΑ και χρησιμοποίησε margin για να μοχλεύσει το προσωπικό του χαρτοφυλάκιο.

Η πορεία ήταν δύσκολη, αλλά τελικά είχε δίκιο και έβγαλε μία περιουσία που, κατά το θάνατό του το 1946, ξεπερνούσε τις 400.000 στερλίνες.

Επιπλέον, υιοθέτησε μία νέα επενδυτική προσέγγιση σε μετοχές. Από τις αρχές του 1925 κατάλαβε ότι το premium κινδύνου στις μετοχές μπορεί να αποφέρει υπερβάλλουσα μακροπρόθεσμη απόδοση συγκριτικά με τα ομόλογα, εν αντιθέσει με την κρατούσα άποψη.
Εν συνεχεία, η στρατηγική επιλογή μετοχών ήταν πρωτοποριακή. Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα μεγάλο μάθημα: Η επιλογή του κατάλληλου τίτλου για τοποθέτηση είναι πάντα το πιο κρίσιμο θεμέλιο για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία.

Κατά τη δεκαετία του 1930, οι επιλογές του σε μετοχές για το χαρτοφυλάκιο King’s College ήταν επίσης πολύ επιτυχημένες. Μία συναρπαστική πρόσφατη έρευνα από τους ακαδημαϊκούς David Chambers και Elroy Dimson εξετάζει την πορεία του χρησιμοποιώντας στοιχεία από τα αρχεία του King’s College. Η μέθοδος του Keynes ήταν να κάνει συγκεντρωτικές επενδύσεις σε έναν σχετικά μικρό αριθμό μετοχών, με μία αρχή που υιοθέτησε και ο Warren Buffett: «Είναι λάθος να νομίζει κάποιος ότι μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μοιράζοντας τις επενδύσεις του σε μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων για τις οποίες ξέρεις πολύ λίγα πράγματα».

Αναγνώρισε επίσης και άλλα premium κινδύνου που έκτοτε αποδείχθηκαν ανθεκτικά στον χρόνο, επενδύοντας κυρίως σε μετοχές μικρής ή μεσαίας κεφαλαιοποίησης, εταιρείες με υψηλά μερίσματα και άλλες μετοχές «αξίας». Πολλές από τις τεχνικές αυτές χρησιμοποιούνται σήμερα από τα πιο επιτυχημένα επενδυτικά κεφάλαια. Σύμφωνα με τους Chambers και Dimson, κατά τα 22 χρόνια που διαχειριζόταν το χαρτοφυλάκιο του King’s, ο μακροπρόθεσμος δείκτης Sharpe -υπολογίζει την απόδοση σταθμισμένου κινδύνου- που πέτυχε ο Keynes βρίσκονταν στο 0,69. Επίπεδο μάλλον αξιοσέβαστο συγκριτικά με το 0,45 που ήταν ο μέσος όρος ενός ισορροπημένου χαρτοφυλακίου εκείνη την εποχή.

Η στόχευση σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά, κάτι που προσπαθούν να κάνουν στις μέρες μας αρκετοί managers hedge fund, είναι σαν να κυνηγάς ένα άπιαστο όνειρο.

*Ο Gavyn Davies είναι συνιδρυτής του Fulcrum Asset Management and Prisma Capital Partners. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου