Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Με μια ρητή και κατηγορηματική άρνηση υποδέχτηκε η Ευρώπη την πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης της Συμφωνίας του Παρισιού εκ μέρους του Ντόναλντ Τραμπ. Μια πρόταση που περισσότερο επιδίωκε να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που προκάλεσε η απόφαση του Λευκού Οίκου για έξοδο από τη συμφωνία παρά να συμβάλλει στην εξεύρεση μιας λύσης για την αντιμετώπιση των κινδύνων που δημιουργεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Η αλήθεια είναι πώς μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν ήταν η ανακοίνωση του αμερικανού προέδρου την 1η Ιουνίου, που τον έφερε σε σύγκρουση όχι μόνο με την Ευρώπη αλλά και με την Κίνα, η οποία δήλωσε πως θα τιμήσει κάθε δέσμευση που απορρέει από τη συμφωνία. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία που ως στόχο έχει να συγκρατήσει την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από το όριο των 2 βαθμών Κελσίου σε σύγκριση με τα επίπεδα που κυμαινόταν στην προβιομηχανική εποχή είχε υπονοηθεί από τον ίδιο τον Τραμπ μερικές ώρες πριν, όταν στο tweet που προανήγγειλε την ακριβή ώρα των δηλώσεων συμπλήρωνε, με κεφαλαία μάλιστα γράμματα, «Κάντε την Αμερική ξανά μεγάλη»… Κοινώς ξεχάστε διεθνείς συμφωνίες, πολυμερή πλαίσια και αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Κυρίως όμως ήταν τα μέτρα που είχε υπογράψει ο Ντόναλντ Τραμπ τους πέντε προηγούμενους μήνες και τα οποία δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τις προθέσεις του. Την αυλαία άνοιξαν οι επιλογές προσώπων με τον Σκοτ Προύιτ στη θέση του επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) να διατηρεί δεσμούς με επιχειρήσεις στερεών καυσίμων κι ένα πλούσιο βιογραφικών δικαστικής αμφισβήτησης των κανόνων που έθετε η υπηρεσία επί Ομπάμα, ενώ, ο διορισμός του Ρεξ Τίλερσον, διευθύνοντος συμβούλου στην ExxonMobil από το 2006 ως το 2016 και μέλος διάφορων εθνικών πετρελαϊκών ενώσεων, στη θέση του υπουργού Εξωτερικών πρέπει να άφησε άφωνους τους πάντες. Ακολούθησαν οι περικοπές στον προϋπολογισμό της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος σε τέτοιο βαθμό ώστε να διακυβεύεται ακόμη κι η δυνατότητα της να συλλέγει στοιχεία για τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ένα προεδρικό διάταγμα που αναθεωρούσε το μεγαλεπήβολο Σχέδιο για Καθαρή Ενέργεια του Ομπάμα, το πράσινο φως σε αμφιλεγόμενα και υψηλού κινδύνου σχέδια κατασκευής αγωγών και άλλα πολλά.
Η απόφαση του αμερικάνου προέδρου, που κατατάσσει τις ΗΠΑ στην ίδια κατηγορία με τη Συρία και τη Νικαράγουα οι οποίες ήταν οι μοναδικές χώρες που δεν είχαν υπογράψει τη συμφωνία, ήταν μια βαθιά αντιδημοφιλής πρόταση. Μάρτυρας η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών που με σταθερό τρόπο τους τελευταίους μήνες απαντούσαν σε κάθε δημοσκόπηση, ακόμη και σε επίπεδα της τάξης του 70%, ότι οι ΗΠΑ πρέπει να παραμείνουν στη συμφωνία. Ακόμη και οι ψηφοφόροι του Τραμπ, σε αναλογία 2 προς 1, υπερασπίζονταν στη συμφωνία.
Προκειμένου λοιπόν να κερδίσει την αποδοχή των Αμερικανών ο Ντόναλντ Τραμπ στο διάγγελμά του επικαλέστηκε τα οικονομικά οφέλη που θα δρέψουν οι ΗΠΑ, αναδεικνύοντας μάλιστα τις διακρίσεις που περιέχει η συμφωνία σε βάρος των ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία του Παρισιού πράγματι τηρεί μια μεροληπτική στάση απέναντι όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά ακόμη και στην ΕΕ. Αναγνωρίζοντας ότι τους αναλογεί μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στις προσπάθειες μείωσης των ρύπων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, επί της ουσίας ομολογείται η σωρευτική ζημιά που προκάλεσαν επί δεκαετίες, αν όχι επί αιώνες, κράτη που πρωτοστάτησαν στη βιομηχανική ανάπτυξη. Τι πιο φυσιολογικό επομένως από το να τεθούν αυστηρότερα όρια στις ανεπτυγμένες χώρες του Βορρά σε σύγκριση με τις αναπτυσσόμενες, ακόμη κι αν οι πρώτες δεν επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα σήμερα τόσο πολύ… Το έπρατταν ωστόσο κατά συρροή κι επί αιώνες, συναίνεσαν από κοινού το Δεκέμβριο του 2015 στη γαλλική πρωτεύουσα αντιπρόσωποι 195 χωρών, σε μια συμφωνία που τότε κρίθηκε χλιαρή και ανεπαρκής από πολλές απόψεις: Επειδή δεν έθετε δεσμευτικούς όρους, επειδή το όριο των 2 βαθμών χαρακτηρίστηκε λίγο, επειδή το μέτρο σύγκρισης (προβιομηχανική εποχή) επέτρεπε λαθροχειρίες, κοκ.
Η απόφαση του αμερικανού προέδρου μπορεί να τον έφερε σε σύγκρουση με τους ψηφοφόρους του, όπως είχε συμβεί και με την απόφαση διάλυσης της υγειονομικής περίθαλψης που προσέφερε ο Ομπάμα, μπορεί να τον έφερε απέναντι ακόμη κι από κορυφαίες αμερικανικές επιχειρήσεις που δημοσίευσαν ανοιχτή επιστολή προς τον Τραμπ σε μια ύστατη προσπάθεια να τον μεταπείσουν, ικανοποίησε ωστόσο πολύ συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Εδράζονται δε σε ένα ευρύ φάσμα στο επίκεντρο του οποίου βρίσκονται η εξορυκτική βιομηχανία και οι κατασκευές όπως και επιχειρήσεις που ωφελούνται άμεσα από την ανεμπόδιστη επέκταση των δραστηριοτήτων τους. Για παράδειγμα η Cateprillar που έσπευσε να συμφωνήσει σε επιστολή της αμερικανικής Εθνικής Ένωσης Εξορύξεων προς τον Τραμπ με την οποία ζητούνταν η έξοδος από τη συμφωνία.
Τα συμφέροντα αυτών των κραταιών επιχειρήσεων εξυπηρετεί η απόφαση του Τραμπ επιβεβαιώνοντας αυτό που έγραφε η Νάομι Κλάιν στο βιβλίο της Αυτό αλλάζει τα πάντα, καπιταλισμός εναντίον κλίματος (εκδ. Α. Α. Λιβάνη): «Οι συνέπειες του φονταμενταλισμού της αγοράς εξακολουθούν να εμποδίζουν την υιοθέτηση ζωτικής σημασίας μέτρων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η παραδοσιακή πολιτική Αριστερά δεν έχει όλες τις απαντήσεις για την κρίση. Ωστόσο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η σημερινή πολιτική Δεξιά και η θριαμβική ιδεολογία την οποία εκπροσωπεί αποτελούν ένα τρομερό εμπόδιο για την πρόοδο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου