Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Η παρωδία του Κραν Μοντανά εν εξελίξει πραξικόπημα

Ινφογνώμων Πολιτικά



του Σάββα Καλεντερίδη



Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Παρασκευή απόγευμα), συνεχίζονται οι συνομιλίες στο Κραν Μοντανά της Γενεύης, στο πλαίσιο της Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό, που συνεκλήθη υποτίθεται με πρωτοβουλία του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρες. Και λέμε υποτίθεται, γιατί ο Γκουτιέρες, ως ο κορυφαίος όλων στον σημαντικότερο οργανισμό της ανθρωπότητας, αν ενδιαφερόταν για το Κυπριακό θα έπρεπε να αρνηθεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με μια χώρα που έχει κατηγορηθεί από τον ίδιο τον οργανισμό τον οποίο υποτίθεται ότι συντονίζει, ότι έχει πραγματοποιήσει παράνομη εισβολή και κατοχή, ενώ το ΣΑ του ίδιου οργανισμού έχει λάβει ομόφωνες αποφάσεις με τις οποίες καλεί τη χώρα αυτή να αποσύρει το ταχύτερο και άνευ όρων τα στρατεύματά της από την Κύπρο.


Το άλλο τραγελαφικό είναι το εξής: Η σύνθεση της Πενταμερούς είναι ό,τι πιο σχιζοφρενικό μπορεί να διανοηθεί κανείς στις διεθνείς σχέσεις.
Στο ίδιο τραπέζι ο θύτης με το θύμα, απολύτως εξισωμένοι, για να μην πούμε ότι ο θύτης επιδιώκει και διεκδικεί να ολοκληρώσει το έγκλημα που έμεινε ανολοκλήρωτο.
Όχι, θύτης δεν είναι μόνο η Τουρκία, θύτης είναι η Αγγλία, η οποία είναι ο βασικός πρωταγωνιστής και ο ιθύνων νους της δημιουργίας αυτού που λέμε Κυπριακό Πρόβλημα.
  • Η Αγγλία το δημιούργησε, για να αποφύγει την αυτοδιάθεση ή την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, μετά τον ηρωικό και μνημειώδη απελευθερωτικό αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ.
  • Η Αγγλία έβαλε στο «παιχνίδι» την Τουρκία, η οποία είχε παραιτηθεί κάθε δικαιώματος στην Κύπρο και επισήμως, με τη Συνθήκη της Λοζάνης.
  • Η Αγγλία σε συνεργασία με τις ΗΠΑ δημιούργησαν την ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ των Τουρκοκυπρίων, με λεφτά δικά τους την οργάνωσαν, με λεφτά δικά τους την εξόπλισαν και την έστρεψαν εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου.
  • Η Αγγλία έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και επέβαλε τις επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, με βάση τις οποίες κάθονται σήμερα στο ίδιο τραπέζι οι θύτες και το θύμα.
  • Η Αγγλία ήταν αυτή που εξώθησε τον Μακάριο να κάνει τις συνταγματικές αλλαγές που οδήγησαν στις ενδοκοινοτικές συγκρούσεις του 1963-64, οι οποίες οδήγησαν στον ρατσιστικό διαχωρισμό Ελλήνων και Τούρκων και στο ρατσιστικό εξάμβλωμα που λέγεται διζωνική-δικοινοτική.
  • Η Αγγλία μαζί με τις ΗΠΑ ενορχήστρωσαν το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, μαζί χάραξαν πάνω στο χάρτη της Κύπρου την πληγή από την οποία έτρεξε το αίμα των θυμάτων της εισβολής και κατοχής του πρώτου και του δεύτερου Αττίλα.
Και επειδή τότε τους ξέφυγε να δολοφονήσουν τον Μακάριο και μαζί μ’ αυτόν και την Κυπριακή Δημοκρατία – που αν και με το ένα της πόδι έμεινε όρθια, πρόκοψε, μεγαλούργησε και κατόρθωσε να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ.
Γι’ αυτό έπρεπε να πεθάνει, η Κυπριακή Δημοκρατία έπρεπε να πεθάνει.
Γι’ αυτό έφεραν σε πρώτη φάση το Σχέδιο Ανάν, το οποίο προωθούσε με νύχια και με δόντια ο Γιώργος Παπανδρέου, που οδήγησε στον οικονομικό θάνατο την Ελλάδα με το πρώτο και φαρμακερό μνημόνιο. Βοηθός και ιθύνων νους του, ο Νίκος Κοτζιάς, σημερινός υπουργός Εξωτερικών.
Τότε τη δολοφονία της Κύπρου την απέτρεψε με το μεγάλο «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος όντας υπουργός σε ηλικία 23 ετών, είχε αντιληφθεί τα ύπουλα σχέδια της Αγγλίας και είχε ζητήσει από τον Μακάριο να μην υπογράψει τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Τώρα, με την Πενταμερή, επιδιώκουν να πετύχουν αυτό που δεν πέτυχαν το 2004. Άλλωστε, εκτός από τους θύτες, Αγγλία, Τουρκία και Τουρκοκύπριους, οι δυο που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υπερασπιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία, το 2004 ήταν εκείνοι που επιχείρησαν να τη δολοφονήσουν. Ήταν υπέρμαχοι του Σχεδίου Ανάν.
Όσο για την απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής και την αλλαγή του καθεστώτος εγγυήσεων, αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από έναν «πατριωτικό φερετζέ», για να μπορέσουν να παρουσιάσουν ανώδυνα στην κοινή γνώμη σε Κύπρο και Ελλάδα τη δολοφονία της Κυπριακής Δημοκρατίας ως σωτηρία.
Και όλα αυτά ενώ επικρατεί πλήρης αφωνία σε όλα τα κόμματα της Ελλάδας. Είναι η αφωνία της συνενοχής άραγε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου