Μπορεί αλήθεια να ζήσουμε συνθήκες Βενεζουέλας;

analyst

«Οι «δημοκρατικοί» Θεσμοί της Βενεζουέλας βρίσκονται σε μία καταστροφική κατάσταση, έχουν κυριολεκτικά ερειπωθεί. Τα δημόσια ταμεία της είναι άδεια και οι δύστυχοι πολίτες ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια (πηγή). Πολλοί πεθαίνουν από την πείνα, από αρρώστιες που μπορούν να αποφευχθούν ή/και να θεραπευτούν, καθώς επίσης από πράξεις βίας, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται οι πυροβολισμοί εκ μέρους των δυνάμεων ασφαλείας της ίδιας τους της κυβέρνησης.

Τα τρία τέταρτα περίπου των 31 εκ. κατοίκων της χώρας προσπαθούν να ελευθερωθούν από το σφιχτό εναγκαλισμό της ηγεσίας τους. Από μία μικρή ομάδα που αποτελείται από 150 μαφιόζικες φιγούρες της στρατιωτικής μηχανής οι οποίοι, αφού κατέλαβαν την εξουσία, λήστεψαν το κράτος και προκάλεσαν μία τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Το καθεστώς που έχει εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια, η συμμορία καλύτερα, προτιμά να κρατάει ολόκληρη τη χώρα ως όμηρο της, παρά να χάσει τα προνόμια που της προσφέρει η διακυβέρνηση της.

Οι πολίτες, παρά το ότι με πλειοψηφία δύο τρίτων στις βουλευτικές εκλογές του 2015 στήριξαν την αντιπολίτευση, δεν πέτυχαν απολύτως τίποτα, επειδή το καθεστώς κατάφερε με τη βοήθεια του ανώτατου δικαστηρίου να απομονώσει την εθνοσυνέλευση. Λίγο αργότερα, το ανώτατο δικαστήριο που έχει στελεχωθεί με άτομα φιλικά προσκείμενα στην κυβέρνηση, ανέλαβε όλες τις εξουσίες της εθνοσυνέλευσης, αδιαφορώντας εντελώς για το Σύνταγμα. Ακόμη χειρότερα γίνεται προετοιμασία για την αλλαγή του, έτσι ώστε να είναι συμβατό με τους στόχους της κυβερνώσας συμμορίας.

Όσον αφορά τον πρόεδρο της κυβέρνησης δήλωσε πως εάν δεν ψηφιστεί στις εκλογές, θα παραμείνει στην εξουσία χρησιμοποιώντας τα όπλα. Οι συνεχείς διαδηλώσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν 85 διαδηλωτές, τραυματίσθηκαν πάνω από 1.000 ενώ κατηγορήθηκαν δικαστικά περί τις 3.000 επειδή συμμετείχαν, δεν απέδωσαν τίποτα» (πηγή).

της Σερένας Νομικού

Άποψη

Ασφαλώς δεν υπάρχει καμία σύγκριση της κατάστασης της Ελλάδας με τη Βενεζουέλα, οι κάτοικοι της οποίας υποφέρουν σε βαθμό που είναι αδύνατον να φανταστούμε. Εκτός αυτού, δεν νομίζω πως είναι σε θέση η ομάδα που κυβερνάει σήμερα να χρησιμοποιήσει τις ίδιες μεθόδους, για να παραμείνει στην εξουσία. Εν τούτοις έχω την άποψη πως δεν το περίμεναν ούτε οι πολίτες της Βενεζουέλας μερικά χρόνια πριν, οπότε δεν πρέπει ποτέ να λέει κανείς ποτέ.

Αναφέρομαι όμως στο θέμα κυρίως επειδή μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι, η κυβέρνηση παραμένει στη θέση της, παρά τη μαζική αντίδραση του λαού που δεν δίστασε να βγει στους δρόμους και να αγωνιστεί θαρραλέα για την ελευθερία του. Πώς τα καταφέρνει; Πιστεύω επειδή καθυστέρησαν υπερβολικά οι πολίτες, οπότε η συμμορία είχε το χρόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα για να τους αντιμετωπίσει.

Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα έχει πολλά κοινά σημεία με τη Βενεζουέλα. Οι θεσμοί της είναι επίσης ερειπωμένοι, το σύνταγμα της δεν προστατεύει κανέναν κοινό θνητό, η δικαστική εξουσία φαίνεται να χειραγωγείται, η ομάδα που την κυβερνάει έχοντας χάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση αποτελείται από μόλις 153 άτομα, η αλληλεγγύη μεταξύ τους είναι δεδομένη, δεν πρόκειται να εκλεγούν ποτέ ξανά, υπογράφουν τα πάντα με γνώμονα το μισθό της καρέκλας και όχι το συμφέρον των πολιτών, οι μελλοντικές προοπτικές της χώρας επιδεινώνονται καθημερινά, ενώ πολλοί Έλληνες ζουν επίσης από τα σκουπίδια, πεθαίνοντας από ιάσιμες ασθένειες.

Όσο για τα δημόσια ταμεία, εν σκεφτεί κανείς πως το χρέος της Βενεζουέλας είναι στο 28,2% του ΑΕΠ της (γράφημα) ενώ της Ελλάδας στο 180%, με τον ιδιωτικό τομέα να αδυνατεί να εξυπηρετήσει χρέη πάνω από 230 δις €, θα καταλάβει εάν το κράτος έχει χρήματα ή όχι.

Βέβαια οι Έλληνες δεν αντιδρούν, δεν διαδηλώνουν και δεν επαναστατούν, ίσως επειδή δεν έχουν ακόμη χάσει την ελπίδα ή λόγω του ότι πιστεύουν στον από μηχανής θεό που θα κάνει κάποια στιγμή το θαύμα του. Εκτός αυτού η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης, οπότε δεν πρόκειται να αφεθεί στην τύχη της. Τέλος, δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτό ένα ανάλογο καθεστώς με τη Βενεζουέλα ούτε από τους πολίτες, ούτε από την Ευρώπη.

Θα έβαζα αλήθεια το χέρι μου στη φωτιά πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο; Ότι είναι αδύνατον για μία πολιτισμένη χώρα της Δύσης που συμμετέχει σε μία νομισματική ένωση; Πως οι Έλληνες δεν θα το ανεχόντουσαν ποτέ; Όχι, δεν θα το έκανα, παρά το ότι είμαι σίγουρη πως δεν θα συμβεί.

Δεν θα το έκανα επειδή δεν πίστευα επίσης ποτέ ότι είναι δυνατόν να ανεχτούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αδιαμαρτύρητα όλα αυτά τα άδικα μαρτύρια, στα οποία υποβλήθηκαν και υποβάλλονται, ειδικά τα παιδιά τους. Πως δεν θα δίσταζαν να ζητούν ελεημοσύνη για τόσα χρόνια, ότι δεν θα επαναστατούσαν ή πως θα έσκυβαν δουλικά το κεφάλι. Ότι θα ψήφιζαν για δεύτερη φορά μία κυβέρνηση, η οποία όχι μόνο δεν τήρησε καμία δέσμευση της και πρόδωσε την ιδεολογία της αλλά, πολύ χειρότερα, δεν σεβάστηκε ούτε κατ’ ελάχιστο το δημοψήφισμα που η ίδια τους πρότεινε!

Συλλογική αποχαύνωση; Μαζική επιδημία ανοησίας; Δειλία; Έλλειψη ίσως επιλογών αφού η αντιπολίτευση που μάλλον θα «ανακυκλωθεί» δεν έχει ούτε ικανότητες, ούτε σχέδιο, ενώ τιμούσε ανέκαθεν τη διαφθορά; Μπορεί, αλλά τότε ποια η διαφορά με τη Βενεζουέλα; Καμία, ενώ μη διανοηθεί κανείς πως εξαιρώ τον εαυτό μου γιατί δεν το κάνω.