 |
| Γιατί, για κάποιο λόγο, διαχρονικά, δεν λαμβάνονται ουσιαστικά βελτιωτικές αποφάσεις, με τους κορυφαίους πολιτικούς του πλανήτη να αναλώνονται σε άσκοπες συζητήσεις με συμπεράσματα φόβου και ελπίδας που μπερδεύουν και περιορίζουν αυτούς που θα μπορούσαν να σκεφθούν; |
Της Έφης Τριήρη
Σωρεία δηλώσεων το τελευταίο διάστημα από κορυφαίους αξιωματούχους του πλανήτη, που έχουν να κάνουν με την οικονομία, την πολιτική, τους κινδύνους που μας απειλούν και το μέλλον μας.
Ο Ευρωπαίος επίτροπος για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Πιερ Μοσκοβισί μίλησε για λαϊκή εξέγερση στην Ε.Ε. εάν δεν αντιμετωπιστούν οι αποκλίσεις μεταξύ των χωρών-μελών.
Ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος μίλησε για «υπαρξιακή κρίση» και κάλεσε την Ευρώπη να επαναπροσδιοριστεί εν όψει των αυξανόμενων απειλών.
Αυτός ο επαναπροσδιορισμός, είπε, θα πρέπει να περιλαμβάνει αξιολόγηση του παρελθόντος και να εξηγεί στους Ευρωπαίους πολίτες τι πήγε στραβά, παρουσιάζοντάς τους τις κατάλληλες προτάσεις που θα βελτιώσουν την κατάσταση (προφανώς, όπως έχει βελτιωθεί και η δική του...).
Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέκρινε το Βερολίνο, χαρακτηρίζοντας τους Γερμανούς «κακούς», με σημείο αιχμής το μακροχρόνιο πρόβλημα, το τεράστιο δηλαδή εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, που δεν θέλει να το μειώσει.
Και όλα αυτά, μέσα σε ένα θολό τοπίο για την οικονομία, το παγκόσμιο εμπόριο, τη γεωπολιτική σκακιέρα, την κλιματική αλλαγή κ.λπ. και παράλληλα σε μία αγωνιώδη προσπάθεια της πολιτικής να μείνει αμετάβλητη η παιδεία και η νοημοσύνη της μεγάλης μάζας του παγκόσμιου πληθυσμού.
Αλήθεια, ποιοι λαμβάνουν τις αποφάσεις; Και εάν τις λαμβάνουν οι πολλοί, γιατί είναι εις βάρος τους; Επίσης, κατά πόσο υλοποιούνται οι προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων παγκοσμίως;
Γιατί, για κάποιο λόγο, διαχρονικά, δεν λαμβάνονται ουσιαστικά βελτιωτικές αποφάσεις, με τους κορυφαίους πολιτικούς του πλανήτη να αναλώνονται σε άσκοπες συζητήσεις με συμπεράσματα φόβου και ελπίδας που μπερδεύουν και περιορίζουν αυτούς που θα μπορούσαν να σκεφθούν;
Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι και οι καλοί πολιτικοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, με αποτέλεσμα να δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο, από τον οποίο μάς παρουσιάζεται ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.
Πώς λοιπόν μπορεί να δοθεί λύση στον φαύλο κύκλο; Χρειάζεται ο φόβος και η ελπίδα ή η σκέψη και η πράξη για το καλό του ανθρώπου;
Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου