Το ιστορικό του παρόντος προγράμματος…ιστορικό μιας αναγκαίας σύντηξης

iskra

Η ομιλία του Θοδ. Μαριόλη, εκ των συγγραφέων, στην παρουσίαση του βιβλίου «Πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση»

Σας καλωσορίζουμε σε αυτήν την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου μας: Μετωπικό Πρόγραμμα Δι-Εξόδου από την Κρίση: Για έναν Ελεύθερο Λαό σε μία Ελεύθερη Ελλάδα. Θεωρούμε ότι ο τίτλος συμπυκνώνει όλο το περιεχόμενό του, και, όπως θα φανεί στη συνέχεια, δεν είναι συμπτωματικό ή συναισθηματικό ότι συνοδεύουμε τον τίτλο του βιβλίου με το στίχο εκείνων, οι οποίοι ανέβηκαν τον Γολγοθά του 1940-1949: «Θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».

Πρόκειται, επίσης, για το τρίτο κατά σειρά κείμενο-Πρόγραμμα, το οποίο δημοσιοποιείται, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2017. Όμως, σε αυτό το γεγονός, σε αυτή, δηλαδή, την αναγκαία σύντηξη, θα αναφερθώ αργότερα.

Πρώτα από όλα, οι συγγραφείς, ο Δημήτρης Καλτσώνης (από τον Σύλλογο Γ. Κορδάτος και τον Όμιλο Μαρξιστικών Ερευνών), ο Κώστας Παπουλής (από το ΙΚΕ Μπάτσης) και εγώ (από την Ομάδα Μελέτης Σραφφαϊανών Οικονομικών (ΟΜΣΟ), το ΙΚΕ Μπάτσης, και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (ΕΔΕΚΟΠ)), θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Κώστα Κοροντζή για την έκδοση του βιβλίου, την Αριάδνη Αλαβάνου για την επιμέλεια-διόρθωση του χειρόγραφου, και τον κινηματογράφο Αλκυονίδα για τη φιλοξενία του.

Εξίσου θερμές είναι οι ευχαριστίες μας στους προσκεκλημένους ομιλητές, οι οποίοι τιμούν την εργασία μας με την παρουσία τους:

Ο Γιώργος Μανιάτης, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ.

Ο Αντώνης Δραγανίγος, από το ΝΑΡ.

Ο Αλέκος Αλαβάνος, από το Σχέδιο Β.

Είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε ότι, ως συγγραφείς, στείλαμε το βιβλίο μας στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το προσκαλέσαμε ως ομιλητή. Ωστόσο, δεν έκανε τον κόπο να αποκριθεί. Εύχομαι να κάνει, τουλάχιστον, τον κόπο να μελετήσει το βιβλίο.

Το παρόν Πρόγραμμα δουλεύτηκε από το Φεβρουάριο του 2016 έως και τον Ιανουάριο του 2017. Η ιδέα για αυτό γεννήθηκε στο περιθώριο των εργασιών του 1ου Συνεδρίου Για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση, το οποίο διοργανώθηκε από το ΙΚΕ Δ. Μπάτσης και Οικονομικά Τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης, στις 27-28 Νοεμβρίου 2015, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, ο Δημήτρης Καλτσώνης παρουσίασε νομικό-πολιτικές πλευρές ενός Προγράμματος εξόδου από την κρίση, ενώ εγώ παρουσίασα οικονομικές πλευρές. Στο μεταξύ, η Αριάδνη Αλαβάνου μου είχε προτείνει να αναπτύξω υπό μορφή τομιδίου το «Ένα Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής για την Ελλάδα», το οποίο είχα δημοσιοποιήσει λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Βρήκα βάσιμη την πρόταση και άρχισα να την δουλεύω. Τέλος, την Άνοιξη του 2016, το Οικονομικό Τμήμα του ΕΔΕΚΟΠ αποφάσισε να προχωρήσει στην εκπόνηση μίας αναλυτικής Μελέτης για την Ευρωζώνη και την Ελλάδα, και προγραμματικών αξόνων οικονομικής πολιτικής για την ελληνική οικονομία, με τους Κωνσταντίνο Γαβριηλίδη, Κώστα Λαπαβίτσα και εμένα.

Έτσι, αυτά τα τρία εγχειρήματα «έτρεξαν» παράλληλα και, τελικά, ολοκληρώθηκαν:

Στις 15 Φεβρουαρίου του 2017 παρουσιάσαμε τη μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ εδώ, στην Αλκυονίδα.

Στις 22 Μαρτίου, την παρουσιάσαμε στην Πάτρα, σε δύο εκδηλώσεις: μία, πιο τεχνική και με νέα ποσοτικά ευρήματα, στο Πανεπιστήμιο, και μία, πιο εκλαϊκευτική, στο κέντρο της πόλης.

Εν συνεχεία, στα τέλη Μαΐου κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Κοροντζή, το βιβλίο μου: Ένα Πρόγραμμα Νέας Οικονομικής Πολιτικής για την Ελλάδα. Τέλος, στις αρχές Ιουνίου κυκλοφόρησε το παρόν Μετωπικό Πρόγραμμα.

Είμαστε υποχρεωμένοι, επίσης, να αναφέρουμε ότι τα σχετικά με την ελληνική οικονομία και το οικονομικό πρόγραμμα υλικά, τα οποία περιέχονται και στις 3 ως άνω μελέτες, δεν θα μπορούσαν να είχαν συνταχθεί, εάν δεν είχε γίνει μία μακρά και βαθιά ποσοτική δουλειά, περιλαμβάνουσα 30.000 δείκτες της ελληνικής οικονομίας, από την ΟΜΣΟ. Σε αυτό το μέτωπο εργάστηκαν ή και εργάζονται (από το 2007-8 έως σήμερα) οι: Ελένη Γκρόζα, Αποστόλης Κάτσινος, Ειρήνη Λεριού, Νίκος Ντεμίρογλου, Ελευθερία Ροδουσάκη, Νίκος Ροδουσάκης, Γιώργος Σώκλης και εγώ (αυτό κάθε άλλο παρά συνεπάγεται ότι οι προαναφερθέντες συμφωνούν με ό,τι υποστηρίζεται στις 3 μελέτες – η συγκεκριμένη δουλειά τους βρίσκεται πριν τη συμφωνία ή τη διαφωνία). Ένα πρώτο, μεγάλο τμήμα από αυτήν τη δουλειά της ΟΜΣΟ είχε εξάλλου ενσωματωθεί στην εκτενή, 700 σελίδων μελέτη 18 συγγραφέων για το έργο του Δημήτρη Μπάτση, την οποία παρέδωσα στα τέλη του 2015 στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, και αναμένεται να κυκλοφορήσει, από αυτά, στα τέλη του 2017. Σε αυτόν τον τόμο συμμετείχαν και ο Δημήτρης Καλτσώνης και ο Κώστας Παπουλής.

Τώρα, θα προχωρήσουμε ως εξής:

Οι τρεις συγγραφείς θα κάνουν εισηγήσεις στα περιεχόμενα του βιβλίου.

Θα ακολουθήσουν οι εισηγήσεις των τεσσάρων προσκεκλημένων μας.

Τέλος, θα κλείσουμε με ενδεχόμενες τοποθετήσεις από εσάς.

Σας ευχαριστώ.

ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Σε αυτόν τον κόσμο, τίποτε δεν έχει μονή όψη. Εν προκειμένω, δεν έχει μόνο η ΕΖ-ΕΕ το Σιδηρούν Νόμο της (τον οποίο ανέλυσα στην εισήγησή μου). Έχουν και μισθωτοί εργαζόμενοι, με το μέρος τους, έναν αντίστοιχο Νόμο.

Αποτελεί, λοιπόν, Σιδηρούν Νόμο του Ιστορικού-Διαλεκτικού Υλισμού ότι το βάθος του ουρανού της Ανθρωπότητας είναι κατακόκκινο. Όμως, αποτελεί, επίσης, ακλόνητη αλήθεια ότι το σημερινό χρώμα του δικού μας ουρανού είναι κατάμαυρο.

Ο Karl Marx, σε μία απάντησή του σε Ολλανδούς Σοσιαλιστές, στις 22 Φεβρουαρίου του 1881, τόνιζε:

Καμία εξίσωση δεν μπορεί λυθεί, εκτός εάν τα στοιχεία της λύσης της ενέχονται στους όρους της. […] Ηδογματική και κατ’ ανάγκην φανταστική αναμονή του προγράμματος δράσης μίας μελλοντικής επανάστασης απλώς μας εκτρέπει από εκείνον τον αγώνα, ο οποίος πρέπει να γίνει σήμερα.[…] Τα συνέδρια των εργαζομένων ενός έθνους, ιδίως τα σοσιαλιστικά, τα οποία δεν συνδέονται με τις άμεσες δεδομένες συνθήκες σε αυτό το έθνος, δεν είναι απλώς άχρηστα αλλά επιβλαβή. Πάντα θα ξεθωριάζουν σε αμέτρητες, μπαγιάτικες κοινοτοπίες. (πρόσθετη έμφαση)

Εργαζόμενες και εργαζόμενοι, εάν δεν καταπιαστείτε εσείς με τη διαδραστική, επιστημονική και πολιτικο-κοινωνική, αποκρυστάλλωση ενός Μετωπικού Προγράμματος για τον σημερινό αγώνα, τότε δεν υπάρχει κάποια άλλη δύναμη να το πράξει. Εάν καταπιαστείτε, τότε θα είστε περήφανοι ότι προασπίζετε τρεις, τουλάχιστον, δέσμες συμφερόντων, οι οποίες «σήμερα» συγκλίνουν: τα άμεσα και έμμεσα ταξικά συμφέροντά σας, αυτά της πατρίδας μας, και, τέλος, εκείνα των μισθωτών εργαζομένων όλης της Ευρώπης.