ardin-rixi.gr
του Νίκου Ντάσιου από τη Ρήξη (φ. 88) που κυκλοφορεί
Το πρώτο και βασικό στοιχείο της έκθεσης της ΓΣΕΕ είναι η ύφεση, η οποία, σε σχέση με το 2007 θα φτάσει στο 22%, αναιρώντας ότι επιτεύχθηκε στη χώρα μας από το 1995 και ύστερα. Η εγχώρια ζήτηση το 2012 έφτασε στα επίπεδα του 2000, καταγράφοντας πτώση 25% έναντι του 2009. Η πτώση αυτή είναι αποτέλεσμα της αύξησης της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, της αύξησης της τιμής των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης, σε συνδυασμό με τη θεαματική μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος που ξεπέρασε το 8% και που οδήγησε σε 30% μείωση των μέσων αποδοχών του μισθωτών έναντι του 2009. Με μέσο ετήσιο όρο αποδοχών στα 25.400 € η χώρα μας πλησιάζει τις μέσες αποδοχές της Μάλτας και της Πορτογαλίας, ενώ η ψήφιση των νέων μέτρων θα οδηγήσει στα μισθολογικά επίπεδα της Τσεχίας και της Εσθονίας.
Η μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% και του μισθολογικού κόστους αιτιολογήθηκε από την τρόικα ως ανάγκη για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, παρ’ όλα αυτά, ήδη από το 2010 νομοθετείται η διευκόλυνση των απολύσεων, αφού οι σχετικές αποζημιώσεις μειώθηκαν από 45-60% και με ελεύθερο όριο για τις επιχειρήσεις έως 20 εργαζόμενους. Αποτέλεσμα: η εκτίναξη της ανεργίας στο 24%, με προοπτική να φθάσει στο 28% το 2013 1,4 εκατ, δηλαδή. Παράλληλα η έρευνα καταδεικνύει πτώση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 5,6% μεταξύ 2008 και 2011, ενώ οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου στο τέλος του 2012 θα έχουν επανέλθει στο επίπεδο αυτών του 2007 και οι συνολικές επενδύσεις θα βαίνουν μειούμενες. Θετική εξέλιξη παρουσίασε μόνο το εξωτερικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών, το έλλειμμα του οποίου μειώθηκε στο 5,8% λόγω της κατάρρευσης των εισαγωγών. Η μείωση κατά 7,8 δισ. € του προϋπολογισμού για το 2013 προοιωνίζεται την επόμενη χρονιά ως τη δυσκολότερη των τελευταίων χρόνων, ενώ παρά τις συνεχείς περικοπές, λόγω της ύφεσης το δημόσιο χρέος θα φτάσει στο 176% το 2013 (Fitch).
Με βάση το μοντέλο πρόβλεψης του ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ, περίπου 190.000 νέες επιχειρήσεις δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν κίνδυνο κλεισίματος μέσα στο 2013, με κίνδυνο απώλειας ακόμα 260.000 θέσεων εργασίας, ενώ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η αναλογία προσλήψεων προς απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι 1:7. Τουλάχιστον οι μισές από τις επιχειρήσεις δηλώνουν αδυναμία έγκαιρης καταβολής των μισθών, ενώ το 40% προχώρησε σε μείωση ωρών και ημερών εργασίας και το 33,2% σε μειώσεις αποδοχών. Οι εργοδότες, σε συνθήκες έλλειψης ρευστότητας, εστιάστηκαν μονομερώς στο εργατικό κόστος, αφού τα λειτουργικά έξοδα, οι φορολογικές επιβαρύνσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές συνεχώς αυξάνονται. Σε μια διετία το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε κατά 25%. Η τιμή των καυσίμων σχεδόν διπλασιάστηκε –αφού οι φόροι έφτασαν στο 65% της τελικής τιμής τους–, αυξάνοντας την τιμή των εμπορευμάτων και των πρώτων υλών, ενώ τέλος οι συνεχείς αυξήσεις του ΦΠΑ εξανέμισαν την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Οι τιμές των ενοικίων και ο «αέρας» των καταστημάτων δεν συμβαδίζουν με την κατάρρευση της αξίας των ακινήτων και παραμένουν πολύ υψηλές. Τέλος, σημαντικό πρόβλημα αποτελεί η αλματώδης αύξηση της εγκληματικότητας, ιδιαίτερα για τις επιχειρήσεις στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφού το 36% δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύμα εγκληματικής ενέργειας.
Στους κλάδους των επιχειρήσεων, σύμφωνα με τη μελέτη της ICAP, τη μεγαλύτερη επιδείνωση παρουσίασε ο κλάδος των φαρμάκων, αφού η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε από 5,5 δισ. € το 2009 στα 2,88 δισ. € το 2012 (εκτίμηση κλεισίματος). Η μείωση φτάνει το 45%. Της συρρίκνωσης του κλάδου των φαρμάκων έπεται ο κατασκευαστικός τομέας, με συνολική πτώση των πωλήσεων κατά 18,6% και μείωση των μεικτών κερδών κατά 14,3 %. Στην ίδια τροχιά και ο βιομηχανικός τομέας, με ζημιές που υπερδιπλασιάστηκαν το 2012 και αντίστοιχη μείωση των μεικτών κερδών κατά 8,4% λόγω αύξησης των λειτουργικών εξόδων. Στο εμπόριο προέκυψε μείωση των πωλήσεων κατά 4,5% και ειδικά στο λιανικό εμπόριο η ετήσια ύφεση φτάνει στο 14 % τα δύο τελευταία χρόνια. Άνοδο των πωλήσεων κατά 5,4% αντίθετα παρουσίασε ο κλάδος του τουρισμού, κυρίως λόγο αύξησης των τουριστών από Βαλκάνια, Ρωσία και Τουρκία.
Η οδυνηρή αυτή πραγματικότητα εκφράστηκε κατά κάποιο τρόπο στην κινητοποίηση της ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ στις 26 Σεπτεμβρίου, η οποία όμως δεν ήταν σε καμία περίπτωση αντιπροσωπευτική του θυμού και της απόγνωσης στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός. Η λήψη των νέων μέτρων, σε συνδυασμό με την οριστικοποίηση της θέσης της χώρας -εντός ή εκτός ευρώ- που θα δώσει τέλος στην αναμονή, είναι σίγουρο πως θα δημιουργήσει τεράστιες αναταράξεις, αμφισβητώντας εκ βάθρων το αστικό σύστημα και την παρασιτική ελίτ της χώρας. Οι ογκώδεις διαδηλώσεις σε Πορτογαλία και Ισπανία προκαλούν τριγμούς στο πολιτικό οικοδόμημα -στην Πορτογαλία η κυβέρνηση συνασπισμού κλυδωνίζεται και ο στρατός, διά της ηγεσίας του, δηλώνει ότι συστρατεύεται με τους διαδηλωτές, ενώ στην Ισπανία ο Ραχόι βρίσκεται αντιμέτωπος με την αναζωπύρωση των αποσχιστικών τάσεων στην Καταλονία-, και είναι θέμα χρόνου να επεκταθούν και στη χώρα μας. Ο καθοριστικότερος παράγοντας μιας επικείμενης εξέγερσης είναι το αίσθημα αδικίας και αδιεξόδου που βιώνουν επί τρία χρόνια τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της χώρας, που σηκώνουν μονομερώς το βάρος της κρίσης, την ίδια στιγμή που 3.000 εκπρόσωποι της παρασιτικής ελίτ έσπευσαν να αγοράσουν πολυτελείς κατοικίες στο Σίτι του Λονδίνου, ενώ 50.000 έβγαλαν τα εισοδήματά τους σε ελβετικές τράπεζες. Όλοι αυτοί, μαζί με τους πολιτικούς που ενέχονται σε οικονομικά σκάνδαλα, θα πρέπει να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό και ένα μέρος των περιουσιακών τους στοιχείων να δημευτεί, ως ελάχιστη συμβολή στο χρέος που αυτοί πρωτίστως δημιούργησαν.
Σε κάθε περίπτωση, οι επικείμενες αμερικανικές εκλογές αποτελούν ορόσημο για την εξέλιξη της ελληνικής υπόθεσης και κάθε παράταση της καταβολής δόσης των 32 δισ. πέραν αυτών – ολόκληρης ή τμηματικά καταβληθείσας- θα σηματοδοτήσει το οριστικό διαζύγιο της χώρας με τη Δυτική Ευρώπη. Είτε όμως αυτό συμβεί, είτε ανασταλεί λόγω των γεωπολιτικών παραγόντων, το σίγουρο είναι πως η κρίση αυτή και η θλιβερή αντιμετώπιση της χώρας από τα δυτικά κέντρα ισχύος, -Βερολίνο και Βρυξέλλες- και τους εγχώριους παρατρεχάμενους και πρακτορίσκους τους, θα σηματοδοτήσει την οριστική τομή στο μεταπολεμικό δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύση» και στην πλήρη πολιτιστική και οικονομική επικυριαρχία του, από το 1990 και μετά, σε επίπεδο συλλογικής συνείδησης.
Μια βασική γεωπολιτική παράμετρος πέραν της ισλαμικής έκρηξης και των εξελίξεων στη Συρία είναι και η σθεναρή παρέμβαση της Κίνας, η οποία διεμήνυσε πρόσφατα στην Καγκελαρία ότι δεν θα δεχτεί τη συνέχεια της απώλειας χρημάτων από την κρίση του ευρώ.
Οι παραπάνω εξελίξεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού επιβεβαιώνουν την αρχική μας θέση ότι η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο προκειμένου να παραμείνει μέρος της κρίσης της ευρωζώνης και προκειμένου να ωριμάσουν οι κοινωνικές συνθήκες και οι πολιτικοί όροι, ώστε με τις λιγότερες απώλειες να κάνει τη μετάβαση. Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και ο απεγκλωβισμός από τη γερμανική επικυριαρχία θα πρέπει να γίνει με όρους απαγκίστρωσης από την παγκοσμιοποίηση και τη ριζική αλλαγή του παραγωγικού και καταναλωτικού υποδείγματος της χώρας, εάν θέλουμε να διαγράψουμε μια βιώσιμη πορεία στα όρια των κόσμων ως κρατική οντότητα και να μην υπαχθούμε στη νεοθωμανική σφαίρα επιρροής.
του Νίκου Ντάσιου από τη Ρήξη (φ. 88) που κυκλοφορεί
Κοινωνική και επιχειρηματική ερήμωση
χαρακτηρίζει την τριετία 2009-2012. Τα όσα προκύπτουν από: α) Την
ετήσια έκθεση για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ
β) την έρευνα του ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ και από γ) τη μελέτη της ICAP σε
δείγμα 22.500 επιχειρήσεων, αποδεικνύουν την τάση «βουλγαροποίησης» της
ελληνικής οικονομίας και την απαρχή της δημιουργίας μιας ζώνης φτηνού
εργατικού δυναμικού στον ευρωπαϊκό Νότο, με αφετηρία το «πειραματόζωο
Ελλάδα». Επιπρόσθετα, τα όσα διαδραματίστηκαν αποτελούν αδιάσειστα
στοιχεία για τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες πρωτίστως του
Παπανδρέου, του Παπακωσταντίνου και όλων εκείνων που υπέγραψαν και
πρόκειται να υπογράψουν τους όρους της οριστικής λεηλασίας του πλούτου
της χώρας, στο πλαίσιο των μνημονίων.
Το πρώτο και βασικό στοιχείο της έκθεσης της ΓΣΕΕ είναι η ύφεση, η οποία, σε σχέση με το 2007 θα φτάσει στο 22%, αναιρώντας ότι επιτεύχθηκε στη χώρα μας από το 1995 και ύστερα. Η εγχώρια ζήτηση το 2012 έφτασε στα επίπεδα του 2000, καταγράφοντας πτώση 25% έναντι του 2009. Η πτώση αυτή είναι αποτέλεσμα της αύξησης της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, της αύξησης της τιμής των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης, σε συνδυασμό με τη θεαματική μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος που ξεπέρασε το 8% και που οδήγησε σε 30% μείωση των μέσων αποδοχών του μισθωτών έναντι του 2009. Με μέσο ετήσιο όρο αποδοχών στα 25.400 € η χώρα μας πλησιάζει τις μέσες αποδοχές της Μάλτας και της Πορτογαλίας, ενώ η ψήφιση των νέων μέτρων θα οδηγήσει στα μισθολογικά επίπεδα της Τσεχίας και της Εσθονίας.
Η μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% και του μισθολογικού κόστους αιτιολογήθηκε από την τρόικα ως ανάγκη για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, παρ’ όλα αυτά, ήδη από το 2010 νομοθετείται η διευκόλυνση των απολύσεων, αφού οι σχετικές αποζημιώσεις μειώθηκαν από 45-60% και με ελεύθερο όριο για τις επιχειρήσεις έως 20 εργαζόμενους. Αποτέλεσμα: η εκτίναξη της ανεργίας στο 24%, με προοπτική να φθάσει στο 28% το 2013 1,4 εκατ, δηλαδή. Παράλληλα η έρευνα καταδεικνύει πτώση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 5,6% μεταξύ 2008 και 2011, ενώ οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου στο τέλος του 2012 θα έχουν επανέλθει στο επίπεδο αυτών του 2007 και οι συνολικές επενδύσεις θα βαίνουν μειούμενες. Θετική εξέλιξη παρουσίασε μόνο το εξωτερικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών, το έλλειμμα του οποίου μειώθηκε στο 5,8% λόγω της κατάρρευσης των εισαγωγών. Η μείωση κατά 7,8 δισ. € του προϋπολογισμού για το 2013 προοιωνίζεται την επόμενη χρονιά ως τη δυσκολότερη των τελευταίων χρόνων, ενώ παρά τις συνεχείς περικοπές, λόγω της ύφεσης το δημόσιο χρέος θα φτάσει στο 176% το 2013 (Fitch).
Με βάση το μοντέλο πρόβλεψης του ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ, περίπου 190.000 νέες επιχειρήσεις δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν κίνδυνο κλεισίματος μέσα στο 2013, με κίνδυνο απώλειας ακόμα 260.000 θέσεων εργασίας, ενώ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η αναλογία προσλήψεων προς απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι 1:7. Τουλάχιστον οι μισές από τις επιχειρήσεις δηλώνουν αδυναμία έγκαιρης καταβολής των μισθών, ενώ το 40% προχώρησε σε μείωση ωρών και ημερών εργασίας και το 33,2% σε μειώσεις αποδοχών. Οι εργοδότες, σε συνθήκες έλλειψης ρευστότητας, εστιάστηκαν μονομερώς στο εργατικό κόστος, αφού τα λειτουργικά έξοδα, οι φορολογικές επιβαρύνσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές συνεχώς αυξάνονται. Σε μια διετία το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε κατά 25%. Η τιμή των καυσίμων σχεδόν διπλασιάστηκε –αφού οι φόροι έφτασαν στο 65% της τελικής τιμής τους–, αυξάνοντας την τιμή των εμπορευμάτων και των πρώτων υλών, ενώ τέλος οι συνεχείς αυξήσεις του ΦΠΑ εξανέμισαν την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Οι τιμές των ενοικίων και ο «αέρας» των καταστημάτων δεν συμβαδίζουν με την κατάρρευση της αξίας των ακινήτων και παραμένουν πολύ υψηλές. Τέλος, σημαντικό πρόβλημα αποτελεί η αλματώδης αύξηση της εγκληματικότητας, ιδιαίτερα για τις επιχειρήσεις στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφού το 36% δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύμα εγκληματικής ενέργειας.
Στους κλάδους των επιχειρήσεων, σύμφωνα με τη μελέτη της ICAP, τη μεγαλύτερη επιδείνωση παρουσίασε ο κλάδος των φαρμάκων, αφού η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε από 5,5 δισ. € το 2009 στα 2,88 δισ. € το 2012 (εκτίμηση κλεισίματος). Η μείωση φτάνει το 45%. Της συρρίκνωσης του κλάδου των φαρμάκων έπεται ο κατασκευαστικός τομέας, με συνολική πτώση των πωλήσεων κατά 18,6% και μείωση των μεικτών κερδών κατά 14,3 %. Στην ίδια τροχιά και ο βιομηχανικός τομέας, με ζημιές που υπερδιπλασιάστηκαν το 2012 και αντίστοιχη μείωση των μεικτών κερδών κατά 8,4% λόγω αύξησης των λειτουργικών εξόδων. Στο εμπόριο προέκυψε μείωση των πωλήσεων κατά 4,5% και ειδικά στο λιανικό εμπόριο η ετήσια ύφεση φτάνει στο 14 % τα δύο τελευταία χρόνια. Άνοδο των πωλήσεων κατά 5,4% αντίθετα παρουσίασε ο κλάδος του τουρισμού, κυρίως λόγο αύξησης των τουριστών από Βαλκάνια, Ρωσία και Τουρκία.
Η οδυνηρή αυτή πραγματικότητα εκφράστηκε κατά κάποιο τρόπο στην κινητοποίηση της ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ στις 26 Σεπτεμβρίου, η οποία όμως δεν ήταν σε καμία περίπτωση αντιπροσωπευτική του θυμού και της απόγνωσης στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός. Η λήψη των νέων μέτρων, σε συνδυασμό με την οριστικοποίηση της θέσης της χώρας -εντός ή εκτός ευρώ- που θα δώσει τέλος στην αναμονή, είναι σίγουρο πως θα δημιουργήσει τεράστιες αναταράξεις, αμφισβητώντας εκ βάθρων το αστικό σύστημα και την παρασιτική ελίτ της χώρας. Οι ογκώδεις διαδηλώσεις σε Πορτογαλία και Ισπανία προκαλούν τριγμούς στο πολιτικό οικοδόμημα -στην Πορτογαλία η κυβέρνηση συνασπισμού κλυδωνίζεται και ο στρατός, διά της ηγεσίας του, δηλώνει ότι συστρατεύεται με τους διαδηλωτές, ενώ στην Ισπανία ο Ραχόι βρίσκεται αντιμέτωπος με την αναζωπύρωση των αποσχιστικών τάσεων στην Καταλονία-, και είναι θέμα χρόνου να επεκταθούν και στη χώρα μας. Ο καθοριστικότερος παράγοντας μιας επικείμενης εξέγερσης είναι το αίσθημα αδικίας και αδιεξόδου που βιώνουν επί τρία χρόνια τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της χώρας, που σηκώνουν μονομερώς το βάρος της κρίσης, την ίδια στιγμή που 3.000 εκπρόσωποι της παρασιτικής ελίτ έσπευσαν να αγοράσουν πολυτελείς κατοικίες στο Σίτι του Λονδίνου, ενώ 50.000 έβγαλαν τα εισοδήματά τους σε ελβετικές τράπεζες. Όλοι αυτοί, μαζί με τους πολιτικούς που ενέχονται σε οικονομικά σκάνδαλα, θα πρέπει να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό και ένα μέρος των περιουσιακών τους στοιχείων να δημευτεί, ως ελάχιστη συμβολή στο χρέος που αυτοί πρωτίστως δημιούργησαν.
Σε κάθε περίπτωση, οι επικείμενες αμερικανικές εκλογές αποτελούν ορόσημο για την εξέλιξη της ελληνικής υπόθεσης και κάθε παράταση της καταβολής δόσης των 32 δισ. πέραν αυτών – ολόκληρης ή τμηματικά καταβληθείσας- θα σηματοδοτήσει το οριστικό διαζύγιο της χώρας με τη Δυτική Ευρώπη. Είτε όμως αυτό συμβεί, είτε ανασταλεί λόγω των γεωπολιτικών παραγόντων, το σίγουρο είναι πως η κρίση αυτή και η θλιβερή αντιμετώπιση της χώρας από τα δυτικά κέντρα ισχύος, -Βερολίνο και Βρυξέλλες- και τους εγχώριους παρατρεχάμενους και πρακτορίσκους τους, θα σηματοδοτήσει την οριστική τομή στο μεταπολεμικό δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύση» και στην πλήρη πολιτιστική και οικονομική επικυριαρχία του, από το 1990 και μετά, σε επίπεδο συλλογικής συνείδησης.
Μια βασική γεωπολιτική παράμετρος πέραν της ισλαμικής έκρηξης και των εξελίξεων στη Συρία είναι και η σθεναρή παρέμβαση της Κίνας, η οποία διεμήνυσε πρόσφατα στην Καγκελαρία ότι δεν θα δεχτεί τη συνέχεια της απώλειας χρημάτων από την κρίση του ευρώ.
Οι παραπάνω εξελίξεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού επιβεβαιώνουν την αρχική μας θέση ότι η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο προκειμένου να παραμείνει μέρος της κρίσης της ευρωζώνης και προκειμένου να ωριμάσουν οι κοινωνικές συνθήκες και οι πολιτικοί όροι, ώστε με τις λιγότερες απώλειες να κάνει τη μετάβαση. Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και ο απεγκλωβισμός από τη γερμανική επικυριαρχία θα πρέπει να γίνει με όρους απαγκίστρωσης από την παγκοσμιοποίηση και τη ριζική αλλαγή του παραγωγικού και καταναλωτικού υποδείγματος της χώρας, εάν θέλουμε να διαγράψουμε μια βιώσιμη πορεία στα όρια των κόσμων ως κρατική οντότητα και να μην υπαχθούμε στη νεοθωμανική σφαίρα επιρροής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου