Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Eντουάρντο Γκαλεάνο “Ο κόσμος ανάποδα” – 8o μάθημα, Γ Μέρος : Πρακτική εξάσκηση: πώς να επιτύχετε στη ζωή και να κερδίσετε φίλους

Ελεύθερη Λαϊκή Αντιστασιακή Συσπείρωση


Επιμέλεια για την ΕΛ.Λ.Α.Σ. : Ν.Π.

Συνεχίζουμε σήμερα τον 3ο κύκλο μαθημάτων με το 3ο από τα 4 μέρη του 8ου μαθήματος από το βιβλίο του Ουρουγουανού συγγραφέα και φιλοσόφου Εντουάρντο Γκαλεάνο, “Ένας κόσμος ανάποδα” (πατήστε εδώ για να δείτε όλες τα μαθήματα) που κυκλοφορεί  από τις‘Εκδόσεις Πιρόγα’ σε μετάφραση της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ,  Eduardo Galeano “Patas arriba” 1998. Oι παρουσίασεις αυτές αντιστοιχούν σε 18 μαθήματα ενταγμένα σε 6 κύκλους.
3ος Κύκλος  -  Σεμινάριο Ηθικής
Σελίδες 171 – 174,  Μάθημα 8ο ,  Γ Μέρος :  Πρακτική εξάσκηση: πώς να επιτύχετε στη ζωή και να κερδίσετε φίλους

Η εξουσία των απαγωγέων
Σύμφωνα με το λεξικό απάγω σημαίνει «κατακρατώ με δόλιο τρόπο κάποιον, με σκοπό να ζητήσω χρήματα για τη διάσωσή του». Το αδίκημα τιμωρείται αυστηρά από όλους τους ποινικούς κώδικες˙ κανένας όμως δε θα σκεφτόταν να διατάξει τη σύλληψη του μεγάλου οικονομικού κεφαλαίου που, με προκλητική ατιμωρησία, κρατάει σε ομηρία πολλές χώρες του κόσμου, χρεώνοντάς τες καθημερινά με υπέρογκα λύτρα.
Τα παλιά τα χρόνια οι marines καταλάμβαναν τα τελωνεία και μάζευαν τα χρέη των χωρών της Κεντρικής Αμερικής και των νησιών της Καραϊβικής θάλασσας. Η βορειοαμερικανική κατοχή της Αϊτής κράτησε δεκαεννέα χρόνια, από το 1915 μέχρι το 1934. Οι εισβολείς δεν έφυγαν παρά μόνο όταν η Citybank πληρώθηκε τα δάνειά της και μάλιστα στο πολλαπλάσιο της τοκογλυφίας. Οι  marinesάφησαν στη θέση τους έναν εθνικό στρατό ειδικά κατασκευασμένο ώστε να επιβάλλει τη δικτατορία και να ελέγχει το εξωτερικό χρέος. Σήμερα, στα χρόνια της δημοκρατίας, οι διεθνείς τεχνοκράτες αποδεικνύονται πιο αποτελεσματικοί από τις στρατιωτικές αποστολές. Ο λαός της Αϊτής δεν έριξε ούτε μία ψήφο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή την Παγκόσμια Τράπεζα, ωστόσο αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί αποφασίζουν πως θα κατανεμηθεί τι κάθε πέσο που μπαίνει στα δημόσια  χρηματοκιβώτια. Όπως σε όλες τις φτωχές χώρες το βέτο έχει μεγαλύτερη δύναμη από την ψήφο: η δημοκρατική ψήφος προτείνει και η οικονομική δικτατορία κατανέμει.

Παρότι το Νομισματικό Ταμείο αποκαλείται Διεθνές και η Τράπεζα αποκαλείται Παγκόσμια, οι δίδυμοι αυτοί οργανισμοί ζουν, δουλεύουν και παίρνουν αποφάσεις στην Ουάσιγκτον˙ και η τεχνοκρατία ποτέ δε δαγκώνει το χέρι που την ταΐζει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η χώρα με το μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά˙ παρ’ όλα αυτά κανένας δεν τους επιβάλλει απέξω να κηρύξουν σε πτώχευση το Λευκό Οίκο˙ μια τέτοια αυθάδεια ούτε καν περνάει από το μυαλό των διεθνών υπαλλήλων. Αντίθετα οι χώρες του Νότου, που δίνουν διακόσια πενήντα εκατομμύρια δολάρια το λεπτό για το χρέος τους, είναι αιχμάλωτες και οι πιστωτές κατακρεουργούν την ανεξαρτησία τους, όπως έκαναν στην κεντρική πλατεία οι Ρωμαίοι πατρίκιοι στους πληβείους οφειλέτες τους, στα χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όσα και να πληρώσουν οι χώρες αυτές, ποτέ και με κανένα τρόπο δε θα μπορέσουν να κατασιγάσουν τη δίψα του εξωτερικού χρέους, αυτού του μεγάλου τρύπιου δοχείου. Όσο περισσότερα πληρώνουν τόσο περισσότερα οφείλουν˙ και όσο περισσότερα οφείλουν τόσο πιο πολύ αναγκάζονται να συμμορφώνονται προς την εντολή που θέλει το κράτος τους διαλυμένο, την πολιτική ανεξαρτησία τους υποθηκευμένη και την εθνική οικονομία ξεπουλημένη. Έζησε πληρώνοντας και πέθανε χρωστώντας, θα μπορούσαν να γράφουν οι επιτύμβιες στήλες.
Η Αγία Εντούβιχες, προστάτρια των οφειλετών, είναι η πιο δημοφιλής αγία της Βραζιλίας. Απελπισμένοι χρεοφειλέτες συρρέουν κατά χιλιάδες στους ναούς της, προσκυνούν και την εκλιπαρούν να γλιτώσει από τους πιστωτές τους την τηλεόραση, το αυτοκίνητο ή το σπίτι τους. Καμιά φορά η Αγία Εντούβιχες το κάνει το θαύμα της. Πως όμως θα μπορούσε η αγία να βοηθήσει τις χώρες όπου οι πιστωτές έχουν ήδη κατασχέσει την κυβέρνησή τους; Η μοναδική ελευθερία αυτών των χωρών είναι να συμμορφώνονται στις προσταγές κάποιων κυρίων χωρίς πρόσωπο, που ζουν πολύ μακριά και οι οποίοι εξ αποστάσεως τις εκβιάζουν οικονομικά. Αυτοί οι κύριοι ανοίγουν και κλείνουν το χρηματιστήριο με γνώμονα πάντα το righteconomictrack, τη σωστή οικονομική οδό. Επιβάλλουν τη μοναδική αλήθεια με φανατισμό αντάξιο των ιεροεξεταστών, των κομισάριων του μοναδικού κόμματος ή των φανατικών ισλαμιστών: επιβάλλουν την ίδια ακριβώς πολιτική σε χώρες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, π.χ. στη Βολιβία και τη Ρωσία, στη Μογγολία και τη Νιγηρία, στη Νότια Κορέα και το Μεξικό.
Στα τέλη του 1997 ο Μισέλ Καντεσί, πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δήλωνε: «Το κράτος δεν πρέπει να δίνει διαταγές στις τράπεζες». Το οποίο μεταφράζεται: «Οι τράπεζες είναι εκείνες που πρέπει να δίνουν διαταγές στο κράτος». Στις αρχές του 1996 ο Γερμανός τραπεζίτης Χανς Τίετμαγιερ, πρόεδρος της Bundesbank, επιβεβαίωνε: «Οι οικονομικές αγορές θα παίζουν ολοένα και περισσότερο το ρόλο τουχωροφύλακα. Οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν ότι, από δω και στο εξής, θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο των οικονομικών αγορών». Κάποτε ο Βραζιλιάνος κοινωνιολόγος Χέμπερτ ντε Σόουζα, ο Μπετίνο, πρότεινε στους προέδρους να φύγουν μια ώρα αρχύτερα για να απολαύσουν τις τουριστικές κρουαζιέρες τους. Οι κυβερνήσεις κυβερνούν ολοένα λιγότερο και ο λαός που τις εκλέγει αισθάνεται ολοένα περισσότερο ότι δεν τον αντιπροσωπεύουν. Οι σφυγμομετρήσεις αποκαλύπτουν τη δυσπιστία: στη Βραζιλία πιστεύουν στη Δημοκρατία λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες και ακόμα λιγότεροι στη Χιλή, το Μεξικό, την Παραγουάη και το Περού. Το 1997, στις βουλευτικές εκλογές της Χιλής καταγράφηκαν τα περισσότερα άκυρα και λευκά σε όλη την ιστορία της. Ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλος ο αριθμός των νέων ανθρώπων που ούτε καν έκαναν τον κόπο να γραφτούν στους εκλογικούς καταλόγους.
    *Αυτό το κείμενο αποτελεί απόσπασμα (σελ. 171-174) από το βιβλίο «ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ» του Εντουάρντο Γκαλεάνο και κυκλοφορεί από τις ‘Εκδόσεις Πιρόγα’ σε μετάφραση της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Eduardo Galeano “Patas arriba” 1998

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου