του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ετοιμαζόμαστε, λοιπόν, για την αναμέτρηση στην Βουλή των Ελλήνων με αντικείμενο - ή πάντως με αφορμή, με πρόσχημα την έκβαση του Eurogroup της (ήδη προσπερασμένης, σαν νάταν μήνες…) 15ης Ιουνίου. Την αποτίμησή της ως άνω έκβασης. Την προβολή στο αύριο.
Μέχρι τότε, αναμηρυκάζουμε τοποθετήσεις και μαζί σινιάλα: από τα πιο πρόσφατα εκείνο που φάνηκε ως αποθάρρυνση των σχεδιασμών για “έξοδο της Ελλάδας στις αγορές”, πάντως για κάτι το άμεσο, από πλευράς του Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM (“του μεγαλύτερου δανειστή της Ελλάδας”). Ακόμη βαρυτερο το άλλο, το προερχόμενο από "το αφεντικό" του Ρέγκλινγκ, τον φίλο της Ελλάδας Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε στην σημαντικότατη συνέντευξή του στον Γιώργο Παππά, στα "ΝΕΑ": "Δεν κόβω εγώ τις συντάξεις. Η επεξεργασία των μέτρων γίνεται μεταξύ θεσμών και Ελληνικής Κυβέρνησης, η οποία έχει πολλά περιθώρια να πει: είναι προτιμότερο να γίνει αυτό και όχι το άλλο". Βέβαια, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας για να πει - στον Economist, στο Roundtable with the Greek Government - "το κουβάρι έχει ξεμπερδευτεί και η Ελλάδα αποδεσμεύεται σταδιακά [...] από τα προγράμματα στήριξης", αισθάνθηκε ότι χρειάστηκε να προσέλθει στην παραίνεση Ρέγκλινγκ με το "Η Ελλάδα δεν θα βγει τώρα στις αγορές προστατευμένη σε μιαν υγειονομική ζώνη για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους. Θα βγει με το σπαθί της και με όρους βιώσιμης προοπτικής".
Γιατί τα τσουβαλιάζουμε, όλα αυτά μαζί; Επειδή στην αναμέτρηση στην Βουλή - που, αν δεν ξεστρατίσει ολότελα άλλωστε, θα συμπεριλάβει φοβούμεθα και Noor1 και σκουπίδια και όλα τα καλά! - η συζήτηση για το κυρίως θέμα κινδυνεύει ούτως ή άλλως να μας προκύψει μπλέξιμο. Ενώ υποτίθεται ότι στόχο είχε/έχει να αποσαφηνιστούν μερικά πράγματα. Έτσι όπως ζήσαμε την μετακίνηση των γκολπόστ από ελάφρυνση/διευθέτηση του χρέους σε πρόσβαση στο Q.E. της ΕΚΤ και ύστερα στο Γκράαλ της πρόσβασης στις αγορές, που κι αυτό το αποχαιρετούμε για την γενική πλέον αναφορά στην "ανάπτυξη" με προσπάθεια προσπεράσματος των προνομοθετημένων για το 2019-20 μέτρων, η αποσαφήνιση αυτή θα ήταν πολύτιμη.
Αντί γι αυτό, φοβούμεθα ότι θα μείνουμε κολλημένοι στην ... έξοδο στις αγορές. Έξοδος όμως στις αγορές θα σημαίνει σταδιακή μετάβαση από τον σημερινό φθηνό δανεισμό σε - έστω "προστατευμένη σε υγειονομική ζώνη" - ανοιχτή θάλασσα όπως το έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας. Το "θα βγει με το σπαθί της" με το οποίο συνέχισε την τοποθέτησή του θα σημάνει διπλάσιο και βάλε επιτόκιο. Όταν όμως θα έχουν περάσει κάποια χρόνια, από τον λόγο αυτό και μόνο η υπόθεση της βιωσιμότητας του χρέους θα επανέλθει, βαριά, στο προσκήνιο. Το σημείο αυτό τόνισε και ο Τάσος Γιαννίτσης, μιλώντας στο (προγραμματικό κλπ.) Συνέδριο της ΔηΣυμπ , σε μια από τις λίγες μη-εσωστρεφείς εκεί τοποθετήσεις: "Δεν είναι εύκολο να προχωρήσουμε έτσι. Οι δανειστές πρέπει να στηρίξουν λύσεις στο θέμα του χρέους, γιατί το χρέος εκτός από δικό μας λάθος είναι και δικό τους".
Είχαμε καιρό να ακούσουμε τέτοια ευθεία τοποθέτηση, που θα ξαναθέτει τα πράγματα στην αληθινή τους βάση. Η Κυβέρνηση Τσίπρα/Τσακαλώτου, στην φετεινή διαπραγμάτευση με τους "εταίρους" (δηλαδή προσερχόμενη στην αποδοχή των συσχετισμών με την Γερμανική Ευρώπη, αλλά και στον σκυλοκαυγά Βερολίνου με το ΔΝΤ) αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την θέση της και για ανάγκη ελάφρυνσης, αναδιάρθρωσης, πάντως διευθέτησης του χρέους και για διεύρυνση του δημοσιονομικού χώρου με αποδοχή πιο λογικών πρωτογενών πλεονασμάτων. Το ίδιο είχε πράξει το 2015 η Κυβέρνηση Τσίπρα-μετα-την-εκπαραθύρωση Γιάνη (με ένα "ν", ασφαλώς, ασφαλώς) Βαρουφάκη, όταν δηλαδή επαναπροσγειωθήκαμε στον πλανήτη Γη. Αλλά το ίδιο είχε πράξει και η Κυβέρνηση Σαμαρά/Στουρνάρα, μετά το δίδυμο PSI/PSI+, όταν χρειάστηκε να αποδεχθεί και πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 4% του ΑΕΠ και χαλαρές υποσχέσεις για ελάφρυνση του χρέους (οι οποίες ουδέποτε τηρήθηκαν από τους "εταίρους", πάντως όχι το προεκλογικό - για Σαμαρά/Βενιζέλο - 2014, και όχι το προεκλογικό - για Μέρκελ/Σώϋμπλε - 2017...)
Οπότε; Οπότε ας αφηνόταν ο Γιώργος Χουλιαράκης να υποστηρίξει στην Βουλή την θέση ότι άπαξ και πιάσει μια οικονομία πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και το κρατήσει, ύστερα, εγκαθίσταται στην ενάρετη ζώνη περίπου στον αυτόματο - κι αυτό από τον Economist...- και ας πάμε για διακοπές.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου