του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Θα δανειστούμε από μιαν απροσδόκητη πλευρά τον τίτλο αυτού του σημειώματος, το οποίο επιχειρεί να δει (και, ενδεχομένως, να δείξει) κάτι από την επόμενη μέρα των Γαλλικών εκλογών. Οι οποίες - ως πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών, λειτούργησαν σαν στην ουσία δεύτερος (και αποφασιστικός) γύρος του συνόλου Προεδρικής/Κοινοβουλευτικής αναμέτρησης στην Γαλλία.
Θα τον δανειστούμε από την καθ' ημάς εκδήλωση (του Βενιζελικού e-kyklos) με θέμα "Η Ελλάδα μετά": εκδήλωση που συγκέντρωσε πολύν κόσμο σε μεγάλη αίθουσα του Caravel (βέβαια με στρογγυλά τραπέζια: κύκλος γάρ!) και με 4-5 κάμερες καναλιών να δίνουν το "παρών" (οι 3 έφυγαν μόλις ολοκλήρωσε τον δικό του χαιρετισμό-χείμαρρο επί των πάντων ο Β.Βενιζέλος...), στρατεύοντας πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους, αναλυτές του σήμερα και του χθες με επιδίωξη όμως να μιλήσουν ουσιαστικά για το "Μετά" (=το αύριο). Από πολιτικά και θεσμικά μέχρις οικονομία και κράτος. Υποσχόμαστε να επανέλθουμε - όμως πάμε για λίγο στην Γαλλία. Την Γαλλία του Μακρόν, είναι σαφές πλέον! Άλλωστε... όσοι διερωτηθήκαμε πώς θα κυβερνήσει, με τι ισορροπίες και με ποιες συνεργασίες, έχουμε από την Γαλλική κάλπη την απάντηση: "Έτσι!". Ο Μακρόν αποκτά ως φαίνεται άνετη αυτοδυναμία.
Λοιπόν: το "Μετά", η κωδικοποιημένη στροφή στο μέλλον και η απομάκρυνση από τα συσσωρευμένα του χθες ή και του σήμερα, είναι μια έννοια και μια προσέγγιση που έχει μέσα της αίτημα· έχει ευχή, αν μη προσευχή· έχει επιδίωξη και επιθυμία· προπαντός όμως έχει αμηχανία. Δηλαδή τι; Παίρνει το αίτημα για το νέο και το "αλλιώς" και το παραπέμπει στην αναζήτηση - στον μέλλοντα χρόνο, στο ακαθόριστο (ή πάντως όχι στο αποκρυσταλλωμένο αύριο). Ε, λοιπόν, εκείνο που επεδίωξε στην Γαλλία ο τεχνικά 'νέος" Εμμανουέλ Μακρόν - και... το πέτυχε: η ουσία δεν βρίσκεται στις προθέσεις και τους σχεδιασμούς, η ουσία βρίσκεται στην επίτευξη των στόχων! - ήταν ακριβώς να δοθεί περιεχόμενο σε αυτό το "Μετά". Περιεχόμενο αρκετά ζόρικο, αντιδημοφιλές, με μεταρρυθμίσεις Γερμανικού τύπου, κοκ.
Προσοχή όμως! Το "νέο" στην Γαλλία επιδιώχθηκε συνειδητά, οδηγώντας 40% των μελών της προηγούμενης ΕΘνοσυνέλευσης να μην μπορέσουν καν να κριβούν στην κάλπη. Το νέο - κι ακόμη περισσότερο, το αντικατεστημένο! - δεν επιδιώχθηκε κατά κανέναν τρόπο να στρατολογηθεί στο πουθενά/από το πουθενά. Αντιθέτως, ο ίδιος ο Μακρόν, αλλά και ο Πρωθυπουργός του Φιλίπ, και ο άμεσος σύμμαχος του Μπαϋρού έρχονται σαφώς από το Γαλλικό πολιτικό-και-όχι-μόνον-κατεστημένο.
Προσθέστε σ' αυτό το ότι στις Γαλλικές κάλπες "έλιωσε" κυριολεκτικά το (ιστορικό) Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα/PS , του οποίου ο Μακρόν είχε προσέλθει - επί Κυβερνήσεων Ολλάντ/Βαλλς - υπουργός Οικονομίας, αλλά και όπου υπηρέτησε ως sherpa του Προέδρου Ολλάντ ( ο τελευταίος αυτός χάθηκε, σαν τον Ιπτάμενο Ολλανδό στην ομίχλη). Αν κάτι έμεινε όρθιο, είναι το ριζοσπαστικό τμήμα του PS που "κληρονόμησε" ο Ζαν-Λύκ Μελανσόν, ο οποίος βρέθηκε με λίγες περισσότερες ψήφους από ότι το ίδιο το PS (χωρίς καν να έχει καταμετρήσει στους δικούς του τα κατάλοιπα του PCF/του ΚΚΓ).. Ουσιαστικά, δε, πέρασε στο παρελθόν και η τωρινή μετενσάρκωση της Δεξιάς μετά την έκλειψη του Φρανσουά Φιγιόν και την εξάχνωση του Νικολά Σαρκοζί: μάζεψε κάπου 100 έδρες έναντι των ας πούμε 20 των Σοσιαλιστών, όμως έχασε κάθε διαπραγματευτική δύναμη απέναντι σ' έναν Μακρόν των ίσως και 400+...
Α, ναι - και μην ξεχάσετε να τσεκάρετε πόσοι από το Υπουργικό Συμβούλιο Μακρόν/Φιλίπ, αλλά και απ' εκείνο που θα οριστικοποιηθεί μετά και τον β' γύρο των βουλευτικών εκλογών, είναι απόφοιτοι της ΕΝΑ ή/και άλλων σχολών της ελίτ ή/και σημαντικών επιχειρηματικών σχημάτων... Το "Μετά" των Γάλλων, δεν θα είναι ως φαίνεται "Μετά" αμηχανίας, αλλά "Μετά" προσπάθειας υπέρβασης των Γαλλικών αγκυλώσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Και ... αποφυγής του ενδεχόμενου να εγκατασταθεί η Γαλλία ενός Σαρλ Ντε Γκωλ ή ενός Φρανσουά Μιττεράν (άντε και ενός Ζακ Σιράκ!) στον ρόλο εύπορης αποικίας της Γερμανίας του 21ου αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου